Ağrı'ya ulaşırken Sivas'taki olay "Ormandan çıkan hayvan aileyi katletti." şeklinde radyodaki haberlerde kendine yer bulmuştu. Radyoyu kapattığımda Lamia da hala şok ve üzüntü içerisindeydi. Durumsal bir metin olmasından ziyade sürekli akan bir macera olmasını istediğimden duygu ve betimlemelere gerek kalmadıkça yer vermiyor ve olaya geliyorum: Belirtilen koordinatlarda koskoca bir dağ ve oluktan başka bir şey yoktu. içeri girdik, kocaman ve karanlık bir alana çıktık; burası bir mağara gibiydi. Hayvan olma ihtimaline karşı Lamia beni koruyacaktı. Ateş yaktık ve birkaç odun parçasıyla meşale oluşturduk. Lamia birden gözlerini duvara dikti; bir ok çiziliydi ve altında Aramice yazılar vardı, Lamia çevirdi: "Bu yol Tanrı'nın Nefesi'ne gider. Sadece tövbekarlar geçebilir." Son 24 saat içinde zina işlemiş cenabet bir insan ve cin olmakla lanetlenmiş bir tanrının kızı olarak şansımız sıfır gibiydi. Lamia "Kontrol edeceğim, burada bekle." deyip oluktan içeri girdi. "Dur, tehlikeli olabilir!" demeden bir şangırtı ve hemen ardından Lamia'nın kellesi ayaklarımın ucuna düşüverdi. Posedion'ın kızı, Zeus'un huursu lanetli ifrit Lamia, o ufacık anda öldü. Tanrı'nın Nefesi'ne karşı ayakta duramadı.