Ensar Aknur ;
1980-Kenan Evren darbesi sonrası polislik birimleri bütün güç ve otoritesini ister-istemez kaybetmişti... O dönem sokak hareketlerini destekleyen kişilerle beraber pek çok polis de içeriye girmiş ve polis teşkilatında boşluklar oluşmuştu.
Akademiden çıkan pek çok kişi sorgusuz-sualsiz cinayet masasına yönlendirilmişti... Hayatım boyunca sevmediğim ve sevemediğim bu masaya o dönem birilerinin zorlaması ile gitmiştim.
Yine birilerinin zorlaması ile ilk görevim olan Zeyniler Köyüne gitmiştim...
Istanbul'dan Bursa'ya gitmek bir hayli zor olmuştu...
Karlı ve çok soğuk bir hava vardı... Merkez emniyetteki arkadaşlar da "Bursa'da polis mi kalmadı da seni yolladılar kardeş ?" diyerek haklı olarak bana karşı tavır takınmışlardı.
Ancak kadere inanırım, demek kaderimiz buymuş diyip gelen her göreve eyvallah derdik...
Ekibin eski reno toros arabalarına atlayıp Uludağ'ın yamaçlarına doğru tırmanmaya başladık...
Polislerden bilgi almak istedim, "Bu Zeyniler köyü nasıl bi yerdir ? Yerlisi iyi midir ?" diye sordum.
Öndeki orta yaşlı polis anlatmaya başladı, fikirleri saçma sapan bir adam olduğu belliydi...
"O köyde her bi halt olur... Bütün gece o köyün yolunda ya içmeye ya da karı-kıza sırnaşmaya giderler... Nuru, bereketi kalmadı oraların, sarhoşun teki de ordaki sabileri öldürmüştür." dedi...
Yanındaki genç polis de bana dönerek ;
"Ensar Abi, herkes aha böyle düşünür ama Bursa'nın yerlileri bilir ki pek de tenha bir köy değildir orası... Milletin gece kapıları çalınır, evlerine girilir, ahırları talan edilir... Ama ne hikmetse kimsenin ne malına dokunulur ne de canına... " dedi...
Garip bir yere gittiğimiz belliydi, teleferik istasyonunun orda durmuştuk...
"Teleferikle mi çıkıyoruz ?" diye sordum...
"Yok yaa, bu saatlerde turistler iner" diyip güldü polis arkadaşlar...
Turist kızlara bakıp, sigaralarını içtiler... Bazı zamanlar polis olmaktan gerçekten nefret ediyordum...
Neyse... Arabaya atlayıp yola koyulduk...
Saat akşam 9-10 olmuştu... Dağın eteklerinde, etrafı ağaçlarla kaplı, yol kenarından incecik bir suyun aktığı cennet gibi bir yere gelmiştik...
Öndeki orta yaşlı polis ;
"Ensar kardeş, saat geç oldu köyün meydanında kimseyi bulamazsın artık... Sen şu adresi al, o evde Cezmi Ağa vardır, köyün zenginlerinden... Sana illa ki bir oda açar o." dedi...
Verdiği kağıdı aldım ve dedikleri yöne doğru ilerledim...
Köydeki harabe evlerin yanında görkemli bir konağı andıran evi vardı Cezmi Ağa dedikleri adamın...
Demir tokmağa vurdum... Kapının hemen yanındaki pencerenin perdesi aralandı... Küçük bir çocuk, yaşı 7 var ya da yok... O baktı ve hemen geri kapattı perdeyi...
Daha sonra gaz lambası yandı, perdede yine küçük çocuğun gölgesi vardı...

Bağ evinin bahçesinden yürürken dışı her ne kadar harabe gibi gözükse de içerisinin bir o kadar daha bakımlı ve pahası yüksek olduğunu fark ettim...
Gece karanlığında pek araştırma ve inceleme fırsatım olmamıştı...
Patika bir yolun hem sağında hem solunda ağaçlar, dev bir su kuyusu ve hayvanların olduğu ahır benzeri bir yer vardı...
Ben eve doğru ilerlerken sağ tarafımdaki kavak ağacının altında bir mermer olduğunu fark ettim.
Mermerin üzerinde arap dilini olduğunu düşündüğüm yazılar yazıyordu.
Kafamı sol tarafa çevirdim, yine aynı hizada ve yine bir kavak ağacının altında bir mermer daha vardı.
Aynı şekilde onda da yazılar yazıyordu... Fark ettiğim tek şey bu iki yazının aynı yazı olmadığıydı.
O dönemde devlet mezarları henüz yaygınlaşmadığı için herkes yakınlarını evinin ya da herhangi bir yerin boş alına gömebiliyordu...
Gecenin yorgunluğunda başıma iş almak istemeyip bağ evinin kapısına doğru hızlıca yürüdüm.
Kapıyı açtım ve içeri girdim...
Her yer çok bakımlı olsa da bağ evinin içinde bir kasvet-havasızlık vardı...
Kapıdan içeriye girer girmez bu kendisini hissettiriyordu... Cezmi dedikleri adamın dinine sadık birisi olduğu belliydi.
Evin her yerinde tasavvufi şeyler vardı... Köy yerinde bir cinayet olsa, bu cinayeti köyden birisi işlese, muhakkak köyün en güçlü adamı olan Cezmi biliyor olmalı diye düşündüm.
Soruşturmanın ilk ayağını Cezmi ile yapıcaktım...
Evin herhangi bir yerine dokunmadan evdeki misafir odalarından birisine çıkıp uyumaya çalıştım...
Aradan 1 saat, 2 saat geçti... Ancak uykum gelmemişti... Bir yerlerden demir sesi geliyordu...
Gelen sesi nasıl anlatırım bilemem ama, ince bir ses sanki ciğerlerimi patlatır gibi yankılanıyordu.
Kafamı pencereden çıkarıp dışarıya baktım.
Bahçede mezar taşının üstündeki kavak ağaçlarından birisi yanıyordu... Gövdesinde herhangi bir yanma izi ve küllenme yoktu.
Yanan kısım sadece budaklarıydı.
Acele ile aşağıya inip 4-5 testi suyu yanıma aldım...
Ağaç yandıkça sanki sanki etrafta çocuklar ağlıyor gibi ses geliyordu... Bütün bağın etrafında çığlık sesleri ve ağlaşmalar duyuyordum...
Cezmi'ye mahçup olmamak adına bütün gücümle ağacın yanmasını söndürmeye çalışırken bir şey oldu...
Ne olduğunu tam hatırlamıyorum ama sadece siyah ve çok uzun boylu olduğunu anlayabildiğim bir şey tarafından tek bir darbeyle hareketsiz kalmış ve yere yığılmıştım...
Her şeyin ve olanların farkındaydım... Hareketsiz bir şekilde 3-4 saat düştüğüm yerde kaldıktan sonra sabah Kadir'in gelişini hareketsiz bir şekilde izledim.
Bağıracak takatim dahi yoktu.
Üzerine bırakıldığım mezarlıkta, dün gece olanları düşünüyordum.