bu dönemde ben gerçekten bunalımdaydım her gün ağlayarak uyuya kalıyordum.her sabah uyandığımda telefonuma bakıyordum belki yazmıştır diye. aylar ayları kovaladı böylece.iki hafta sonra koymuş zütüne tekmeyi o kızın da.benim acım geçmiyordu ama, yaşadığım onca acı geçmiyordu. ulan diyordum bunları mı hak ediyorum ben nefes alamazdı bazen sıkışırdı kalbi. geçene kadar yanında dururdum, beklerdim başında,o iyi olana kadar kalbim atmazdı sanki benim.o kendine gelene kadar araftaydım ben. en çok acı çektiği zamanlarda yanındaydım onun ben bu bağımlılığıyla ilgili hayatıyla ilgili her zaman yanındayım.ama o beni bir hiç uğruna bırakıp gitmişti. hayatım bomtaktu benim sevdiğim adam gitmişti, sığındığım liman gitmişti.ne yapacağımı bilemez bir haldeydim. dersler kötüydü, hayatım kötüydü boşluktaydım. biliyordum seviyordu beni gözlerine bakınca anlayabiliyordum ama neden bırakıp gitmişti beni hiçbir fikrim yoktu