Uzandım. pürüzlü gri taşlara bakıyordum ,tavan olması gerekenden daha yakın geliyordu ,odanın duvarları üstüme gelmeye başlamıştı ,yüz üstü kafamı yastığıma gömüp rahatlamaya çalışırken uyuya kalmışım, uyandığımda şafağa yaklaşıyordu. kalktım biraz hava almak için bahçeye çıktım ,dışarı çıktığımda toprağa oturmuş tarlalara bakan adelyni gördüm seslenmeden gittim yanına oturdum , kolunun sıcaklığını kolumda hissedebiliyordum, dönüp- ne kadar acı değil mi .sevdiğin insanın cansız bedenini görmek+taurin ne diyeceğimi bilemiyorum, aslında yaşamak için pekte sebebim kalmadı artık napacağımı bilmiyorum. diyerek tekrardan ağlamaya başladı kafasını göğsüme koydu bir süre öyle kaldıktan sonra çenesinden tutup bana bakmasını sağladım.o yuları bakar vaziyette bana bakarken dudaklarına bir buse kondurdum ,gözlerini kapatmıştı o gözyaşlarıyla ıslanmış dudağını bir buse daha kondurdum sonra elimi beline atıp üstüme aldım biraz daha dudaklarıyla dans ettikten sonra –bana lazımsın ve yaşamak için hala birçok nedenin var. doğruldum eve doğru gidip tekrardan odaya girdiğimde kendi kendime buraya bağlanmamalıyım burda vakit kaybediyorum gibi sorularla boğuşmaya tekrardan başlamıştım.bir günüm tarla işleri ev düzen yemek derken bitmişti. kararımı vermiştim yarın sabah erken kalkmam lazımdı..