babasi esen'e sonsuz guvenirdi. 8 yasinda babasini kaybetmis bir cocuk olarak buyumustu babasi ve ekgib yasadigi ne varsa kendi evladi yasasin istemisti. emekli memur olmasina ragmen kizinin hic birseyini ekgib etmedi, bolluk icinde buyuttu kizini o kucuk balikci kasabasinda. hergun gunun ayni saatlerinde arardi kizini. onu istanbul'a gonderdiginden beri tahammulsuz ve asabi bi adam olup cikmisti, ama bunu biricik kizina asla yansitmayacak, duydugu guveni kizina hissettirerek kendi ayaklari uzerinde durmasini saglayacakti. ana haber bulteninden sonra caldi esen'in telefonu. 'annemin kocasi' diye, komiklik olsun amaciyla babasini boyle kaydetmisti telefon rehberine esen. annesi de 'babamin karisi' olarak kayitliydi telefonunda. ne de olsa esen marjinal bir kizdi, oyle degil mi ? panikledigini arkadaslarina ve harun'a belli etmeden bos bir odaya gecti esen, ve telefonu acti.