Yarını belli olmayan günlere uyanırdırır kader, kimi kimsesi olmayan sokaklara sürükler, etrafına bakarsın yürürken ve kendinden başka kimsen olmadığını anlarsın, birbirini kandıran oyuncularla doludur sokak, sanki sonsuza kadar beraber olacaklarmış gibi davranırlar, hiç yalnız olmayacakmış gibi.

O kadar çok değer ve anlam yüklemişlerdir ki hayatlarına, milyonlarca insanın arasında ne kadar değersiz olduğunu göremez hale gelmişlerdir.

Bütün duyguları ve anlamları kaldırıp bakmak aklına gelmez hiçbirinizin, hepimizin bu lanet olası dünyada ne için bulunduğundan zerre kadar düşüncesi yokken, neden varmış gibi davranıyoruz?

Sence ne kadar değerlisin?

Ne kadar değerliyim?

Ne kadar değerliler?

Birbirimizi daha fazla kandırmayı bırakıp ait olduğumuz özgür dünyaya neden dönmüyoruz?

Neden daha fazla manüpüle ediyoruz birbirimizi?

Neden kendimizi makineleştiriyoruz?

Kendimizi kovalamayı neden bırakmıyoruz?

Hey karşıdan gelen adam!

On saniye sonra bu sokağın ortasında öleceksin ve o kalabalığın ortasında en çok ne koyacak biliyor musun?

Gözünün önünden geçen kısa film şeridindeki adamın aslında sen olmadığı!

Hiç kimseye ait olmadığını anlayacaksın.

Etrafında toplanmış insanların yanından ayrılırken ne kadar değersiz olduğunu hissettirecekler.

Hiç birşey yapmayacaklar senin için malesef, yapamayacaklar.

Ve o an ikinci kez öleceksin...

Zavallı adam, Ne kadar değerliyiz?

Edit: 2. Sayfadan devam

Ne kadar değerli olduğunu ben söyleyeyim.

insanların sana ihtiyacı olduğu kadar değil mi? Sence buna değer denebilir mi?

Menfaat aracı olan bir sevgi ne kadar değerli olabilir?

Kullanılmak nasıl bir duygu zavallı adam?

Cebindeki paradan daha değersiz olduğunu bilmek nasıl bir duygu?

Asıl mesele ne peki? Lanet olası dünyada ait olduğunu sandığın kişiler mi? Sen kimseye ait değilsin zavallı adam.

Pişmansın değil mi?

Bunca senedir hayatından geçen insanların şu an olmamaları, sonsuza kadar seninle kalacağını düşündüklerin neredeler? Başka birisine aitmiş gibi davranıyorlar değil mi? Sana ait olanlar nerede zavallı adam!

Çaresiz bir gündeydin, elini tutacak kimse yoktu, neden kendini öldürmedin zavallı adam? Korkmadan yapabilirdin bunu. Ölebilirdin. Aklından geçti değil mi? Ama yapamadın.

Gözlerindeki hayat ışığı kadarsın, onu söndüremedin değil mi?

O ışık seni hayata bağlıyor değil mi?

O dokunamadığın hayallerinin ışığı...

Ona ulaş zavallı adam!

Sen ona aitsin...

Boşuna uzaklara bakıp durma, neyi aradığını bilmiyorsun...

Şimdiye kadar bulamadın ve bundan sonrada bulamayacaksın, istediğin gibi birisi olmayacak hiç bir zaman, ihtiyacın olan tek şey hayallerin, etrafındaki kaç kişi ulaşabildi sence onlara?

Ulaşanlar neredeler?

Etrafına bir daha bak zavallı adam!

Daha iyisini yapabilirsin!

Şimdi ölmeden önce o kalabalık sokaktakilere bir daha bak lanet olası!

O kıyafetlerin içindeki canlılar sence ne yapıyorlar?

Çürüyen bir bitkiden ne farkları var?

Beyinlerini aldıktan sonra sence ne olacaklar?

Onlar ceplerindeki cüzdan ve üzerlerine giydikleri kıyafetten başka birşey değiller.

Dünyaya evcilik oynamaya gelen pisliklerden ibaretler..

Arkadaşla sohbete dalmışım özür dilerim beyler devam ediyorum

Senin katilin kim lanet olası?

Annen, baban, kardeşin, arkadaşların?

Senin katilin kim pislik herif?

Senin katilin sensin!

Bu işkenceyi bırakmaya ne dersin?

Aynaya baktığında gördüğün kişi sen misin?

Yoksa aynadan sana bakan kişiler mi?

Kendine bakmak yerine neden onlara bakıyorsun?

Hayallerin karşıdaki adamda aptal herif!

Görebiliyor musun?