kah ürkütücü,kah güldürücü olan sayısız hatıram oldu panpalar üniversite hayatımda. bunlara biraz da kurgu katarak burada hem içimi döküp geçmişle yüzleşmek hem de siz panpalarımla dertleşmek için en baştan anlatmaya başlayacağım.bir kaç panpam gelir gelmez hemen başlıyoruz .

Lise 4 nasıl geçti anlamamıştım.ev-okul-dershane arasında gibko bir hayatım vardı. okuldan sonra etüte gider en son eve gelip 10 gibi koltukta uyuyakalırdım.bir yıl böyle geçip gitmişti,en son üniversite sınavlarına gir çık derken hayatımda yeni bir sayfa açılıyordu. daha önce gitmediğim Karadeniz taraflarına üniversite vasıtasıyla gidecek olmak beni mutlu etmişti. sağdan soldan duyduğum ‘oraların insanı yobazdır, sevmezler üniversite öğrencisini’ laflarına itibar etmiyordum. bunu diyen gavatların çoğu da hiç bulunmamışlardı gideceğim yerde.

Cümbür cemaat üniversite kaydına gidiyorduk amk. anne baba neyse de babaannemin neden geldiğini halen anlamış değilim. neyse ben okulun içine girdim kimliği, diplomayı vs. alıp. yukarısı mahşer yeri gibiydi. aşağı yukarı 50 kişi evrak kuyruğundaydık. sıradakilerin çoğu kızdı.lan dedim tahmin ediyordum da üni ortdıbını bu kadar da olamaz diye düşünüyordum. meğerse bizim bölümle birlikte okul öncesi öğretmenliğinin Kayıtları da ilk günmüş. sırada önümde de arkamda da kız vardı. önümdeki kızın beyaz pantolonundan taşmaya çalışan tekerlek misali zütü benim zamazingoyu uçurmuştu çoktan. malafatın kalktığı belli olmasın diye iki büklüm oluvermiştim. neyse ki dedeler’i sizlerden birinin vermiş olduğu link vesilesiyle izlemiştim vakt-i zamanında. aklıma o görüntüleri getirince neredeyse yok olacak hale gelmişti çüküm. dedelerin beni bir gün gelipte kurtaracağını hiç ummazdım.

Sıra bana gelmişti sonunda, memurun verdiği evrağı doldurmak için arkadaki sandalyelerden birine geçmiştim. taktan püsürden her çeşit soru ve bilgi isteği vardı evrakta. doldurmak için kalem aramaya başlamıştım. baya bir arandıktan sonra aniden biri önüme kalem yuvarlayıverdi. kafamı kaldırmadan teşekkür etmiştim.’asıl sen sağol bu kadar kızın arasında bir erkek görmesem yumuşamaya başlayacaktım biladerim yavaştan,ben Mithat(gerçek adını kullanmıyorum)’ güldüm uzattığı elini sıktım. sevinmiştim koca salonda daha ilk günümde konuşacak adam yok diye patlayacaktım az kalsın. mithat 1.80 boylarında zayıf esmer kuru bir oğlandı. insanlara kolay kolay ısınamayan ben ilk görüşte ısınmıştım mithat’a.ayak üstü biraz konuştuktan sonra aynı bölümde olduğumuzu öğrendim, işlemlerim tamamlanınca mithat’a veda edip nihayet am kokan salondan ayrıldım.

Bizimkiler okul bahçesinde oturmuş beni bekliyorlardı. babaannem osura osura uyuma moduna çoktan geçmişti. annem evden getirdiği el işine devam ediyordu. pederin ise gözü faltaşı gibiydi. kayda gelen kızları gözüyle yiyip bitiriyordu. herif bir anda 5 züt birden kesebiliyordu. burada amcama da değinmek istiyorum. babam bu mevzularda iphone 6 ise amcam iphone 6 plustur her zaman. neyse pederin benden daha çok heyecanlı olduğu kesindi yani anlayacağınız. işimizin bittiği okuldan artık gibtirip gidebilirdik. peder hazır gelmişken yurtlara da bakalım, ayarlayıp öyle gidelim dedi. zaten 1 hafta sonra okul açılacaktı, şimdi halletmezsek sokakta kalabilirdim. civardaki tüm yurtları gezdikten sonra okula yakın ve hesaplı olanlardan biriyle anlaştık. bunu da hallettikten sonra bastık gittik evimize.

5 günümü kankalarla gezerek iyice değerlendirdikten sonra ailemle de vedalaşıp cumartesi akşam bavulumu toplayıp yola çıkmıştım. Pazar öğlene kadar yurtta dinlendikten sonra eşyalarımı yavaş yavaş yerleştirmeye başladım.oda 4 kişilikti, full doluymuş.ama ilk gelen bendim diğerleri daha gelmemişti.2 saate yakın eşyaları yerleştirdikten sonra acayip yorulduydum. gidip bir yüzümü yıkayayım açılırım dedim. tuvalete girmemle mithat’ı orda görmem bir oldu.vay kardeşim, sohbet muhabbet derken yüzümü yıkamayı ve çişimi yapmayı unutmuştum. öhm neyse işimi gördükten sonra kapının önünde bekleyen mithat’ın yanına gittim.bu yurda kaydolduğunu söyledi, bende ‘hagibtir kanka kyk sanmıştım ben seni, tuvaletini yapmaya gelmedin mi sen buraya ? ‘ dedim, Mithat sırıtıp komik çocuksun vesselam demişti. insanlarla kaynaşmak amaçlı ufak tefek komikliklere, şakaları severim beyler.

Neyse kardeşim ben odama geçiyorum diyip vedalaştıktan sonra ikimizde aynı yöne doğru yürümeye başlamıştık, hatta işi abartıp aynı odaya girmiştik. çok malca dakikalar yaşadıktan sonra Aynı bölümde olduğumuzu gören yurt görevlilerinin bizi mithatla aynı odaya verdiklerini çaktım.bu duruma ikimizde çok sevinmiştik. ertesi gün okulun ilk günü olduğunu bilmemize rağmen konu konu açıyordu gece saat 3’e kadar konuştuk. artık yatalım yarın saat 08:30’da ders var dedikten sonra yataklarımızı yapmaya başladık. yataklar hazırdı, ışığı kapatıp direkt uyku moduna geçmiştik. benim için ibretlik dakikalar artık başlamaya hazırdı..

Kafam zaten kazan gibiydi bir an önce uyumam lazımdı.tam uykuya dalacakken mithattan gelen değişik hırıltılarla irkildim. olum susta uyuyalım dedikten sonra gelen horultuyla mithatın çoktan sızdığını anladım. gözlerim kapanmak üzereydi,ama uyku halinde olan mithatten değişik sesler çıkıyordu.bir şeyler söylüyordu. saat zaten gecenin 3’ü idi. ödüm takuma karışmış halde, dinlemeye başlamıştım. bilmediğim bir lisandı. arapça sandım değildi, farsça sandım ona da benzemiyordu, ibranicedir diye düşündüm en son korku filmlerini hatırlayıp.ama aniden ağzından net olarak çıkan ‘in the past’ cümlesiyle ingilizce olduğunu anladım. normalde ingilizcem baya iyidir ama hırıltılar arasında zar zor anlayabilmiştim. deli gibi gülmeye başlamıştım, sonrasını zaten hatırlamıyorum. sabah oldu okula gitmek için ikimizde hazırdık artık.

Yolda gece hakkında mithata hiç bir şey sormadım. daha tanışalı ne kadar olmuştu ki ‘dün gece hangi filmi Türkçe dublaj yapmaya çalışıyordun yarraamm ahaha’ deseydim belki onu rencide edebilirdim. acaba böyle bir durumdan kendisinin haberi var mıydı. yolda giderken kanka yabancı dille aran nasıldır dedikten sonra ‘ı go you go we go düz lise ingilizcesi lo’ cevabını aldıktan sonra harbiden de irkilmiştim. ingilizce kıtlığı yaşayan bu kardeşim gece adeta kpds-üds-yds kursu verecek düzeyde gramatik olarak ingilizce konuşuyordu. uykusunda yaptıklarından ona hiç bahsetmemiştim, nihayet okula varmıştık.

ilk gün hocaları tanımakla geçti. çoğu egosu olmayan hoş insanlara benziyorlardı. sınıfta hoşuma gitmişti. kılkuyruk tip yok gibiydi.40 kişilik sınıfta 12 erkek 28 kız vardı. erkekler olarak hemen kaynaşmıştık. hatta kantinte çay içerken ‘beyler herkese 2,33 kız düşüyor. kusuratları birleştirip bir tam kız çıkarmak isteyen arkadaşlarla seve seve işbirliği içine girerim ehehe’ gibi malca bir şey söyledikten sonra herkesi gülmekten yıkıp geçmiş ve daha ilk günden içtiğim çayı bedavaya getirmeyi başarmıştım.bu arada daha ilk günden üniversitedeki ilk çayımı bana ısmarlayan afyon’lu kardeşimi tekrardan saygıyla anıyorum

ilk günü hoş bir biçimde geçirdikten sonra mithatla yurdumuza gitmek için arkadaşlardan ayrıldık. odaya girdiğimizde diğer elemanların da gelmiş olduğunu gördük. hoşgeldin beşgeldin muhabbetinden sonra yorgun olan herkes dinlenip telefonuyla takılmaya geçmişti.bu arada diğer iki elemandan bahsetmem gerekirse ikisi de myo’ya gelen kendi hallerinde sessiz iyi çocuklardı. herkes erkenden yatağına girmişti. ışığı kapattıktan sonra 1 saat geçmeden mithattan gelen’umbrella’ sesiyle irkildik. bağırarak söylemişti. diğer 2 eleman şaşkındı.ben ise kahkahayı basmıştım birden. elemanlara sessiz bir şekilde dün gece de böyle olduğunu ve mithat’in uykusunda böyle yaptığını söylemiştim. sonrasında ise onlarda gülmeye başladılar. mithat baya bir daha devam etti tam anlaşılmayan cümlelerle konuşmaya,2 gibi ise ingilizce sesleri yerini yorganların altından çıkan hafif tıslamalı osuruk seslerine bırakmıştı.

sabahın ilk ışıklarıyla uyanmam bir oldu. kahvaltı için oda arkadaşlarınıı uyandırma gibi ulvi bir görevi istemsizce ben üstlenmiştim. sabah 08:30'da biten kahvaltı için nöbette olmamız lazımdı adeta.ben sabahları erken kalktığım için odadakileri cicim aylarında seve seve kaldıracaktım. ilerleyen günlerde ise muallaklikleri arttıkça basıp kendim gidecektim.ne diyorsun aq gibtirtme kahvaltını dediğinizi duyar gibiyim panpalar,ama kahvaltı ayrı bir paragrafı hakedecek kadar önemlidir bence.

okulun 2. günü herkesin ilk defa piyasaya çıkmaya başladığı gündür beyler.ilk gün ürkek ceylan gibi olan genç dimağlar hemen 2. günde kendi grubunu kurmak için ataklara başlar.ben ise lise sondaki tutukluğumu hala üzerimden atamamıştım, hele de kızlara karşı.ben ve mithat hariç sınıftaki tüm erkekler kızlara yavşaklığa başlamışlardı. bizde beceriksizliğimize yanıp sağda solda olan biteni ürkek gözlerle izliyorduk.en arkadaydık mithatla beraber.ilk gün hakara kikiri yaptığımız kankalarımız şimdi kızlarla kantinde takılmak için terketmişlerdi bizi. biri de sizde gelin lan dememişti.aq çocuklarının hepsi payıma düşen 2,33ü daha nasıl yukarı çekebilirim derdindeydi adeta. durumumuzun vehametinden üzüldüğümü anlayan mithat birden konuyu değiştirmek için 'kanka dün gerrard frikikten ne gol attıydı be' dedi. mithatın gözlerinin içine içine baktım, ağlayacaktım neredeyse o anda. dudaklarımdan zar zor 'kalecide iyi uzandı ama' çıktı. koca yürekli bu çocuk saatlerimizi boş boş konuşarak tüketeceğimiz mal turnusolu futbol muhabbetlerimizin ilk girişini öylece yapıvermişti.

Kurgu dediysek zütümüzden hikaye uydurmuyoruz arkadaşlar. sadece olaylara şimdi yazarken daha fazla mizah katarak aktarıyorum. yani birazcık mizahi bir kurgu söz konusu.

Neyse gece devam edeceğim inşallah yukarıdaki gibi troller yatınca.

böyle monoton bir şekilde aylar birbirini kovaladı beyler. sonunda ilk dönemin sonuna gelmiştik.12 erkek var demiştim ya 10 tanesi manita yaptı daha ilk dönem sonunda. tahmin edin bakalım kalan 2 kişi kimdi ? Allah'a şükür derslerimde problem yoktu, hepsini vermiştim. mithat ise sadece zorunlu yabancı dilden kalmıştı. uykusunda shakespeare eserlerini çevirebilecek kapasitedeki bu kara oğlan am/is/are olayını bir türlü kavrayamamıştı. yurtta muhabbetimiz iyiydi. daimi dostum mithat ile 7/24 zaten beraberdik. diğer iki elemanda kendi hallerinde olduğu için bir problem olmuyordu aramızda. memlekete gitme zamanı gelmişti bi 10 gün, topladım valizi bastım gittim bizimkilerin yanına sonunda.

10 gün ailemle kafa dağıttıktan sonra dönme vakti gelmişti. ikinci dönem kendime yeni bir imaj çizecektim. elima yüzüm düzgündü çok şükür,ama binlik katsayım şimdiki tabirle 'özgüvenim' düşük olduğundan toplulukta tutuktum. yeni imajımda amacım binlik katsayımı yükseltmek değildi tabi ki de.sınıfın zeki çocuğu olacaktım beyler. kendi kendime ortalama bazında sınıf birincisi olacağıma dair söz verdim. böylelikle daha çok dikkat çekebileceğimi düşünüyordum. bunun için yapmam gerekenler derslere full katılım+full not tutma+günübirlik tekrardı. 2. dönemin ilk dersinde en öne oturmakla işe başlamıştım. hocanın ağzından çıkan her şeyi anbean not alıyordum. geçen dönem en arkalarda oturup uyuyan ya da iddaa bültenini karıştıran genç gitmiş, yerine bilgiye aç biri gelmişti. sınftakilerde bu duruma şaşırmışlardı. dersin sonunda bunun ilk meyvesini almıştım.ilk dönem tek kelime dahi etmediğim,ama platonik olarak hoşlaştığım zeynep ders sonunda notların fotokopisini istediğini söylemişti.

olur yanıtını verdikten sonra zeyneple kırtasiyeye gitmek için sınıftan tam çıkmak üzereydik.bu esnada sınıfa geri gelen hoca 'arkadaşlar bu dönemki konular biraz ezbere dayalı, söylemeyi unutmuştum ders esnasında takip edeceğimiz ders notlarını x kırtasiyesine bıraktım oradan temin edebilirsiniz. derse benim söylediklerimi düzgünce dinleseniz yeterli' dedi.ne olduğunu tam anlamamışken zeynep 'yine de sağol' diyerek yanımdan ışık hızıyla uzaklaştı.az önceki sevincim yerini 1 saat boyunca boşa yazmış olmanın verdiği el ağrısına bırakmıştı. bunlar olurken çoktan sınıftan çıkmış olan mithat bir anda sınıfa girivermişti.'kanka kızla beraber bende çektirsem olur mu ' dedi. hocaya sinirimden kıpkırmızı olan bense mithatın gözlerinin içine içine bakaraktan notları ona uzatıp 'al kanka senin olsun çektirdikten sonra zütüne de sokarsın' dedikten sonra hızlı adımlarla okuldan çıkıp yurdun yolunu tuttum.

dakika 1 gol 1 hesabı ikinci dönem benim için taktan başlayıvermişti. ertesi gün canım sıkkındı okula gitmedim, yurtta saniyede 20 kb hızla max payne 3 indirmeye başlamıştım. kendi kendime bu oyun inene kadar süren var olum, kendine çeki düzen ver artık insan içine karışman lazım diyerek gazlıyordum.ha bu arada oyunun inme süresinin yanında hesaplanamıyor yazdığı için rahattım beyler.

nihayet cuma günü gelmişti. cuma günü dersim yoktu, boş günümdü. cuma günleri öğlene kadar yatardım, sonra cumaya giderdim, cumadan sonra da mithat kadar olmasa da sevdiğim bir kardeşim olan erdalın yanına giderdim. erdalda benim gibi iddaakolikti. cuma günleri pazartesi gününe kadar kalmak üzere sırt çantamı da takar bu kardeşimin kaldığı eve doğru yol alırdım. erdal tek başına kalıyordu kiraladığı evde. odanın birine 2 tabure atmıştık, masalar koymuştuk, duvarlara da haftanın iddaa bültenini asardık her hafta. iddaa bilgisi italya ligine alt, ingilere ligine üst, beşiktaş maçlarına kg var olan erdalımla her haftasonu 10 lira attık yıllarca bu illet oyuna.biz oynadıkça genoa 3'ledi, livorno 5'ledi. manchester evinde gol dahi atamadı. beşiktaş ise konya, kayseri,antep deplasmanlarından golsüz beraberliklerle döndü. olsun ama yine de iyi zaman geçiriyorduk beyler.

yine benim için rutin olan haftasonlarından birindeydim. tutmayacağını bile bile yaptığımız kuponu yatırmak üzere erdal'ın 8. kattaki evinden çıkacaktım. ayakkabılarımı giydim, asansörü çağırma butonuna bastım.tam bineceğim esnada beni de bekler misiniz sesiyle irkildim. tabi deyip arkamı dönmemle karşımda zeynep'i görmem bir oldu. şaşırmıştım burada oturduğunu bilmiyorum felan bir şeyler zırvaladım.o da aynı şeyi bana söyledi. arkadaşımı ziyarete geldiğimi söyledim. nihayet asansör gelmişti. zaten dar olan asansörde platonik aşkımla başbaşa kalacaktım tesadüfe bak amk.her neyse işini bilen adamların gol yapacağı bu pozisyon bende ancak aşırı terleme, telefondaki eski mesajları okuma, rehberi amaçsız gezme merasimine döneceğe benziyordu. asansöre bindik zemin kata bastım. nasıl oldu anlamadım kapı birden açıldı, yaşlı bir teyze çıkıverdi karşımıza.ben asansörden indim, teyze bindi karşımdaki iki bayanda acırcasına bana bakıyorlardı. hadisene zeynep, teyze yukarı çıkacak dedim. kafamı azıcık sağa kaydırdığımda ise daha 5. katta olduğumuzu anladım acı olarak. pardon ya dalmışım gibilerinden bir şey söylerek asansöre geri bindim. teyze 'bir şey olmaz oğlum arada bana da oluyor'diyerek beni teselli ediyordu. zeynep ise gülmemek için kendini zor tutuyordu. insanlık haliydi amk herkes dalabilirdi,tak mu var gülüyorsun dememek için kendimi zor tuttum. öyle veya böyle karşımdaki kıza rezil olmuştum.ama benim için iyi olmuştu beyler,o günden sonra zeynep'ten aşırı hızlı şekilde soğumuştum.ha bu arada kızında çok gibindeydi ya

2. dönemde gayet monoton geçiyordu beyler. hayatımdaki tek değişiklik kafamı az da olsa kurcalayan zeynep'i kafamdan gibtir etmem olmuştu. derslerime dair tutunduğum kararlı tutum ise malumunuz daha 2. dönemin ilk dersinin sonunda kırılıvermişti. yine en arkada oturup 0'dan 0 mı yoksa 0'dan 1 mi olur diye düşünüp debelenen mal mağribi oluvermiştim. azıcık aksiyon olsun diye yurtta sabah kahvaltısında mithatla muallaklikler yapıp duruyorduk.4-5 zeytin,bir dilim peynir almamıza müsaade eden aşçıyı birimiz oyalıyor, diğerimiz ise odadan getirdiği kavanozu zeytin ve peynir ile dolduruyordu. sonrasında odaya çekilip sanki dünya bankasını hortumlamışçasına yaptığımız binliğin büyüklüğünden övünüyorduk. günler geçiyor, zeytinler kavanoza sığmaz oluyordu. neredeyse ilk yıl sona ermişti. kafamda aptal ve gereksiz ezbere dayalı okul bilgileri vardı, elle tutulur hiç bir sosyal gelişim gösterememiştim.max payne 3 ise %30a yaklaşmıştı.pc'yi açık bıraktığım bazı geceler saniyede 40 kb'ı bile gördüğü oluyordu.ben görmemiştim hiç bir zaman yalan olmasın şimdi mithat öyle diyordu.