Belki kazanın nasıl olduğunu bilmiyordu, hatırlamıyordu ama o kazanın en sevdiklerini ondan aldığını gayet çok iyi biliyordu.
Gözde abla Tarık'ı yatağa yatırdı uyuması için. Tarık, yatağa yatar yatmaz yorgunluktan direk uykuya daldı.
Belki de annesinin gözlerini açtığında hemen ona geleceğini düşünerek uyudu.
Belki de o yalana inanarak uyudu, tam bilmiyorum ama tahmin ediyorum.
Çünkü o masum yalan yıllarca bana da söylendi.
insanın içi bir garip oluyordu, o an hiç bilmediğimiz anne sevgisini sanki çok özlüyorduk.
Neyi özlediğimizi bilmiyorduk ama; sadece anne şefkati, baba sevgisi istiyorduk.
Tarif bile edemiyordum o zamanlar kendime, ama bende çok istiyordum.
Şuan size de tarif etmek isterim ama yine edememekten korkuyorum.
O hiç bilmediğim hiç tatmadığım anne sevgisini.
Ne kadar kızsam da beni bırakıp gittikleri için... işte...
içimizde hep kocaman bir ekgiblik ile büyüdük biz.
Gözde abla ve Murat abi, anne baba şefkati gösteriyordu, diğerlerine bakaraktan ama ekgib kalıyordu yine bir şeyler tamamlanmayan, tamamlanması çok zor olan bir duyguydu o...