neden mi ? çünkü mutluluk artık tamamen paraya odaklı bir boyuta geldi , kara kutu atari den , atari , sega , ps1 - ps2- ps3- ps4 vs vs sürekli çocukların beynini uyuşturan tembelliğe alıştıran bir sistem döngüsü hakim.

Oysa ne güzel yıllardı 1990 - 2000 arası cebimizde 5 kuruş olmasa da mutluyduk farklı farklı oyunlar oynuyor türetiyorduk , futbolu tahta üzerine çakılmış çivilerin arasından attığımız gollerden öğrendik , saklambaç oynarken mahalleden hoşlandığımız kıza ilk kez ilanı aşk ettik saklanırken , belki de masum bir öpücük kondurduk , dama oynadık satranç ın adını duymamışken , bayramlarda torpil patlattık , kız kaçıranlarla kızları kaçırdık , artistlerle oynadık boy kilo değer sorduk , ama şimdi öylemi hayır arkadaşlar aslaaa değil biz petitbör bisküvinin içine koyduğumuz lokumla mutlu olan nesildik , ama şimdikiler avm lerde süper marketlerde 15 dk ne alsam diye düşünen nesile döndü... yazık

edit : sıçancık diye uçurduğumuz kağıttan uçurtmalarımız hayallerimiz vardı , su borusundan kendimize yaptığımız bozuka lar fırlattığımız küllahlar vardı... su tabancasından hangimiz kana kana su içmedik , şiringalarla birbirimizi az mı ıslattık... aklıma gelenler bunlar panpalar yaşı benim gibi 30 larda olanlar bu yazdıklarımı daha iyi anlar...