bu hikaye umarım hepimizi yüreklendirir. bugün, birkaç saat önce yaşadım.

belki yeni birileriyle tanışırım ümidiyle taksime gittim. yanımda hiç para almadan gittim. yani zaten param da yoktu. bikaç kişiden para istedim, biraz gezdim. ve sonunda metronun önünde bir kız gördüm. çok güzeldi. yemyeşil gözleri vardı. yanına gittim ve;

+ param yok da 1 liran var mı otobüse binmek için?
- yok ya 100 liram var bozuk yok

muhabbet için yanına böyle gittim. baya baya konuştuk çok sağlam muhabbet ettik. sonra;

- aa benim akbilden basarız niye aklıma gelmedi ki hadi durağa gidelim gel

dedi bana. yavaş yavaş yürüyoruz ve aynı zamanda muhabbet ediyoruz. çok zevkliydi. durağa geldik 15 dk varmış otobüsün gelmesine. yine konuşmalarımız devam ediyor. şunu fark ettim kız yanımda çok rahattı. yani bunu ben yapmıştım, güvenmişti bana.

neyse sonra bi espiri tarzında bir şey dedi ben de güldüm ve elimi sol omzuna attım(kızın sağındaydım) ve o sırada saçlarını okşar gibi dokundum. hiçbir şey demedi. sonra otobüs geldi ve elini tutarak bu tanışmadan ve muhabbetten memnun olduğumu söyledim. ismini söyleyerek kendine iyi davranmasını diledim ve akbilini ona vererek otobüse bindim.

en genel haliyle hikaye bu. gerçekten çok güzeldi ve çok zevkliydi. numarasını almak aklıma geldi ama ben amacıma ulaştığım için o an da bunun olmaması gerektiğini düşündüm. gerek duymadım. şimdi evdeyim, alabilirdim aslında diyorum.

neyse, umarım diğer sefer alırım. ama şunu unutmayın, amaç numara almak olmasın yanına giderken. muhabbet için.