Kapıyı açmamla birlikte asansörün kapısından 3. Kattaki komşumuz olan Ebru ablayla göz göze geldik. Ne diyecektim şimdi ben ne anlatacaktım da yanlış anlamayacaktı Ebru abla. Beynimde şimşekler çakıyordu fena yakalanmıştım. Evde kocası olmadan eve beni alan Yelda ve John ne yapıyordu içeride diye merak eden Ebru abla çok geçmeden o soruyu sordu.

+ John napıyorsun ?
- Napim abla öyle
Deyip lafı geçiştirmeye çalışıyordum fakat ebru ablanın yanlış anlamasına ramak kalmıştı ki Yelda hemen atıldı.

- Teşekkür ederim John ben bunu asla yapamaz karanlıkta öylece otururdum.
Dedi. Lafa ebru abla karıştı ve
+ Hayırdır Yelda bir sorun mu var ?
- Yok ebru abla salondaki lamba yanmıyordu bende John'u çağırdım anlıyorsa eğer baksın diye çok şükür elinden geliyormuş gitti bir tane duy aldı geldi onu taktı şimdi.
Dedi.
Kurtarıcım yelda'ya minnettardım. Yoksa ebru ablanın diline düşmektense o şehri terketmek daha mantıklıydı. Ebru ablayla ayak üstü 2 dk muhabbet ettikten sonra ben evime girdim ebru abla da gitti. O gidince Yelda'nın zilini çaldım açtı teşekkür ettim böyle birşey yaptığı için. Yelda da eğer ben böyle söylemeseydim aklına türlü şeyler gelebilirdi bende mahvolurdum dedi. Sabah görüşürüz dedim evlerimize girdik.