09.10.1994
Güneşli bir Pazar günüydü. Hafif hafif esen rüzgârda her zamanki gibi yalnız başıma oturuyordum. Yemek saati yaklaşıyordu. Ebru abla geldi yanıma. Klagib muhabbetlerimizden birini yapıyoruz. Birden ciddileşti. Bana bu Pazar işi bırakıyorum dedi. Tek arkadaşımda gidiyordu ben bu yanlızlıkla kesin delirirdim. içimde bir korku alevlendi. Anlamış olacak ki hafif bir tebessümle merak etme SadeceOkuyun seni hep ziyaret edicem dedi. O sıra göz göze geldik. Gözlerinin içinde gördüğüm hayallerin birisiyle yüz yüze geldim