Ben çaktırmadan kendi hikayemi de anlattım beyler. Durum bundan ibaret. Benim gibi bu durumları yaşayan panpalarımı görünce yazmak istedim belki faydalı oluruz. Hikayemin sonundan da bahsetmek isterim küfretmezseniz. ( Buraya kadar okudun devdıbını da okuyuver mk )
.
Tekmeyi yedikten, yukarıda bahsettiğim pgibolojik bunalımlardan birkaçını yaşayıp uyanışa geçtikten bir müddet sonra aradı beyler. Tam unuttuğum anda (unutmak zordur beyler bilen bilir), tam hayatımı düzene sokup belli hislere kavuştuğum, hayat belirtisi göstermeye başladığım anda aradı.

Özür dilerim* dedi. Pişmanım affet* dedi.

4 yılımı verdiğim, hayallerime ortak ettiğim, canımdan çok seviyorum dediğim kadın geri dönmüştü beyler. Normalde kollarımı açar hoş geldin derdim, sımsıkı sarar bir daha bırakmayacağım derdim, kokusunu içime hapsederdim. Belki o da öyle bekledi, kendinden emindi belki, beni affeder nasılsa diye düşündü, bilemiyorum.
.
Ama işler öyle olmuyor beyler, işler öyle olmuyor kızlar!
.
Evet bana döndü ama hayatımın belli bir kısmını korozyona uğrattıktan, aşındırdıktan, gibtikten sonra döndü. Ayaklarının altına gururumu alıp, beni aldatıp, belki de benimle dalga geçtikten sonra döndü.
.
Başkasının kollarından çıkıp öyle döndü beyler.
.
Ben bunu kaldıramazdım. Kim kaldırabilir ki ? Buna ne insanın gururu müsaade eder, ne de midesi !

Velhasıl kelam gibtiri çektim beyler. Ağladı, sızladı, yalvardı.. inanır mısınız bana bunca şeyi yaşattıktan sonra dahi onun ağlamasına dayanamadım. Acıdım lan! Üzüldüm onun için.

Kızlar sözüm size (belki okuyan vardır sanmıyorum da) sevgi öyle basit bir şey değil, çocuk oyuncağı değil, yapboz tahtası hiç değil ! Siz böyle bir sevgiyi hiç tadamayacaksınız, sizin hayatınızı giben biri için üzülebilmektir sevgi, size onca kazık attıktan sonra dahi ona kıyamamaktır. Neyse..
.
Ona belli etmedim tabi üzüldüğümü, onu hala düşünebildiğimi bilmemesi gerekiyordu çünkü. Olmayacağını, olamayacağını izah ettikten sonra – reddedilişi kabullenemedikten sonra biraz da tersleyerek- yollarımızı hiç birleşmeyecek şekilde ayırdım.
.
Doğru mu yaptım yanlış mı yaptım bilemem , belki ne dangalak adammışsın diyeceksiniz belki hak vereceksiniz çok da gibimde değil, ama pişman değilim beyler. Şu an bile bir kez olsun ulan keşke kabul etseydim demedim.
.
izler olacak beyler, yaralar iz bırakır. Ama o izler utanılacak lekeler değil ders alınacak simgeler olsun. Tecrübelerinize ve kendinize güvenin.

Hayatınızı gibip atan bir kevaşe için tüm kızlara da cephe almayın böyle bir şey çıkartmayın mevzudan.. Ama değer verirken abartmayın.. Kimseye gereğinden fazla değer vermeyin. Yoksa tarih tekerrür eder yine üzülen siz olursunuz..