Bende dağın o evi gören kimsenin görmeyeceği bölümünü aklıma yazıp dürbün almak için şehire döndüm. Uyudum. Sena'nın doğum gününe az kalmıştı. O aklıma gelince daha değişik düşüncelere kapıldım. Yine üzüldüm ama sağlam durmam gerektiğini düşündüm. O gün yine arabada uyudum. Sabah olunca kalkıp bir dürbün ayarladım ve dağa doğru sürdüm. Kimsenin girmeyeceği dağa girdim. Evi karşıdan gören bir yere geçtim. Dürbünle evi izledim bir süre. Sonrasında Senayı gördüm. Arkası dönüktü. Kucağında bebek vardı. "Nolur önünü dön." diye söylenmeye başladım. Oğlumun sadece kafasını görebiliyordum.