Liseye geçince daha düzenli olmaya başladı hayatım. Babam son görev yerine tayin olmuştu. Ben liseyi bitirince de emekli olacaktı ki oldu da. Lise daha iyiydi benim için. Yeni bir şehirdi yine fakat benim gibi olan çok arkadaşım vardı. Asosyaldim hala ama çok iyi de arkadaşlarım vardı. Çoğu şeyin farkına ilk seneden sonra vardım. Bu hayatta herkes yalnızdı. Bir gün yalnız kalacaklardı. işte o zaman sen elindekilerle yetinecektin. Diğer seneler çalıştım, çok değil belki ama çalıştım. 2 sene de öyle geçti. Sınav yılı gelmişti. Okuldaki eğitim sınav için yeterli değil. Önceki seneler ne kadar çalışsam da unutuluyor tüm bilgiler. Ailem de bunu bilincindeydi. Ve beni özel kurslara yazdırdılar. Bir dersanenin de sınavlarına girecektim. Ki istanbul’da yaşayanlar bilir bunların maddi külfetinin ne kadar yüksek olduğunu. Fakat annem ve babam gerçekten bu zamana kadar hep benim için çalışıp bana destek olmuşlardı ve olmaya da devam ediyorlar.