beyler kız arkadaşımla hikayem

mal gibi kalakalmıştık asansörde ben ecrine yalandan kötü bakışlar atıyordum binliğim üzerimdeydi. ecrin ne ben naptım falan diye savunmaya geçti. ben iyice kızmıştım buna sırtıma bin dedim. asansör kapağını açacak şansımız varsa ve ortalarda değilsek asansörden kurtulacaktık, en azından sesimizi duyuracaktık.
sırtıma bin deyince buna böyle bi mal oldu anlayamadım falan dedi. ben de noldu utandın mı falan dedim bin bin sırıtarak. enes olmuştum resmen amk. trollük yapıyordum kıza.

bunu dinlemeden eğildim sırtıma aldım önce o çıkacaktı boşluğa, sonrada beni çekip alacaktı. ben normalde hep tırmanırım evin duvarlarına falan ama kaygan ayakkabılarımla asansörde hiç işe yaramazdı amk.her neyse ecrin neye uğradığını şaşırdı çığlık falan attı ama çıktı en sonunda boşluğa. sonra elimden tutup çekmeye çalıştı beni tabi bütün kuvveti ben harcıyom amk ecrin de güya bütün kuvvetiyle asılıyor, beni çektiğini zannediyor.

hele şükür ben de çıktım. artık bir umuttu yaşatan insanı; telefonuma baktım belki çeker diye. hayır tık yoktu. şebeke yok diyordu.
asansör boşluğunda ışıklar yanıyordu. ya asansörde kalmamızın sebebi elektrik kesintisi değildi, ya da jeneratörler devreye girmişti.

her neyse ben de şansıma tükürüyor, orhan babadan kaderimin oyununu kendime armağan ediyordum çünkü asansör binanın orta yerlerindeydi ve kurtuluş yoktu; beklemek dışında. saat zaten 6 olmuştu, hava da kararıyordu. ve benim işemem gerekti!

zaten evden işemeden çıkmıştım ve nasılsa bir cafeye gideriz diye pek de önemsememiştim. hani oranın tuvaletini kullanacağım.
tabi her zaman işler planladığınız gibi gitmeyebiliyor. dayanamıcam dedim. ecrin anlamadı bakıyor suratıma aval aval. ben arkamı döndüm, indirdim fermuarı.

dünyanın en mutlu insanı havasında işiyorum amk.