üzerimden. Özgüven denen bir şey yok bende. Ne tipimi beğeniyorum ne kişiliğimi. Tamam kötü biri değilim çevremdekiler tarafından da seviliyorum saygılı dürüst biri olduğumu düşünüyor herkes. Öyleyim de ama benim ekgibliğim konuşmayla ilgili. Çok samimi olmadığım biriyle konuşurken heyecanlanıyorum. Çok az şey bildiğimi düşünüyorum. Konuşacak bir şey bulamıyorum. Müzikten bahsedilse söylenen kişileri tanımıyorum sporla hiç ilgim yok bir siyasi görüşüm yok uzağım bu konulara da. Çok cahil hissediyorum kendimi. insanlara bakıyorum daha ilk defa karşılaştığı biriyle bile uzun uzun sohbet edebiliyorlar oysa ben bir iki dakika sonra konuşacak bir şey bulamıyorum. Kalabalık ortamda yürüyüşüm bile değişiyor sanki. Kasılıyorum. Nasıl gelebilirim üstesinden? Nasıl konuşkan biri olabilirim?