ben daha tepki vermeden içeri girdi babam. kaldım beyler orada. adım atamadım içeri. annem kapının açık kaldığını anlamış olacak ki geldi kapıya. yüzüme baktı. gözleri anlatıyordu zaten her şeyi. üzülmüştü, çok fazla üzülmüştü. girdim içeriye. elimi yüzümü bile yıkamadan geçtim küçük odama. o an üstüne atlayıp deli gibi ağlayacağım bi yatağım olsun isterdim,ama yoktu işte. açtım yer yatağımı girdim içine. beş dakika sonra annem seslendi yemeğe gel oğlum diye. cevap vermedim. uyumak istedim ama uyuyamıyordum. odanın kapısı açıldı. ben uyumuş gibi yaptım. ama anneler her şeyi bilir. bi şeyler ye öyle uyu oğlum dedi. cevap vermedim. kapıyı kapatıp çıktı. o gece kaçta uykuya daldım bilmiyorum ama en az 3 4 saat yatakta sağa sola dönüp durduğumdan eminim.
" kalk oğlum okula geç kalıcaksın" sesiyle uyandım. o sabah hiç uyanmamak isterdim. o kadar hissiz, duygusuzdum ki. babam parama dokunmasa bu sabah mutluluktan uyanıcaktım belkide. geçtim banyoya yüzüme su çarpmak için. avuçlarım açık suyun tam dolması için bekliyordum. babam öyle ayarlamıştı sular az akıyordu. mutfağa geçip ağzıma birkaç zeytin attım. mahallede ki bir milyoncudan aldığım çantamı açıp içinde ki defter kitabı kontrol ettim. şişeme de musluktan su doldurup çantaya koydum. babamın sehpaya koyduğu 3 lirayı da küfür edip aldıktan sonra o nefret ettiğim ayakkabıları da giyip caddeye yürüdüm. dolmuşa binip bir öğrenci alır mısın diye uzattım. muallak şoför aynadan her zaman ki kontrolünü yaptı öğrenci miyim diye. okulun biraz uzağında indim. dört beş dakikalık yürüme yolu vardı. okulun önüne yaklaşıkça içimi bi sıkıntı basıyordu. eğer gittiğiniz yerde iyi arkadaşlarınız varsa o yolu severek gidersiniz. benim ayaklarım geri geri gitmek için verilen yalancı komutlara tepki olarak okula doğru ağırdan gidiyordu. sınıfa girdim, erkekler arka tarafta oturmuş büyük ihtimal metin2 veya KO konuşuyorlardı. kızlarsa birbirlerine sarılıp " ay çok özledim " temalı konuşmaları yapıyordu. nefret ederdim böyle yapmacık insanlardan. amk huurları hiç samimi gelmezdi nedense.
ilk dört dersi de geçirdikten sonra öğlen arası geldi. sınıfta ki çoğunluk kantine doğru hareketlenirken bazıları da evden hazırladıkları ekmek arası yemeklerini yemeye başladı. o an benim de kafama yattı. bende artık evden ekmek arasına bişeyler koydurup getirecektim. bizde öyle sosisler salamlar yoktu ama olsun. zeytin peynir yerdim, günde bir lira harcamasam haftada 5 liram olurdu.
bahçeye indiğimde toprak alanda maç yapan büyüklerimi izlemeye başladım. bi ara bi tane muallaknin suratına top geldi. iki dakika boyunca yüzünü tuttu çocuk. hiçbi şey yoktu ama atar yapıp çıktı züt oğlanı. onun takımındakiler sağa sola bakıyordu adam bulmak için. basketbol oynayanlara falan seslendiler ama kimse gibine takmadı. Nerden cesaret aldım bilmiyorum, boş bulundum belki de. abi ben gireyim istersen dedim. çocuk önce bana baktı, sonra ayakkabılarıma baktı. ayakkabının sağ tarafı mahallede topa vurmaktan açılmıştı biraz. " gel oyna ama eskitme ayakkabılarını" dedi gülerek