Mirinda bir çiftlik öteden tanınacak kadar güzeldi, yavaşça hafif çamurlu yollardan yanına hızla gittim beni fark edince doğruldu ve yüzüne o masum tebessümü almıştı yine ,kalbim her adımda bir öncekinden daha hızlı atıyordu. yanına gittiğimde’’ heyy sarı oğlan nerelerdesin ,bugün gelmeyince başına bişey geldi sandım ’’ ben ağzından çıkan kelimelerin raks edişini izlerken bana ‘’iyi misin şiitt’’diye el yapmasıyla irkildim –hee evet evet iyiyim ,bugün sadece biraz kendimi dinlendirmek için plajdaydım zaten fazlada duramadım marsilio pekde hoş karşılamadı zaten bende artık sıkıldım bu basit ve sıkıcı hayattan o yüzden bu sıralar bayağı dalıyorum. +hemde ne dalma  deli oğlan kendine gel bu sıkıcı hayat bizim kaderimiz zevk almaya çalış +hayır bu bizim kaderimiz falan değil biz kaderimiz olarak görüyoruz , amaaan gibtir et naptın bugün günün nasıl geçti. Gibi basit sorulardan sonra muhabettin birazda ilerlemesi üzere mirandanında bana boş olmadığını hissettim.ama artık burada fazla duramazdım buraya gelen tüccarlardan dünyanın farklı yerlerindeki hikayeleri dinlemekten bıktım artık yaşayıp görmem lazımdı uzun eğtimlerden sonra farklı uygarlıklarda birilerinin dikkatini çekerim diye düşünüyordum. akşam ay ışığında evime dönerken işte tüm hayatımı değiştirecek o anı yavaşça izlemiştim