yerde sürünürken kendimi kaybetmişim. gözlerimi açtığımda kendimi sen'ikin sarayında buldum. sen'ik tahtında oturuyordu ve ben önüne serilmiştim. ayağa kalkmayı denedim ama zincirlerimi tutan çinler buna müsade etmediler. önünde diz çökmüştüm. o iğrenc yüzünü asla unutamam. gözleri kırmızıydı ve çekikdi. şaçları çok uzundu. üzerinde simsiyaz bir cübbe vardı. sadece köpekdişleri vardı ve onlarda çok uzundu. bana biad edeceksin dedi çirkin gür sesiyle. allahın olmadığı yerdeyiz bana biad edeceksin çamurdan yaratık dedi. allah seni bıraktı dedi. allah beni bırakmadı, bana şah damarımdan daha yakın dedim. senin için bizden vazgeçti ınsanoğlu, senin yüzünden biz ateşten yaratanlar cennetten kovulduk. çamurdan yaratılanlara ve onları yaratana lanet olsun dedi. içimden bildiğim sureleri okumaya başladım. allahtan ümidimi kesmemiştim. ben bu boyuta istemeden gelmiştim. bilmediğim için allaha yalvarıyor, yaptığım hatadan beni affetmesini istiyordum. bana biad etmezsen ruhunu yakacağım insanoğlu, biad ed kölem ol dedi. ne istersen veririm özgür yaşarsın dedi. cinlerin yalancı olduğunu bildiğim için red ettim. ben içimden geçiriyordum o anlıyordu. yerinden kalktı ve bana yaklaşmaya başladı...