Esranın annesi genç bir kadındı. Ablası sivilceli gözlüklü ve doğrusu biraz aptal birisiydi. Benim üzerim çıplak olduğu için bana doğru bakamıyordu. Esranın annesi bana bir şeyler sordu. Esranın dedesi ve bizim huysuz ihtiyar tanışıyorlarmış. Esranın dedesi eski bir cezaevi müdürüymüş. Babası avukat. Annesi ev hanımı. Ablası ege üniveristesinde tekstil mühendisliği okuyor. Esra da koleje gidiyormuş izmirde. iyi insanlardı. Belki teyzem olmasa esrayla o yazı geçirebilirdim ama başka bir şeyi düşünemiyordum velev ki başka birini düşünebileyim.

Annesi hazırladığı poğaçalardan uzattı ama özür dileyerek alamayacağımı hamurlu yiyecekler yiyemediğimi söyledim. Kadın sorunca spor yaptığım sürekli sağlıklı beslendiğimi söyledim. Boyum 1,80 civarındaydı. Daha ne kadar uzayacaksın dedi. Esra 1,50 den uzun değildi. Uzayabildiğim kadar dedim. Çok uzama bizim kızımız daha uzamaz artık diyerek güldüler. Esra kıpkırmızı olmuştu. Bense giblemiyordum. izmirliydiler neticede gevşektiler. Teyzem de böylemiydi acaba, o da gevşek miydi? Telaşlanmıştım.