Rezervatullah

Rez knk baya iyi

Durma panpa yaz.

memlekete gittim ben de.özlemişim bizimkileri doya doya sarıldım onlara. hallerini hatırlarını sordum, ilgilenmeye çalıştım. büyüdükçe ailemiz de yaşlanıyordu ve engelleyemiyorduk. durduramıyorduk zamanı. buradayken kıymetlerini bilmemiz gerekiyordu. henüz gitmeden.

arkadaşlarla takılmaya başladık. hikayemi anlattım bir gün rakı sofrasında adamlar damara bağladı jiletleyeceklerdi kendilerini. nazla tanıştırmamı istemişti herkes. getirecektim onu da,buradaki dostlarımla da tanıştıracaktım. nasıl olsa düğünümüzde tanışmayacaklar mıydı?

yazın sonuna gelirken iki aylık özlem bedenimi kör bir kurşun gibi vurup geçiyordu.her gün saatlerce telefonda konuşuyorduk da bitmiyordu be.okulların açılmasına bir aydan az süre kalmıştı. bizimkilerle vedalaşıp izmire gittim. annem açtı kapıyı. hoşgeldin oğlum dedi, elini öpmesine izin vermeden sarıldı.ne kadar güzel insanlardı böyle. arkadan 'naz dışarıda' dedi bey amca.

içeriye geçmiştik yine.o tüm kararların çıktığı ev içi temsili meclis salonunda, yani mutfak masasındaydık.

-oğlum neden tatili iptal ettin, çok üzüldü bak kızım.
-sizinle daha fazla vakit geçirmesini istedim baba, kusurum olduysa affet.

gülümsemeyle karışık gözleri dolmuştu.
-bir gelişme yok mu?
-bu dünyada fazla bile kaldık evladım. şükür ki gözlerimiz açık gitmeyeceğiz. senin gibi delikanlılar olduğu sürece.
-geldiğimi bilmiyor naz, sürpriz yapmak istedim tatil ayarladım kısa süreli.
-iyi yapmışsın oğlum, çok iyi yapmışsın.

naz geldi birkaç saat sonra. yüreğim paramparçaydı onu gördüğümde bile sevinemedim. ailesiyle vedalaştı ve arabaya bindik.
-niye mutsuzsun aşkım?
-yok hayatım ne mutsuzu?bu arada tatilimiz de hazır,

mutluluktan havalara uçmuştu. sürmeye başladım güneye. hoşçakal baba. seni hep hatırlayacağım.

daha sonra devam ederiz beyler sabah 8.30dan beri yazıyorum.30 saattir ayaktayım, gözlerim yamıştı.

başlığa fotoğraf koysam uçar mıydı buralar?

Rezzzzzzzzzzz

Rezzzzzzzzz

Bekliyorum

Hocam dehşetül vahşet biçimde bekliyoruz

tatilköyüne yerleştik.o günler bambaşka bir dünyadaymışız gibi hissettirdi. havuz kenarında buz gibi biralarımızı yudumluyor. denize girip geceleri sokakları karış karış geziyorduk. lunaparkta eğleniyorduk. çılgınlar gibi, deli gibi. evli genç bir çift gibiydik ki fazla kalmamıştı da evlenmemize.iki yıl sonra evlenecektik şunun şurasında.

tatilimiz haber'le kesildi. haberleri sevmez olmuştum artık.ve bu da kötüydü.bey amcayı kaybetmiştik. izmire gittik apar topar. beklenenden hızlı gelmişti haber.naz yıkılmıştı adeta. sır gibi saklanmış, içten içe öğrenmişti gerçeği.bu gerçeği kabul etmek istemediyse karşılaştı sonunda.

tabutu sırtlandık.ne kadar hafiftin be bey baba? kaç kilo erimiştin görmeyeli?bu kadar kısa sürede böylesine bağlanmışken yakıştı mı gitmek sana? dualarla bıraktık toprağa. nazın elini sıkı sıkı tutuyordum. ağlamaktan kan çanağı olmuştu gözleri.onu böyle gördükçe dayanamıyordum ben de.bilindik şeyler oldu bitti. evimize geri döndük bir ay sonra. kendini yavaş yavaş toparlıyordu.

bey baba ölmeden önce son sözlerini söylemişti hanımına 'kızımın mürüvetini gördüm, daha başka bir şey istemem bu dünyada.'

ah be baba, gitmek zorunda mıydın? parçalamak zorunda mıydın ciğerimizi?

aylar geçti naz çok yavaş toparlanmıştı. annemiz de akrabalarına gitmiş orada yaşamaya başlamıştı.o da kaç yıllık hayat dostunu kaybetmişti, acıydı,hem de çok.

derslerimiz kötüydü.naz'ı sürekli gezmeye zütürüyordum. kafasını dağıtabileceği şeylerle uğraşıyorduk. hobi üretiyorduk kendimize, geceleri oyunlar oynuyorduk.

3.senesi de bitmişti üniversitenin.2.dönem ortalama kasmış bir şekilde geçmiştik.4.sınıfın da bitmesiyle evlenecektik.her şey güzel olacaktı tekrardan inanıyorduk, beraberdik.

sonunda nişanlandık ve ardından düğün geldi. kendi aramızda ufak çaplı bir düğün yapmıştık. izmirdeki düğünü iptal edip memleketimde ortak bir düğün kararı almıştık. yüzüklerimiz takıldı. pastayı kestik ve dünya evine girmiş olduk. evlendikten kısa süre sonra mezun olup keplerimizi de fırlattık.her şey bittiğine göre balayına gidebilirdik. yunan adalarından birinde mütevazı bir tatil tercih ettik.

şaraplarımız eşliğinde tenimizi kavuran güneşe bırakmıştık kendimizi. evlenmek çok garip bir duyguydu. özellikle düğün davetiyesinden cansuya da yollamıştık. gelmemişti kevaşe.

her ilişkide kavgalar olur ya hani, bizde yoktu ondan. sözde kavga güçlendirirmiş ilişkiyi, hadi lan oradan. beraber mutluyduk işte ne diye kavga ederek bozacaktık ki sinirlerimizi? hayatımın anldıbını, yaşam amacımı bulmuştum.bu yolda birkaç kızın canını yakmış, deli gibi sevişmiş,am uğruna yapmadığım şaklabanlık kalmamıştı. artık olgundum. artık hayata geleceğe umutla bakan bir insandım ve hepsi de naz sayesinde oldu. yanımda oldu her zaman. elimden tuttu.hep beraber olacağımıza dair söz vermiştik.

gerdek gecesi olayına girmedik. canımız ne zaman isterse sevişebilirdik sonuç olarak. tatil bittikten sonra ülkeye döndük ve geleceğe dair kararlar almaya başladık. öncelikle çocuk yapmak için henüz erkendi. diplomalarıyla iki işsizdik sadece.

kurumlara iki kişilik iş başvurusu gönderiyorduk.bir gün hastası olduğumuz sahil kıyısına sahip bir şehirden olumlu yanıt aldık. bizi ufak bir lojmana yerleştirdiler. kurumda çalışmaya başlamıştık. maaşımız da iyi sayılırdı o döneme göre.bir gün pazar alışverişi yapmak üzere arabayla çarşıya gittim.o sırada naz da eve gitmişti. alışverişi yapıp eve döndüm. zili çaldım ve bir dakika hayatım demesini duydum.

kapıyı açtığında karşımda kırmızı bir gecelikle bir melek duruyordu. elimdeki torbaları yere bırakıp sarıldım. koltuğa oturdum ve omzuma yattı her zamanki gibi.
-yorgun musun aşkım?
-yeterince enerjim var hayatım kastettiğin şeyse..
-aklın sadece oraya çalışıyor değil mi?
-ahahah yok be güzelim yorucuydu bugün gerçekten.
-o zaman biraz gevşemek de istersin?
-hayır diyemem.

birbirimize baktık. gözlerinin içi gülen iki aşık. kokusunu öyle seviyordum ki duyamadığım her an her saniye acı çektiğimi hissediyordum.

dinleyen var mı?

Reis devam

Var devam paşa

o gece hayatım boyunca yaşadığım tüm sevişmeleri unutacaktım. öylesine tutkuluydu ki,öylesine güzeldi ki her şey. birleştikçe aşkı hissediyordum. canı acımıyordu onun da.tüm duygulardan daha öte bir şey. kalbinizi yerinden çıkaracakmış gibi hissettiren o duygu. işte aşk böyle bir şeydi.ne cansunun yalandan seni seviyorum demesi,ne bir iki gün sana gülüp ardından iş çeviren dostlar,ne de giden insanlar. gitmeyecek,kalacak olan insanlar lazımdı. onlar buralarda bir yerlerdeydi.naz..

birkaç ay sonra hamile kaldığını söyleyecekti bana.iş yerinde çılgınlar gibi bağıracak zıplayıp duracaktım. umrumuzda değildi genç olmamız,biz mutlu aşıklardık. işimiz,evimiz, arabamız vardı güzeldi her şey. kayınvalideye aileme herkese haber verdik. çok sevinmişti tüm dostlarımız.23yaşında baba olacaktım. hayatın en mucizevi duyguları da buradaydı. sevmek sevilmek ve aşkın meyvesi..

ben kız diyordum o erkek diye tutturmuştu. isim arayışına başladık. yağmur olsun demiştim ben o da berk adını koymak istiyordu.o dönemlerde moda olmuştu bu isimler.her anına her hareketine dikkat ediyordum. çocuğumuz için bir oda hazırlamaya başlamıştık. minik minik patikler alıyor mutlu oluyorduk. inanılmaz geliyordu her şey hala.o kadar hızlı olup bitmişti ki.hayatımın son üç yılını mutluluktan mutluluğa koşarak geçirmiştim, tabi ki naz sayesinde. birbirimizin dayanma kaynağıydık.bir süre sonra hamilelik iznine ayrılmıştı. komşularımız iyi insanlardı ve onunla ilgileniyolardı.ben çalışmak zorundaydım ancak aklım daima ondaydı. düzgün düşünemez olmuştum aylar geçtikçe. aylar geçicekti ve bebeğimizi kucağımıza alacaktık. dünyanın en mutlu tablosu