-
1.
+25 -4beyler bunu bi internet sitesine yazmıştım baya ilgi toplamıştı. sizede yaziyimda okuyun bari. direk başlıyorum uzun uzun. elbet okur birileri
Herşey sona ermeden önceki gece, geç saatlere kadar uyanık kaldım... O geceden belliydi herşeyin değişeceği...
Sıradan bir okul günü. Sıkıcı,saçma bir ortam. Hergün aynı konuları konuşan gerizekalı bir ergen topluluğu. Kimse hayatın gerçekten farkında değil, veya ben farkındaymış gibi davranarak insanları küçümsüyorum.
Teneffüs zili çaldığında tek başıma dışarı çıktım her zamanki gibi. Arkadaşım olmadığı için hayatım boyunca hep yanlız başıma dolaştım. Anlamıyorum,insanlar nasıl arkadaş edinebiliyor?.Birbirleriye nasıl şakalaşıp anlaşıyorlar. Benim bu gerizekalılardan eksiğim ne?.Kendime bu tür soruları hep soruyorum.
Aslında çok iyi anlaşamasamda konuştuğum bir çocuk vardı. Biraz neşeli bir insandı.Ben ise tam tersi;soğuk, antisosyal.Benimle konuşan tek kişi oydu.Şaşırıyordum.
+Bu akşam arkdaşlarımla film izleyeceğiz.Ve her hafta akşamları birimizin evine gideceğiz. istersen bu akşam sende gel. Değişiklik olur senin içinde.
-Bilmiyorum. Aslında bu akşam biraz işim var (aslında yapacak hiçbirşeyim yok, sadece insan görmek istemiyorum) Belki başka zaman yaparız.
+Hadi ama inat etme artık. Sadece biraz oturur bişeyler yersin film izlersin.Ne de olsa diskoya gitmiyoruz değilmi? Kendini kasma bu kadar, utanmana da gerek yok.
-Utandığımı nerden çıkartıyorsun. Sadece işim var diyorum.
+Bahane istemiyorum.Bu akşam 8 de geleceksin. Evimin adresini telefonuna mesaj olarak atarım.
-Peki, tamam.
Hiç sevmiyorum toplu arkadaş ortamlarını aslında.Ama anlaşabilidğim tek kişi bu çocuk.Ve çok ısrar ediyor.En kötü ne olabilir ki ?
Akşam 6 gibi telefonuma mesaj geldi. Odamda uzanıyordum. Kalkıp telefona baktım. Mesaj arkadaşımdan gelmişti.Ev adresini atmıştı. Telefonu kapatıp giyecek bişeyler ayarlamak için tekrardan odama çıktım. Giyecek çok cafcaflı bişeyim yoktu. Sıradan bir siyah penye. Altınaysa siyah bir pantolon. Hazırlandıktan sonra evden çıktım. Gerçekten gitmek istemiyordum.Ama yapacak birşey yoktu. -
2.
+26gibleyen yok galiba. genede devam ediyorum 3-4 kişi hatrına
2-3 saat geçtikten sonra tekrardan dışarıya çıkmaya karar verdim. Onlarıda çok uzun süreli evde kalmamaları için uyardım.2 kişi benle gelecekti evlerine gitmek için. Diğerleri arkadaşımın evinde kalmayı tercih etti güvenlik açısından.
Yanımda 2 kişi ile birlikte apartmanın arka kapısından çıktık.Önce yavaş adımlarla ana caddeye çıktık. Evde kalanların pencereden bize baktığını gördüm. Daha sonra hızlanıp bir arabanın arkasına saklandık.Ana cadde kalabalık gibiydi. Benimde bir an önce evime ulaşmam lazımdı. Yanımdakilerde korkuyordu.En azından hızlı haraket ediyorlardı benim gibi.Ana caddeye koşarak çıktık. Arabalar kaza yapmış bir şekilde yolun kenarında duruyordu. Caddenin sonunda otoyol görünüyordu.Tek tük araba ve ambulans geçiyordu. Sanki eski işlek semt değildi burası.1 saat içinde tam bir hayalet şehir olmuştu.Bu durumlarda insanın aklına gelen en önemli şeylerden biri ise "silah".Nerden bulacaktık.Bir şekilde olası bir duruma karşı kendimizi savunmamız gerekecekti. Sokağın ilerisinde market tarzında bir yer vardı. Sokağın kenarlarından oraya gittik kimse var mı diye baktık.
Marketten sol ve sağa doğru 2 sokak daha ayrılıyordu. Sokağa daldık. Karşımıza 3 tane polis çıktı. Silah doğrultup üstümüze gelmeye başladılar. Durmamızı söylediler. Yanımdaki arkadaşlarımdan biri polislerden korkup sebepsizce ters yöne doğru koşmaya başladı. Polis tekrar durmasını söyledi. Durmayınca çocuğun bacağına 1 el ateş etti.Çocuk bağırıp yere düştü. bizde arkasından gidicektik ki polis "kıpırdamayın kalın olduğunuz yerde" dedi.Biz arkamız dönük ellerimiz ensemize kiltili bir şekilde hiç kıpırdamadık. Polisin biri silahı hala üzerimize doğrultuyordu. Diğeri yavaş adımlarla yanımızdan geçip yerde yatan arkadaşımızın yanına doğru yürüyordu. Yerde yatan arkadaşımızı kıpırdamaması için sürekli uyarıyordu.ilk önce üstünü yokladı. Sonra telsizine haber verdi "*** caddesinde 1 el ateş ederek şüpheli birini yaraladım".
Olanların farkında değillerdi herhalde. Neyin şüphelisi ?! etrafta insanlar birbirlerini ısırıp yiyip öldürüyorlardı. -
3.
+16valla beyler 3 kişi hatrına devam ettiricem. sitedekiler sevmişti seversiniz belki sizde
Yanımdan 3 tane polis koşar adımlarla dar sokaktan koştular ve olayın olduğu yere gittiler. Birkaç saniye sonra silah sesleri gelmeye başladı. Karşıma bir adam çıktı. Sebepsiz yere bana bakıyordu. Gözleri çok ürperticiydi, donuk donuk bakıyordu bana sadece. Bağırarak üstüme koşmaya başladı. Bende ters yöne doğru var gücümle koşmaya başladım. Arkamdan koşturup bağrııyordu. Gerçekten çok korkuyordum. Tenha bir sokağa girdim. ince taşlı bir yol vardı. içeri dalıp saklandım.Çok geçmeden beni kovalayan adam yanımdan koşarak geçip gitti. Beni fark etmemişti. Eğer bunlara dönüşen herkes bu şekilde koşuyorsa,eve dönmem imkansızdı. Kafamı azıcık çıkartıp etrafa baktım. Onların sayısı gittikçe artıyordu. Sürekli sağa sola koşturuyorlardı. Tekrar bir hamle ile koşmaya başladım. Onlardan karşıma çıktıkça aksi yöne doğru koşup izimi kaybettirmeye çalıştım.Bu şekilde mesafe katedemiyordum. Sadece enerji kaybı. Belkide tekrar arkadaşımın evine dönmeliydim, tabii hala hayattalarsa...
Hızlı bir şekilde arkadaşımın oturduğu apartmana ulaştım. Acı bir sessizlik vardı. Dışarıdan gelen bağırık sesleri iyice ortamı germişti. Hızlıca merdivenlerden çıkıp arkadaşımın kapısını çaldım. Birkaç saniye sonra seslendi "kimsiniz?"
Benim aç kapıyı;
Kapıyı açtı. Hepsi koridora toplanmış. Kimisi ağlıyor, kimisi ailesine ulaşmaya çalışıyor. Hemen arkamdan kapıyı kapatıp kitlediler. Arkadaşım "Noldu neden gitmedin" dedi. Bende "Gitmedim değil, gidemedim."
O da şaşırdı.Çok hızlı haraket ettiklerini söyledim."Kimler?,Kimler çok hızlı haraket ediyor?" Olayın hala farkında değil gibilerdi. insanın aklına hep aynı şey geliyor.Ama dilime varmıyordu bunu onlara söylemek. Hemen pencereye koştum dışarıya bakmak için. Ortalık o ilk kaos anından kurtulmuş gibiydi.Tiz sessizliğin içinden sadece bağırık sesleri geliyordu. Telefonu alıp abime ulaşmaya çalıştım ama yapamadım. Daha sonra polisi aradım. Neden yaptığımı bilmiyorum. Sadece birilerine ulaşmak istiyorum. Hatlarda çok yüklenme olduğu için polis hatlarındanda cevap alamadım. Belki de sadece oturup beklemeliydik neler olacağını. -
4.
+11Polis arkadaşımızı yerden kaldırdı. Polis arabasının kaputuna yatırdı. Ellerimizi indirdik."Bütün sokaklar bu haldemi" dedim polise. Polis küçümser bir bakışla bana döndü "Sokak değil tüm ülke, belki de tüm dünya"
Çok geçmeden sokağın en uç tarafında 3 tane adam belirdi. Sebepsizce üstümüze doğru koşturuyorlardı. Polislerin ikisde silahlarını çekip bize geri çekilmemizi söyledi. Yaralı arkadaşımızı yanımıza verdi. Kollarına girerek sokağın aşşağı tarafına doğru yürümeye başladık.Çok geçmeden silah sesleri duyuldu. Polisler ateş ediyordu. Sanırım hepsini öldürmüşlerdi. Korkudan arkamıza bile bakamamıştık. Yorulup kaldırıma oturduk. Polisler üstümüze doğru koşup "ilerlemeye devam edin durmayın" diye sürekli bağırıyorlardı. iyice yorulmuştuk. Polisler yanımıza yaklaştıktan sonra arkadaşımızı taşımaya yardım ettiler. Hızlı adımlarla camları inmiş bi dükkanın içine girdik. Polisin biri ise sürekli arka tarafa doğru ateş ediyordu. Herhalde sayıları fazlaydı. Dükkanda bir arka kapı vardı.O da başka bir caddeye ayrılıyordu. Arka kapıya gittik. Kapı kilitliydi.iki polis tekrar dışarı çıktı ve ateş etmeye başladılar. Ateş ettikleri yere düşüyor çok geçmeden kalkıyordu. Mermileri bitti. Bekleyecek zaman yoktu. Polislerinde yardımıyla arka kapıya açılan kapıyı güç kullanarak kırdık. Burası en azından sakin gibiydi. Koşar adımlarla tekrardan çıktık.E-5 gözüküyordu.O tarafa doğru gitmeye devam ettik. Arkamızdan gelmeye devam ediyorlardı. Daha sonra evde bıraktıklarımız aklıma geldi.Ama haber vermeye fırsat yoktu.Bir an önce kaçmamız gerekiyordu
beyler ses verin bi -
5.
+10Telefonda yazan adrese uyarak toplandıkları evi buldum. Kapıyı çaldım. Arkadaşım açtı. Kendisi ve bir arkadaşı vardı evde. Toplam 3 kişiydik. Saat tam 7:00.Ve sadece 2 kişi geldi. Aslında böyle olmasıda iyi oldu. Umarım kimse gelmez
Yarım saat içinde çok sık kapı çalmaya başladı. Diğer kişilerde eve doluştu. Sevmediğim bi ortam oluştu. işte bahsetmeye çalıştığım şey buydu.Önden yiyecek, içecekler geldi. Herkes birbirleriyle konuşup espriler yapıyor.Ben kimseyle konuşmayıp cam kenarındaki koltuğa oturup dışarıyı izledim. Oturduğum koltuklara bikaç kişi. Kesinlikle benim için gelmemişlerdir dedim içimden. Onlarda sohbet etmeye başladı. Tahmin ettiğim gibi, kimse benimle konuşmaya sıcak bakmıyordu.
Daha sonra istemedende olsa muhabbete katılmaya başladım. Doğrusunu söylemek gerekirse sadece sordukları sorulara cevap verdim. Nerelisin,kardeşin var mı gibisinden saçma sorular. Oyun muhabbetleri falan filan. Film izlemek için herkes salonun ortasına toplandı. Büyük koltuklara oturdular. Filmi başlattılar. Gerilim filmiydi.Bir süre sonra sıkıldım. içecek bişeyler almak istediğimi söyleyip koltuktan kalkıp mutfağa gittim. Pencereden dışarıya bakmaya başladım. Arkadaşımın evi gerçekten işlek bir sokaktaydı. Sürekli bir insan kalabalığı, araba sesleri.
Pencereden dışarı bakarken bir şey dikkatimi çekti. Ufak bir marketin önünde bir kalabalık vardı. Daha sonra bir kadının çığlığı duyuldu. Camı açıp dışarıya bakmaya başladım. Kadın kanlar içinde yolun ortasına koştu, çok geçmedende yere yığıldı kaldı. Daha sonra marketin içinden aynı şekilde bir adam çıktı.Oda çevredeki insanlara saldırmaya başladı sebepsizce. Olayın olduğu yerde tek polis vardı. Arabasını kenara çekip olayın olduğu yere silahını çekerek gitti. Yavaşça yürüdü. Marketten fırlayan adam bu sefer polise saldırdı. Polisin kolunu kapıp ısırdı. Polis adamla birlikte yere yığıldı. Herkes kaçışmaya başladı. Saniyeler içerisinde bir kaos ortamı oluştu.Şaşkınlık ve korku içerisinde olan bitenleri izliyordum. insanın aklına hemen hemen aynı şey geliyor. Filmlerde,oyunlarda olduğu gibi, insanlar birbirini ısırıyor. Isırılan kişi "onlardan" oluyor. Mutfaktan çıkıp hızlı adımlarla kapıya yöneldim. Sadece kendimi düşünüyordum. Evden çıkıp o sokaktan uzaklaşacaktım hemen. Salondan arkadaşım çıktı. Nereye gittiğimi sordu. Cevap vermedim. -
6.
+10Dışarıdan gelen seslere uyandım. Sessizce kalkıp eğilerek pencereye yöneldim. Dışarıya baktığımda tahmin ettiğim şeyle karşı karşıya kalmıştım.E-5 de ateşlediğimiz silahlardan gelen sesler onları bizim bulunduğumuz sokağa çekmişti. Sokak boyunca belki 50-60 tane "onlardan" vardı. Diğerlerini bir süreliğine uyandırmak istemedim telaş vermemek için. Eğer bizim bulunduğumuz apartmana girerlerse içeride olduğumuzu anlayabilirler.Şu ana kadar yaşadığım şeylere dayanarak onlar hakkında biraz da olsa bilgi sahibi olabilmiştim. Kokuya ve sese tepki veriyorlardı sadece. Göremiyorlardı.Olaylar patlak verdiği zamanlarda yanlarından hızla geçtiğimde tepki vermemişlerdi.
Dediğim gibi, eğer apartmana girerlerse kokumuzdan burda olduğumuzu anlayabilirlerdi.Şu andan itibaren burası çok güvenli bir yer değildi. Polisi uyandırdım. Durumu anlattım.Oda yavaşça pencereden dışarıya bakmaya başladı. Silahını çıkartıp yeniden doldurdu. Sadece 10 mermisi kalmıştı."Diğerlerinide uyandırıp ne yapacağımızı konuşalım" dedi. -
7.
+9E-5'den ayrılan bi yan yol vardı. Kaza yapmış arabalar vardı. Oraya doğru ilerledik. Sokak aralarından daha sakin bir yerdi. Hala arkamızdan geldiklerini düşünüyordum. Arabaların arasından ana yola çıktık. Bütün arabalar olduğu yerde kalmıştı. Yukarıdan ise dakika başı helikopterler geçiyordu. Arabaların birinin arka tarafında yangın tüpü vardı. ihtiyacımız olur diye onu aldım. Birde kumaş kemer vardı. Tüpü kemere bağladım daha sonra sırtıma taktım. Tekrar yaralı olan arkadaşımızı sırtlayıp ana yoldan yürümeye başladık. Arkadaşımız kan kaybediyordu.Diz kapağının biraz üstünden yaralanmıştı.Onu bi arabanın kaputunun üstüne oturttuk. Acısından kıvranıyordu.En azından bez tarzı bir şeye ihtiyacımız vardı yarayı sarmak için. Polislerden birinin benle gelmesini istedim. Silahını doldurup arkamdan yürümeye başladı. Arabaların içini kontrol ediyorduk. işimize yarayacak şeyler olabilirdi.
-
8.
+8Geldiğimiz yönün tersine yürümeye başladık tekrardan. Yanından geçtiğimiz arabaların içine biraz bakıyoruz. işimize yaran şeyler olabilir çünkü. Telefonumuda arada arada kontrol ediyorum. Evdekilerden veya abimden bir mesaj gelebilir çünkü. Arkadaşımız hala olduğu yerde yatıyordu.Ama yanında kimse yoktu. Hemen yanına koşup nerede olduklarını sordum.
-Merak etmeyin.Bi kadının bağırık sesini duydular. Yakındaki arabaların birinden geldi herhalde.Şimdi gelirler.
+Kaç dakkadır yoklar burda peki?
-Siz gittitkten hemen sonra ses duyuldu
O kadar kısa sürede ses duyulsaydı bizde giderken mutlaka duyardık. Polis yaralı arkadaşın güvenliği için silahını ona vermişti. Yaralı arkadaşımızın ayağına kumaş parçasını sardık. Kaldırıp gittikleri yeri sorduk.O yöne doğru yavaş yavaş yürümeye başladık. Silahın biri poliste, diğeri ise bendeydi.Bir yandanda sürekli onlara sesleniyorduk.Ama cevap yoktu. Ortalık çok sessizdi. -
-
1.
+2 -1Ulan dıbına kodugum bağırık ne lan bağırık neeee
-
1.
-
9.
+7Plan yapmak üzere salona toplandık. içimizden biri kazan dairesinde apartmanın arkasına kadar olabilicek bir koridordan bahsetti.Bu tip binalarda oluyormuş. Eskiden dedesiyle bi sokak aşşağıda otururmuş. Arkadaşları ile sık sık oyunlar oynarmış buralarda. Ondan dolayı apartmanlarda neler olabiliceğini biliyor.Tümünü Göster
Büyük ihtimalle onun dediği planı uygulayacaktık. Neyseki apartmanın kapısınıda kapatmıştık. Onlar içeriye girmeyi denemedikleri için kapıda herhangi bir hasar yoktu. Barikatları kaldırıp kapıyı açtık. Yavaş yavaş bodruma doğru gitmeye başladık.Çok karanlıktı. Telefonun ışığı ile ilerlemeye çalıştık. Arkadaşımızın bahsettiği gibi, kazan dairesinin kapısı başka merdivenli bir kapıya ulaşıyordu.ilk kapıyı açmaya çalıştık ama kilitliydi. Demir zincirli bir kilit vardı kapıda.Bir şekilde buradan çıkmamız gerekiyordu. Eski kapılar gibi burayı omuzumuzla zorlayıp kıramazdık. Bize inşaatlarda kullanılan makaslardan gerekliydi.Çaresizce bekledik ve düşünmeye başladık. Polis ile birlikte üst katları araştırmaya başladık.2. katta bir dairede inşaat makası kadar keskin olmasada makas tarzında bişeyler bulmuştuk. Hemen aşşağı kata indik. Kapıyı açmaya çalıştık. Zincir kopuyor gibiydi ama uzun sürecekti.Çok geçmeden apartmanın kapısından sesler gelmeye başladı. Evet.. kokumuzu veya sesimizi duymuşlardı. Apartmanın kapısını zorlamaya başladılar.Bu saatten sonra çok hızlı haraket etmeliydik..
Hemen ilk kata doğru çıktım. Camı kırmaya çalışıyorlardı. Hala kapıyı açmaya uğraşıyorduk. Acele etmelerini söyledim.Bu şekilde kapı ancak 5-6 dakika dayanabilirdi. Yanıma bir kişi çağırdım. Geceyi geçirdiğimiz dairedeki eşyaları alıp apartmanın kapısına yığdık.Bu onları birkaç saniye daha tutabilirdi belki.Çok geçmeden Aşşağıdan ses geldi "Hadi gidiyoruz"
Kapıyı açmayı başarmışlardı. Koşar adımlarla kazan dairesine indim. Burada da onlardan vardı, sokaktaki kadar fazla değildi ama.Var gücümüzle koşmaya başladık. Nereye koştuğumuzu bilmiyorduk.Çok geçmeden ana caddeden çıktık. Apartmanın önünde sayıları çok fazlaydı ve kapıyı kırmayı başarmışları. Akın akın içeriye giriyorlardı. Peşimize takılmış gibilerdi.
ileride bir polis arabası vardı. Kapısı yarım açıktı. Grubumuzdan biri kapıyı açtı. içeride 2 ölü polis vardı. Uzak durmasını söylememize rağmen bizi dinlemedi. Kapıyı açtı torpidoyu karıştırırken polislerden biri onlara dönüştü ve arkadaşımızın boynunu ısırdı. Polis silahını çekip ateş edecekti ki onu son anda tuttum. Sese tepki veriyorlardı. Sadece sokaktakilerini değil E-5 dekileride peşimize takabilirdik. Diğer kapıyı açarak arkadaşımı ordan kurtarmaya çalıştım.Ama yapamadım. Boynunu çoktan ısırp koparmıştı. Cansız bir şekilde arabanın içinde duruyordu. içerideki polis, arabadan çıkıp bize saldırmaya çalışıyordu. Hızlı adımlarla tekrar E-5 e ulaştık. Kalabalıktı.içeriye kadar giremedik. Tekrardan yolun altından devam ettik. Boş bir araziydi.En azından bulunduğumuz yerlerden daha sakindi.Bu sefer oraya doğru koşturmaya başladık.Bir kişi daha eksilmiştik. Moralimizi çok etkilemişti yaşanan olaylar. Artık umutsuzluğa kapılmaya başlamıştım. Sonumuz eninde sonunda ölüp, dirilmekti.
Ağaçlık alana ulaştık. Yeterince uzaklaştıktan sonra tekrar dinlenmeye başladık. -
10.
+6Çok geçmeden ileriden koştuklarını gördük. Uzaktan bize bağırıyorlardı "KOŞUN"
Şaşırdık önce. Sürekli bağırıyorlardı. Polis silahı benden alıp yaralı arkadaşımızı bana verdi. Silahı çekip koştukları yöne doğru yürümeye başladı. Onların yanındaki polise silahlardan birini verdi. Arkadaşımızı taşımama yardım ettiler. Elimizden geldiğince hızlı haraket etmeye çalışıyorduk.Ama onlar daha hızlı gibiydi. Polisler ateş etmeye başladı. Arkamızdakiler kalabalık değilleri ama hızlılardı.Çok geçmeden polislerden biri yere düştü. Hemen üstüne bir tanesi çullandı ve omuzunu ısırdı. Diğer polis ateş etti.Ama nafile... Sayıları çok fazlaydı,tek seferdi hepsi diğer polisin üzerine çökmüştü. Sadece kaçmamız gerekiyordu. Yaralı arkadaşı diğerlerine verdim ve hızlı olmalarını söyledim. Mutlaka Onları yavaşlatmamız gerekiyordu.Çünkü bizden daha hızlı haraket ediyorlardı. Hepimiz orada ölebilridik.
Sırtıma taktığım yangın tüpünü elime aldım. Polis bir yandan ateş edip bir yandanda bana gitmemi söylüyordu. Mermimiz sonsuz değildi, elbet cephanesi tükenecekti. Elimdeki yangın tüpünü yaklaşanlardan birinin kafasına hızlıca vurdum. Yere düştü ve suratıma kanı bulaştı.ilk başta şoka girmiştim,ama bu bana zevk vermeye başladı bir süre sonra. Polisinde hızlı olmasını, diğerlerine yetişmesini söyledim.Bu şekilde 3-4 tanesini daha indirdim ve koşmaya başladım. Enerjimi harcamamam gerekiyordu.Bu işin bide koşma kısmı vardı.Ona da enerjimin kalması gerekiyordu.Çok geçmeden bizimkilere yetiştim. Diğer polis ne yaptığımı sordu. Onlardan bikaç tanesini halletiğimi söyledim. Silahlardan birini bana verdi.E-5 in alt tarafına inşaat malzemeleri olan beton duvarlar vardı. Oraya girdik. Taşların üzerine oturduk. Arkadaşımızın durumu daha iyi gibiydi. -
11.
+6Yolda yürürken polis ile ufak bir muhabbet başladı aramızda.
-Aileme ulaşamıyorum. Kafayı yemek üzereyim. Eski istanbul değil sanki burası. Sabah arkadaşlarımla karakoldan çıktığımızda herşey normaldi. Birkaç saat içinde herşey nasıl değişebildi. Daha doğrusu bu kadar insan nereye gitti? Onlara dönüşseler bile mutlaka karşımıza çıkarlardı
--Evet bende anlamıyorum aslında. Sadece dikkatli olmamız gerekiyor. Yakın mesafede gerçekten tehlikeli olabiliyorlar.
-Nerden biliyorsun? Onlarla hiç yakın münakaşaya girdinmi?
-Hayır girmedim. Sadece onlardan birine çok yaklaştım. Dikkatli ol.
-Ailene üzüldüm bu arada? Buradan uzaktalarmı çok ?
-Hayır yenibosna da oturuyorlar. Oraya gitmelmiyim hala bilmiyorum. Küçük bi kızım var. Onlar için endişleniyorum.
-iyi olacaklar, merak etme.
Bu ufak muhabbetin ardından yan yatmış bir kamyon gördük.Ona doğru ilerlerdik.Yan yattıgı için kapısı yukarı tarafta kalıyordu. Tamponlardan tutunarak üst tarafa çıktım yavaşça kapıyı açtım. içindeki adam cansız bir şekilde duruyordu. Cama takılı bir perde vardı.Onu alıp çıktım içerden. -
-
1.
+2devdıbını getiriyimmi beyler yoksa gece mi yaziyim zevki çıksın?
-
2.
+4Yenibosna da zombilerden tehlikeli şeyler var la.
-
1.
-
12.
+6Telsizi alma fikrini diğerlerine söyledim.Çoğu dalga geçti. Manyaklık olduğunu hatta küfür eden bile oldu.Ne olursa olsun o telsize ihtiyacımız vardı. Belki daha uygun bi zamanda şansımı deneyebilirdim. Harabe bi apartmanın kapısına geldik. silah ile polis içeri girdi. Bende elimde yangın tüpü ile içeride dolaşmaya başladım. Giriş kattaki dairenin kapısı açık gibiydi. Polis eliyle bana işaret etti. Kapıya yaklaştım ve ani bir haraket ile kapıyı açtım. Polis aniden içeri daldı ve etrafa bakmaya başladı. içerisi sakindi. Normal bir ev ortamı. Diğerlerine işaret ettim. Evin kapısına geldiler. Hemen mutfağa koştum. Dolaptaki tek tük yiyecek vardı. Elektrik olmadığı için hepsi dolabın içinde bozulmuştu. Diğer rafları kontrol ettim. Birkaç tane tansiyon ilacı, diyabet ilacı ve sargı bezleri vardı.Ne olur ne olmaz diye onlarıda yanıma aldım. Belki geceyi burda geçirebilirdik. Giriş kat olması dezavantajdı bizim için. Sadece odalarda ve mutfakta demir vardı. Salonda demir yoktu.
Evin kapısının önünde odalardaki eşyaları yığdık. Malum kapı kırıktı.Çok rahat içeri girebilirlerdi. Eşyalar ile bir barikat oluşturduk. Güvenli gibiydi. Mutfaktan bir bıçak alıp kemerime sıkıştırdım. ihtiyacım olur diye gördüğüm herşeyi toplamaya çalışıyordum.Ama bu bir süre sonra bizi yavaşlatabilirdi.
Akşamın ilerleyen saatlerine kadar oturup planlar yapmaya başladık. Faaliyete geçecek kadar iyi bir plan yapamadık. Sadece anlık hayatta kalma planları işte. Telsizden tekrardan bahsettim. Tepki gelmesine rağmen polis bana;
-Telsizi tam nerede düşürdüğünü biliyormusun
+Hayır. Peşimize düştükleri zaman düşürdüm büyük ihtimalle. Telaştan fark edememişim.
-Peki o telsizi bulsan bile işine yarar mı ?
+Yarayacağını düşünüyorum. Evdekiler ile iletişime geçebilirim
-Evdekiler dediğin kim bu arada?
+Bir kaç tane arkadaşım.
-Peki bu arkadaşlarına ulaştığında bize ne gibi faydaları dokunacak?
Evet.Bu konuda haklı gibiydi. Telsize bir şekilde ulaşıp onlarla haberleşsem,en iyi ihtimal onlarla buluşsam bile ellerinden ne gelebilirdi ki ? Yaşadıklarının bile bir garantisi yoktu? Bu kadar riske değermiydi?
Bunları düşünerek uykuya daldım... -
13.
+6Bu saatten sonra yapacak birşey yok gibiydi. Belirli aralıklarla bulunduğumuz yerlerden uzaklaşmamız gerekiyordu. Olayların patlak verdiği caddeye geri dönmeyi düşünüyordum.O yolu kullanarak evime bile gidebilirdim belki.Ama yanımdakiler kabul etmeyebilirdi.
Çok geçmeden teklifte bulundum.Şaşırdım. Kimse karşı çıkmadı. Yardım edeceklerini söylediler. Evime ulaştıktan sonra polisin ailesini arayacaktık.E-5'i takip ederek yolumuza devam ettik.Öğleden sonra 4 gibi o sokağa varmıştık. Sanki bizden sonra daha fazla olay yaşanmış gibiydi. Dükkanlar,evler,tam bir hayalet şehir. Arkadaşlarım aklıma geldi. Telsizi alamamıştım,ama eve ulaşmıştım. Hemen arkadaşımın evine çıktım ve kapıyı çaldım. Apartmanda duvarlar yerler heryer kan içindeydi. Zamanında görmeye bile dayanamadığım insanlara bu kadar muhtaç kalmak... ne kadar aptalmışım. insanların değerini bilmedim.Şimdi yanımdakiler haricinde yardımcı olabilicek kimsem yok..
Kapıyı çaldığımda bi süre kimse açmadı. Kapı deliğinden bir gölge geçti sadece.Bir süre kalıp tekrardan kayboldu. Kapıyı tekrar hızlıca çaldım. Kimse açmadı. içeriye seslenerek "içeridesin biliyorum. benim merak etme kapıyı aç" -
14.
+6Kafama koymuştum. Ertesi sabah yola çıkacaktım.Ne kadar tehlikeli olduğunu bilsemde.Onu bilmem gerekiyordu.En azından telsiz onda dursaydı ondanda haberleşebilridik. Nereye gittiği hakkında en ufak bi fikrim yok. Uzaklaşmış olabilirdi.Çok düşük bir ihtimaldi onu tekrar. Körlemesine gidecektim resmen.Ama bulma ihtimalimde vardı.
Sabahın erken saatlerinde kendimi pgibolojik olarak hazırlamıştım her türlü duruma karşı. Diğerlerine haber verdim.Şans dilediler.Ne olur ne olmaz telsizide almıştım yanıma. Koluma da kol korumalıklarını taktım ve demir kapıyı açtım. Karşıma çıkan 3 lüyü hemen kapının önünde halletim ve hızlıca sokağın sonuna doğru koşmaya başladım.Çok yakına girmedikce hiçbiriyle münakaşaya girmiyordum. -
15.
+6+Dışarıda olanları biliyor musun?
-Hayır ne oldu ki? Hem niye gitmeye çalışıyorsun.En azından haber ver
+istersen dışarıya kendin bak. Hala çığlık sesleri geliyor duymuyor musun?
-Bekle bir dakika.
Arkadaşımda mutfağa gitti ve camdan bakmaya başladı. Isırılan kişiler teker teker yerden kalkıp çevrede koşuşan insanlara saldırıyor ısırıp öldürüyor. Olay yerine 2 polis arabası geldi. Arabadan çıktılar. Silah doğrultup saldıran kişilere durmaları için anons yaptılar. Ortalık sakinleşmedi.Ve polis ateş etmeye başladı.
Salondaki diğer tiplerde korkup pencereden bakmaya başladılar. Korkmuş olmalılar ki,hiç ses çıkarmadan olanları izlediler.Ben sadece buradan uzaklaşmak istiyordum. Arkadaşıma da söyledim burdan gitmemiz gerektiğini.Ama dinlemedi.O da korkuyordu herhalde. Daha sonra telefonuma mesaj geldi. Mesajı gönderen abimdi.
"Evden çıkma. Burda anlayamadığım şeyler oluyor. Yollar kapandı. Otobüsler sefer yapmıyor.Bir istasyonda oturuyorum. Otobüs gelmesini bekliyorum. Arayamıyorum seni. Evden çıkma. Sana düzenli olarak mesaj atacağım"
Bu gelen mesaj beni iyice korkutmuştu. Mesajı arkadaşımada gösterdim. Gitmek istediğimi söyledim tekrardan.O da daha fazla ısrar etmeden kabul etti. Hızlıca montumuda giyip evden çıktım. Apartmanda da bağırık sesleri vardı. Dairelerden geliyordu bu sesler. Apartmanda da evine girmek için koşan insanlar vardı. Bende hızlı adımlarla aşşağı indim. Apartmanın kapısını açtığımda cehennemin içine düştüm adeta. insanlar hala kaçışıyor.Ve onların sayısıda gittikçe artıyordu. Apartmandan çıkar çıkmaz dar sokaktan hızlı adımlarla yürümeye başladım. Ambulans sesleri ortama ayrı bir dehşet katıyordu sanki. -
-
1.
+3Gitte gör ananın dıbını mal huur piiç
-
1.
-
16.
+5 -1+Tamam arkadaşınızı bırakacağım. Sizde benimkini bırakın.
-Hayır, öyle bir şey olmayacak.Sen onu bırakacaksın, tabii ölmek istemiyorsan.
Neden yaptım anlamıyorum, Arkadaşlarının kafasına kurşunu sıktım."ŞiMDi" diye bağırdım polise. Polis Yakınındaki adamın göğüsüne yerden destek alarak tekme attı. Tekme o kadar şiddetliydi ki,adam o darbeden sonra pencereyi kırıp aşşağı düştü. Bende öldürdüğüm adamın belinden hızlı bir hamle ile silahı alıp onu siper yaptım.Bir tanesini daha vurmuştum. Gürültüden polisin kaçtığını anlamamışlardı. Elimdeki silahı polise attım. Poliste silahı alır almaz onlara ateş etti. Araya almıştık hepsini. Diğer silahımıda çektim. Siper aldığım adamı üstlerine doğru ittim.2 mermi ile bir tanesini daha öldürmüştüm.Bir kişi kalmıştı. Polisle birlikte esir alınan diğer kişilerde iplerinden kurtuldular. Kıpırdamamasını söyleyip kalan adama doğru ilerledim. -
17.
+5Seslenmeme rağmen hiç ses gelmedi. Kapıyı kırmayı düşündüm. Sinirli bir şekilde tekrar çaldım kapıyı. Yaklaşık 10 dakika bekledim. içeride birilerinin gezdiğini biliyordum.Tam kapıyı zorlayacaktımki kapının köşesindeki mandalın kırıldığını gördüm. Biri bizden daha önce davranmıştı belkide. Bunu bilinçli biri yapmış olamazdı. Kapı yukarıya doğru çatlamış bir şekildeydi. Silahla veya vb.bişeylerle açılmış olsaydı mutlaka iz olurdu. Zorlanarak açıldığı belliydi.Tam bunları polise söylieycekken olayı anlamış olmalı ki silahını çekip kafasıyla bana işaret etti içeri girmemi. Elimdeki inşaat makası ile yavaşça kapıyı açtım.
Gördüklerim gerçek olamazdı. içeriye 4 tane "onlardan" girmişti. Bütün arkadaşlarım parçalanmış bir şekilde salonda yatıyorlardı. Televizyonun yanında bir kız yatıyordu.O da film izlemeye gelenlerdendi.En son gelen hatta. Bana biraz yazıyor gibiydi. Yanıma falan oturmuştu.Çok üzüldüm. Daha sonra kolları kıpırdamaya başladı. Koridora döner dönmez üstüme biri atladı.Bu içeriye girenlerdendi. Tanımıyordum onu. Suratında bir diş izi vardı.Üzerimden atmaya çalıştım. Polis onu vuracaktı ki ona bağırdım. Sesin buraya daha fazlasını çekeceğini söyledim. Silahın kabzası ile onun kafasına vurup üstümden aldı. Cebimde ki bıçağı çektim.Ev oldukca kalabalıktı. Dışarıda çıkamazdık tekrar. Kapının önüde kalabalıktı diğer dairelerden gelmiş olmaları lazım sesten dolayı. -
18.
+5Arkamıza ateş ede ede biraz da olsa sayılarını azalttık.Öyle olması gerekiyordu.Çünkü mermimiz tükenmişti. Kendimle birlikte 3 kişiyi daha riske atmıştım. Belki bana yardım etmeselerdi bu olayların hiçbirine tanık olmayacaklardı. Neyseki hızlı haraket ediyorduk.2. sığınaklarına doğru yola çıktık. Yangın merdivenini kullandık. Merdivenin demir parmaklıklı kapılarını kapattık.Bu onları bir süre tutardı. Diğer demir kapıyı açtıktan sonra içeri girdik.
+Nerdeler? neden tek başına koşuyordun ? polis nerde?
-Bak... aniden gelişti herşey. Elimden bir şey gelmedi
+Neler oldu anlatsana!
-Anlaştığımız yere geliyorduk.Ne olduğunu anlamadım.Bir anda etrafımız sarıldı. Polis telsizi bize verip uzaklaşmamızı ve söylenilen yere gelmemizi söyledi.Biz gitmek istemedik tabii.Çok ısrar etti. Seninelde buluşmamız gerekiyordu.
+Ne yani, orda mı bıraktınız onu?!
-Bırakmak zorundaydık.Ölebilirdik.
Biraz sinirlendim. Hala yaşıyor olabilirdi.Ama peşine takılanalr bile bu kadarsa kimbilir onun arkasında ne kadar vardı. Hiç düşünmeden sopayı alıp kapıdan çıkmaya çalıştım. Tahmin ettiğim gibi sert bir tavırla beni durdurdular.Ne olursa olsun onu bulmak zorundaydım.Ölmüş olmasını aklımın ucundan bile geçirmek istemiyordum. -
19.
+5Koridora doğru çekildik üçümüzde. Bıçağı en yakın olanın kafasına sapladım. Dirseğimle boğazına bastırarak ittirmeye başladım. Arkasındakileri düşürdüm en sonunda da ben düştüm. Hazır üstlerine düşmüşken diğer ikisinide hallettim. Polis,silahın kabzası ile salondaki diğer ikisinide halletti.O an benim için herşey bitmişti. Apartmandakilerde eve dolmaya başlamıştı. Yapacak bir şey yoktu. Burada ölecektik. Polis daha fazla duramadan silahı ile ateş etmeye başladı. Yakın dediğim arkadaşım yerde yatıyordu. Paramparça olmuştu heryeri.Ona uzun uzun baktım. Sesler boğuklaştı, polis kulağımın dibine bağırıyordu ama nafile.. o an şoka girmiştim.Bir süre sonra kendime gelir gibi oldum. Toparlanıp elime ne geçtiyse onlara fırlattım.En azından kapının önünü biraz açmamız gerekiyordu. Yanımızdaki diğer arkadaş sandalyeleri ittirerek birkaçını tekrardan koridora ittirdi.Ben de içeride kalan 2 tanesini hallettim. Polis kapıyı kapatıp omuzu ile siper yaptı kapı açılmasın diye.Ben ve diğer arkadaşım ise koridorda olanları temizledik. Kapıyı tekrar açıp sert bir tekme attım.En öndeki merdivenlerden düştü. Arkasındakilerde dengesini kaybetmişti.Bir fırsattı bu.Silah sesi ileride çok sıkıntı çıkaracaktı, bunu biliyordum. Aşşağıya inmeye başladık. Arkamızdan gelenleri ise hallettik. Apartmanın kapısından ses geldi. Kapıyı indirip içeri girmişlerdi.2. kattaki dairenin birine girip kapıyı kapattık. Daire apartmanın arka cephesine bakıyordu. Orasıda kalabalıktı. Hızlı olursak kurtulma ihtimalimiz vardı.
-
20.
+5ikinci sığınaklarına geldik.ilk karşılaştığımızdan beri kafalarından maskeleri hiç çıkarmamışlardı. Sandalyelere oturduk. Maskelerini çıkardılar. Hepsinin suratında yara izleri vardı.Bir tanesi oldukça yaşlıydı.
+Bana neler olduğunu detaylıca anlat. Arkadaşların kimdi?.Neden atlamak zorunda kaldın? bunların hepsini bilmek istiyorum.
-Ne önemi var ki.Sadece o apartmana sıkıştık.Son çare olarak oradan kaçmaya çalıştık.
+Bak ilk karşılaştığımızdan beri arkadaşlarımın kafasında seninle ilgili önyargılar vardı. Gerçekten sağlam bir tipe benziyorsun. Biraz çekingen gibi görünsende iyi bir tipsin
-Teşekkür ederim.
+Tamam, esas konumuza gelelim. Arkadaşlarınla yarın bir yerde buluşacaksın değilmi?
-Evet öyle planlıyoruz
+Peki arkadaşların nasıl tipler? silahları var mı ?
-Bir tanesi polis. Olaylar başladığında 2 kişi daha vardı bizimle birlikte.
+onlara ne oldu peki?
-Talihsiz olaylar yaşadık son 2 günde.
+Öldüler yani?
-Evet
+Peki bu gruba sen mi liderlik ediyorsun?
-Hayır lider falan... biz o tür şeyleri önemsemiyoruz. Sadece hayatta kalmaya çalışıyoruz
ALT İNCİ KURALLARI GENEL OLARAK BUNLAR
1. 3. şahıslara hakaret içerikli entry girmek yasaktır.
2. Hikayelerinizi anlatırken ifşa yapmamaya dikkat edin.
3. Bu altincide Çıplaklık ve pornografi içeren başlıklar yasaktır.
Başlıklarınızın mod seçimlerine girebilmesi için başlık açarken fotoğraf/video eklemelisiniz.
Her türlü istek, şikayet ve önerileriniz için altinci admini ile irtibata geçebilirsiniz.
___________________________________________________
makaras admin