Bu bir yetim hikayesidir.

Bu yetim kalmışların, yetimhanede kalakalmışların hikayesidir...

Çipil çipil gözleriyle gülümsüyordu Tarık, doğduğunda doktoruna.
Aradan 3 yıl geçmişti ki bir kaza oldu. Bir trafik kazası. Şehirlerarası yoldaydılar. Belki bir hayvan ya da sadece bir gölge, babası çeviriverdi direksiyonu yan şeride. Kafa kafaya çarpıştılar karşı şeritten gelen araç ile.
Baba öldü oracıkta, annesininse yetmedi canı hastaneye kadar.
Bir tek , yalnızca o kurtulabildi, tabi buna kurtulmak denirse.
Peki ya diğer arabadakiler?
Onlara noldu?
Orada da vardı bir minik.
Tarık’tan da minik hatta.
Kim derdi ki seneler sonra yolları kesişecek. Gaye, babaannesinin ve dedesinin yanına; Tarık, ise yetimhaneye gönderildi.
Aslında şanslı sayılırdı Tarık, gittiği yerde Murat abi karşılayacaktı onu.
Polis abilerinin ellerine sarılmıştı bahçe kapısından girdiğinde.
Korktuğu her halinden belli oluyordu, bir yandan da merakla inceliyordu ömrünün kayda değer bir miktarını geçireceği bahçeyi.