1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum

bu sefer beyler, yukarı doğru çıkan geniş bir alana geldik, ama düz çıkmak imkansız, doğanın belirlediği bir yol var. oradan gitmek zorundasınız, s çeklinde tek sıra halinde çıkmaya başladık, yağmur tamamen durmuş, tek bir isteğimiz var, dağın tepesi sisin içerisinde, o sis ne olur kalkmasın,

hava iyice açarsa sıçtık, hele o tepelerdeyseler bildiğiniz öldük,

s şeklinde tımanıyoruz bu sefer,

o kadar sinir bozucu bir yürüyüş şekliki, yarım saat yürürsünüz sadece 1 adım mesafesi kadar ilerlersiniz,

saat olmuş artık 8 buçuk 9 amk, açık hava olsa, gidemezsiniz, hava şartlarını iyi hesaplamışız allahtan, bunda arazinin yapısını çok iyi bilen korucu abilerimizin katkısı çok büyük, adam sis olacak dedi, oldu. olmasa bitmişiz,

bahsettiğim 3 başlı tepenin tam orta noktasına vardık sonunda, zirvesine çıkacağımızı tahmin etmiştim ama mümkün değil, çünkü tırmanmak imkansız,

şöyle tarif edeyim,

son 40 50 metreye geldiğinizde, zirve ucu öyle bir hal alıyor ki bu 3 baştada, düz bir duvar düşünün, o duvar yukarıya doğru aşağıya dönüyor, ters j gibi bir şekil, çıktığınızda tavanda yürümeniz gerekli öyle diyim,

karşımızda bu dağın en zirve noktasını oluşturan bu 40 50 metrelik bir tepe çıktı,

biz ikiye ayrılarak bir grup sağdan bir grup soldan olmak üzere, dağın arka tarafına bakan sırtlara doğru ilerledik,

bunun sebebide, arkamızdan dolaşıp gelir muallakler. bunu engellemek,

etraf sizi amk, 15 metreyi zor görüyorsunuz. 55 60 kişilik iki kol halinde iki yoldan devam ettik,

çıt dahi çıkarmamız yasakladı yüzbaşımız,

çünkü, onlarda tepeye akşamdan çıkmış olabilirler ve iç içe girmiş olabilir farkında olmadan.

o kadar sessiz yürüyoruz ki, nefes alıp verişim gürültü çıkartıyormuş gibime geliyor, daha yavaş ve sessiz nefes alıp vermeye çalışmıştım.