tüm bunları unutup jimi hendrixin hey jo parçasını açtım. değişik dans figürleri sergileyip kafamı dağıtıyordum.
bu evde mahrem denen bi şey yok amk kardeşim denen yaratık pat diye içeri girdi . ani bi refleksle küçük jo ya selam ver bebeğim dedim. ne diyorsun gerizekalı annem odaya çağırıyor dedi. kegib çayır biçilir mi dedim anlamadı sular soğuk içilir mi dedim aptal deyip çarptı kapıyı. bende arkasından çıkıp, tüm muhafazakar kimliğimle odaya doğru ilerledim. odaya girince tamam ayağa kalkmanıza gerek yok dedim. bunun üstüne oturan babam ayağa kalkıp iki tane geçirdi. yapma bey deyip kolundan tutan annemi durdurdum, bırak o lanet serseri bana hiçbir şey yapamaz dedim. bu hareketimle ne kadar sukünetli olduğumuda görüyorsunuz. babam sinirinden koltuğu kemiriyordu, bu sırada annem oğlum neden böyle yapıyorsun, tüm komşulara akrabalara rezil oluyoruz dedi. bak anne dedim ciks hayatınızın iyi gitmediğini biliyorum, süpürge giben bir babamın olması benimde hoşuma gitmiyor ama bana böyle kaba davranmana gerek yok babam ayağa kalkıp seni huur çocuğu dedi ve bir yumruk daha salladı. gelişmiş reflekslerim sayesinde bu yumruğu alt ettim. babam gibtir git bu evden diyor feryat figan ediyordu. konuyu değiştirmek için, anneme dönüp kegib çayır biçilir mi dedim. sinir kat sayısı yükselen babam, dışarıya kadar kovaladı beni. annemde balkondan temiz don çamaşır fırlattı. buna kayıtsız kalmayıp mahallenin duvarlarına huur hüsniye arayın tadıma bakın yazdım, altına babamın numarasını da ekledim. dediğim gibi, herkes bir gün hatasının cezasını çekecek.