sana çok orijinal bi fikir vereyim. zaman makinesi, mavi bi telefon kulübesi veya dmc 12 model bi araba olabilir.

--->>>ilk seneler<<<---
biraz daha açiklayayim insanlar artik ölmüyor, yaşli hücreler artik yenilenebiliyor. güzel olan yani ise bütün insanlara uygulandi.
şunu da eklemem gerekir. hücre yenilenmesinin riskli yani ise hep yenilenmesidir. şu an ben 1080 yaşindayim. zaman yolculuğunu keşfetmek tam 500 yilimi aldi.
ilk 500 yilim ise amaçsiz olduğum için boş boş gezerek geçti. ailem ise bu uygulamadan yararlanamadi. onlar 1060 yil önce trafik kazasinda öldü. sülalem ise bu uygulamanin günah olduğu kanaatine vararak kendilerine uygulanmasini istemediklerine karar verdiler. yani sülalemden kalan tek insanim.

500 yilimi onlari anmakla geçirdim desem yalan olmaz. 500 yilim aciyla geçti. halen de öyledir de ama eskisi gibi mutsuz değilim. zaman yolculuğu sayesinde her 100 yilda bir, ailemi görebiliyorum. bu beni mutlu ediyr. şimdi niye 100 yilda bir, zaman yolculuğu ki diyenleriniz vardir, çünkü benim zaman makinem pet şişelerle çalişiyor. pet şişelerin ömrü 100 yildir. her bir zaman yolculuğu için 1 ton pet şişe kullaniyorum. neyse ki bunlari stoklayacak mekanizmalar yaptim. gelecekte pek pet şişe bulunmadiği içn hep geçmişe gidip stoklarim. zaman makineme en fazla 3 ton stoklayabiliyorum. yani normalde 3 kere zaman yolculuğu yapabilirim. ama 3.sünü yapmiyorum çünkü birini geçmişe birini ise kendi zaman dilimime gitmek için sonuncusunu ise acil durumlara sakliyorum.
zaman makinem en fazla 2015 yilina kadar gelebiliyor. daha ötesine bir türlü geçemedim.

şimdi devrimi anlatayim;
insanlar zülümden, siyasetçilerden kisacasi canlarina tak eden her şeyden bikmişti.
siyasetçiler eskisi gibi insanlari konuşmalariyla etkileyemiyordu.
insanlarin çoğu uyanmiş ama daha bazilari uyanmamişti.

ben ise o yillarimda üniversiteye yeni gitmiştim.
o senelerde ben uyananlardan daha sayilmamiştim. ama bir süre sonra ben de gözlerimi dört açtim ve ben de uyananlara katildim. o senelerde çok şey oldu. çoğu kişi devletlerin özel birimleri tarafindan sorgulanarak katlediliyordu.
dünya genelinde uyananlar örgütler kurmuştu. bu örgütler gizli değildi. hatta çoğu siyasetçi, siyasetçi olmaktan vazgeçmiş bu örgütlere katilmişti.

bu örgütler tek bir çati altinda toplanmaya çalişildi.
o seneler biraz soğuktu, soğuk savaş dönemi gibi. ben ise ailem ile zaman geçiremez olmuştum. ailem beni rahat birakmiyordu, benim kendi memleketimdeki üniversiteye gelmemi istiyorlardi. ailem ise o devrimin olacaği hafta benim üniversite okuduğum üniversiteye gelecekti. gelmez olaydi. yolda jetlerin yaptiği bombardimanla öldüler. devlet buna kaza dedi. cinayet dememi yasakladilar aksi takdirde benim sonumunda onlar gibi olacağini söylediler. ben de sustum ta ki o büyük gün ile tüm hükümetler devrilinceye kadar.

neyse bu günlük bu kadar yeter okuyan yok zaten.

up upo ou