öyle uzun uzun yazmıycam sadece 3 yıl

hala öyle.
konu kilit.

anlat bakalım knka

yaz güzel, koskaca sınavı atlatmışız, çok çalışmış gibi strese girip triplere giriyoruz bide. neyse yinede büyük yük abi, sınav bitti bi rahatlık bi boşluk, o his süper insanın cidden o boşlukta kalası geliyor. tercih dönemi falan geldi, baba iyi kötü alıyor biraz bi şeyler, anne ev hanımı, kardeş 12-13 yaşlarında. önümde bi engel yok, yap dedi tercihleri peder kafana göre. neyse yazıyorum böyle 30 tane yer var tabi nere gelirse, sonumuzu düşünmüyoruz sonunu düşünen kahraman olamaz kankaaa hakkari olur muş olur gideriz diye nağralar atıyoruz kankalarımızla(!)

neyse baba biz yaptık tercihleri altıncı yedinci tercihim falan olması lazım bana gelen. ege üniversitesi iktisadi ve idari bilimler fakultesi/işletme. mutluyuz tabi kafa rahat yakın arkadaşımada ege sosyoloji geldi, tabi ayarladık panpa kardeşiz oğluuum ölümüne kankayız öl diyin ölelim lan tabi... neyse artık havaya girdik, derken baba bigün eve geldi

türk telekomda çalışıyor bu o zamanlar. ne olmuş nasıl olmuşsa bunu atmışlar, hadi demişler sen üniversitede çocuk okutacaksın buralarda durma git demişler.. gururluydu bizimki. anne perişan kardeş ayrı bi dünyada, ben o zaman babama kızıyorum içimden, neden gurur yapıyosun ki be adam diyorum neyin peşindesin amk, ben ne tak yiyicem diyorum kendimce..

Dinliyor yaz panpa

ulan belli etmiyorum dışarda ama bizim çocukların hepsi hala aynı kafada, çıkıcaz takılcaz eğlencez karı kız hobaaaaaaa üniversite diye bağrınıyorlar, gün sayıyor herifler, bizimki de evde kemerleri sıkıcaz iş bulana kadar nutuğu çekiyor bize. güler misin ağlar mısın ? ulan ben ne olucam ? hayallerim ne olucak ? bide utanmadan üniversiteye göndermeyip bana iş mi aratıcaksın ? yok onu yapmazdı ne yapar eder beni oraya gönderirdi zavallı, bizde ergeniz ama halden anlıyoruz, arada kızsamda buna kendimce muhakeme yapıyorum tabi. neyse uzatmayalım, okusam sıkıntı olacak kardeş arkadan geliyor elde iş yok güç yok birikmişi beni 1 yıl okutmaz, okumasam onunda sonu bomtak bir yere çıkacak, zaman az, karar önemli. askeri okul dedim direk. polisliğe başvurmamıştım ama askerliği cazibesi içten içe hep olmuştu bende aslında. askeri okul deniycem dedim.

http://inciswf.com/1304539277.swf

zaman kritik saatler akıyor, kara harp ve kara astsubaylıktan gelen telefonları dinlemeden kapatmışım o zamanlar, gitmedim düşnmedim bile, daha bu olaylar yok tabi, ne karacı olucam yaa ben diyorum banane diyorum. neyse askeri okulda ben kendi kendime bi şekilde okursam bizimkide iş bulur hatta belki kardeşi dersaneye bile gönderir planındayım. hava harp okulunun mulakatı yaklaşmış, 290 gibi cuzzi bi puanla aldı o yıl, ilk kez eşitağırlıktan alıyordu galiba o da benim şansımdı, ulan dedim gidicem ve o 35 kişiden biri ben olcam dedim kendimce. 35 eşit ağırlık öğrencisi alıyorlardı, zaten sporcuyuz elimiz ayağımız düzgün, sağlık idare ediyor, neden olmasın diyorum tabi...

zaman geldi, istanbul yolcusuyuz, birikmişden yiyoruz, peder bindirdi beni, istanbulda kuzen aldı, 3 günde önceden gittim yolu öğreneyim falan muhabbetine. okulu falan öğrendik kuzende az çok biliyor, neyse 2 gün kuzenle takılıyoruz, amcam falan babası ölmüş küçük çocuğa bakar gibi bakıyor gözüme, ne olacak lan herkesin başına geliyor neden büyüttüler bunu bu kadar anlamadım gitti. bir iki falan ve artık üçüncü gün. iki gün sürecek dönüm noktasına gelmiştim. kapıda kuzenle sarıldık, girdim okula, sabahtan önsağlık falan muhabbetleri, sıra gelmedi öğlen bizi yemeğe zütürdüler. her yerden insan var, her kesimden. aslında orayı görünce hem halime şükretmeyi düşündüm, hem adaletine sövmeyi düşündüm dünyanın. anası babası olmayanda var abi, anası babası pilot olanda var. öğleden sonra sıra geldi bana, sıra geldi dediğim aslında o boy kilo falan tarzı ufak tefekleri bitirdim, göze sıra geldi en önemlisi oydu, bi korkuyla girdim içeri ama mavi kalemle imzayı attı doktor. aha dedim oldu bu iş pilot oluyorum dıbına koyayım...

--spoiler--

--spoiler--

ilk gün güzeldi, pgibomotor muydu neydi tam hatırlamıyorum ona girmeye hak kazandık önsağlığı geçince. pgibomotora bi girdik abi zaten bi yerin bodrum katı. hava sıcak ortam bunaltıcı, güneş görmüyosun falan, 2-3 saat te çıkmak yok, her şeyi geçtim sigara içen adamız. neyse salak salak bi kaç yüz soruyu yanıtaldıkdan sonra sonucu beklemeye başladık. benimle giren 50 kişilik bi grup vardı 3. olmuşum, beklemiyordum amk çok değişik sorulardı emin olmadan yapmıştım elenme korkusu vardı. neyse bu pgibomotora çok önemli diyorlardı sözlü mülakat için. puan usulüymüş herşey. akşama sözlü mülakat var, heyecan dorukda, artık son düzlük dıbına koyayım, sözlüde de voleyi vurursak, hastane kalcak, ondanda korkumuz yok tabi...

ee amk?

sıram geldi, girdim sözlü mulakata. atımda gri kanvas bi pantolon üstümde şık bana yakışan bi gömlek, gömlek içimde ayakkabılar temiz, tam bir askerim her şey müsait artık. oturdum, bana sorular falan sordular neden burdasın cart curt, en son bi türkiyenin en büyük sorunu nedir falan dediler, eğitimsizlik dediğimi hatırlıyorum. neden terör daha önemli değil mi dediler, terörün başı eğitimsizlik zaten efendim tarzı bi cevap verdim, çıktım sonra, 7 kişilik grup mulakatına girecez, gir gir bitmiyor amk sözlüleri. arka sigara içme mahallinde sigara içiyorum, yanımda muşlu bir eleman, ne sordular sana dedi anlattım. o da anlattı bi şeyler, müzisyenmiş ordan girmişler bunada. neyse çağırdılar bizi, bu lavuk ben ve 5 kişi, girdik. tanıttık kendimizi, türkiyenin en büyük sorunu nedir diye sordular yine, ama aranızda tartışın bize bakmayın dediler. şanslıydım, az önce güzel geçen mulakatta ki sorunun aynısıydı, ama muşlu huur çocuğu kurnazlık etti.. benden önce söz alıp konuya girdi ben buna ne söylediysem patır patır saydırdı huur çocuğu. soğuk duşdu benim için. 7 kişi içinde tek söz almayan bendim. sonuç ? elendim...

şimdilik üzerime düşen zütüme bakaa bakaa eve dönmekti. döndüm, sinirliydim, haketmiştim, neden böyle olduğuna dair en ufak bi bilgim yoktu. içimden sadece o muşluyu öldürmek geçiyordu. 1 hafta falan evden çıkmadım, epey pgibolojim bozuldu. ama her şey bitmemişti. deniz vardı daha, deniz harp eşit ağırlık almıyordu, mecburen son çare olarak deniz astsubaylığını deniycektim. kararlıydım ama kaybetmişlik hissi kötü be.. ya yine kaybedersem diye soruyorya içinden birileri sana, işte onun cevabı hiç yok bende. hazırlandık yine, dua falan ediyor annem. boşver be kızım diyorum içimden, duayla olcak işler değil bu diyorum ama üzmek de istemiyorum kadını. peder yolladı yine, yalovaya direk okula gittim bu kez. öğlen indim , 2 gün sürecek bu da. akşamüstü okula girdim sabah mülakatı bekliyoruz. aynı şeyler hava harpteki ile...

ön sağlık, spor, sözlü mülakat derken 2 gün geçti. çok arkadaşın oluyor orda, enteresan bi samimiyet var, her konuştuğunun kazanmasını istiyorsun ama aslında kazanan her bir insan senin yerini almış olabilir, çok garip, gerçekten garipti orası. son gün akşam saat beş. kazananlar hastaneye sevk kağıdını alıp çekip gidiyor, kaybedenlerde benim daha önce yaşadığım tecrübeyi yaşıyorlar. biz 80 kişi kaldık, ne bize kazandınız hastaneye gidip rapor alın diyen var, ne hadi gidin elendiniz diyen var. yine bi boşluk hissi. ulan bi elendiysem varya çocuk gibi ağlarım diyorum bi an içimden. sonra yanımıza bi adam geliyor unutuyorum düşüncelerimi, heyecanlanıyorum. gelin benle diyor. ulan ne olacağız biz ?

Devam etlan

yukarı çıkardı bizi, bi oda gösterdi taşşaklı abiler varmış, okul komutanı falan, amiral bildiğin amk. neden buradayız ne oluyor dıbına koyayım ? biz bugda kalmışız. 6 kişilik sözlü mülakatta 3 evet 3 hayır oyu alanlar ve özel durumu olanlar kalıyormuş bu kurula. yani şehit gazi çocukları ya da puanı yüksek olanlar. neyse abi tam 80 kişiyiz. ilk on kişiyi okudu girdi bunlar, kalemleri çoktan kırılmış bir dakika içinde çıktılar, toplu halde teşekkür ederiz ama biz sizi ararız demişler. hatta ararız bile dememişler başka kapıya demişler. 20 30 40 50 60 70. 7 grup girdi içeri, ve sonuç aynı. 10 kişi giriyor elenip çıkıyor. aslında o 80 kişiden kimleri alacaklarını daha biz girmeden belirlemişler ama farkında değiliz ki amk. son 10 kişiyiz artık, helalleşiyoruz falan. 70 kişi gidip gidip elenmiş bizim sonumuzda aynı olacak. ha umut mu ? umut her zaman var. 79 kişi girse 80. sen olsan yine umut olur, orası öyle bir yer...

devam et