"ateş var mı bin torun?" dedi.

ulan, daha komutandan birkaç metre uzaklaşmıştık ve adam benden ateş isiyordu. arkamı döndüğümde benim bin dedem olan afyonlu emin'i gördüm.
"birazdan veririm" dedim.

"ver sen ver" dedi, "bi tak olmaz"

yanyana gelmiş yürüyorduk, çakmağı verdiğim gibi şakkadan sigarasını yaktı.

"eeee" dedi, "geldiler mi dıbına goduklarımın?"

nı nı nı nıııııııııııııııııııııııııııın!!!

korkuyla, "deme öyle dede" dedim, "başımıza kötülük gelir"
neden bahsettiğini anlamıştım ama direkt bahsetmiyorduk. bir taraftan da euzu besmele çekiyorum...

"ben" dedi, biraz durdu... "sen gelene kadar o mevzi benimdi"

böyle, sanki üzülüyormuş gibi konuşmuştu. ağzım açık gözlerim fal taşı gibi olmuş ona bakıyor, hem yanyana yürüyor hem de konuşuyorduk. ama o hep gökyüzüne bakıyordu.

direkt sordum... "başıma birşey gelir mi?"

öyle bir kahkaha attı ki eminim tüm mevziler duymuştur.
aminyum, nerde ateş disiplini, nerde ses disiplini???

artık iyiden iyiye tırsmaya başlamıştım. "amina koyim" dedim içimden, "yalnız olsam ne güzel kafam rahattı bir haftadır" diye düşündüm...