Olay yaklaşık 10 ay önce oldu. Ölüm... Ölüm durdu. insanlar ölmeyi bıraktı.
Dile getirince harika bir şeymiş gibi geliyor evet. Ama gerçekte olan şey hayal edemeyeceğim kadar kötüydü.
Ben bir hastanede travma cerrahı olarak çalışıyorum. Ve bu olay olduğundan beri mesleğim tam olarak anlamsızlaştı.
Tabiki tabiki, doğru düşünüyosunuz siz de. Geçen hafta 68 yaşında bir adam kalp krizi geçirdi. Medikal açıdan şuanda ölü fakat onu evine ailesinin yanına geri gönderdik. Torunlarıyla biraz daha fazla vakit geçirmiş oldu. Ancak bu olabilecek en iyi senaryo.
Bunun 2 hafta öncesinde bir adam yangında kapana kısılmıştı. Getirildiğinde hala yaşıyordu evet. Fakat yangında bütün derisi burnu kulakları dili ağzı erimişti. Adamın yapabildiği tek şey acı çekip çığlıklar atmaktı. Onla hiç bir şekilde iletişim kuramıyoruz. Ne yapıcaz bilmiyorum.
Bu vakadan sonra kendimi toparlamak için odama çekildim. Başım deli gibi ağrıyordu. Şakaklarımda nabzımın atışını hissediyordum. iki üç tane ağrı kesici atıp tek çözüm olarak kafamı ovuşturuyordum.
Her neyse mesleğim hayat kurtarmaktan çok tamirciliğe dönüşmüştü. Ölemeyen insanların bozuk uzuvlarını düzeltip onları evine yolluyordum.
11 yaşında bir çocuğu kamyon tarafından ezildikten sonra getirdiler. Çocuğun tam 68 kemiği kırılmıştı. Ve onları tekrar işe yarar hale getiremezdim. Resmen ufalanmışlardı. Çocuğun her uzuvunu sargı beziyle sardıktan sonra sonsuza kadar yatması için evindeki yatağina gönderdik.
Bütün bunları kaldıramıyordum. Daha fazla ağrı kesici, içki, daha fazla rahatsız edici nabız.

Bakımevleri dolup taştı. Tıp alanında çalışan herkes işinden istifa etti. Hareket edemiycek kadar yaşlı insanları sokak kenarlarında görmeye başladık. Bazı aileler kendi fertlerini canlı canlı gömmeye başladı.
Daha çok hap, daha çok içki, şakaklarıma biri resmen çekiçle vuruyor gibi.
Dün bir kadın göğsünün ağrıdığından şikayet ederek geldi. Yaptığımız testlerde dün gece geçirdiği kalp krizi ile organlarının iflas etmeye başladığını anladık , yaşadığı acı ise çalışmayı reddeden akciğerine zorla çekmeye çalıştığı hava yüzündendi.
Midem artık hapları kabul etmiyor. Sarhoş geziyorum. Kafamın içinde davullar çalıyor.
Bugün düşük yapan bir kadın getirdiler. Ve lanet hastanede 5 aylık sürünen bir fetüsü ne yapıcam bilmiyorum.
Yine dinlenmek için odama çekildim. Her zamanki gibi sarhoşum. Bi yandan içmeye devam edip bi yandan şakaklarımı ovarken parmaklarımdaki hissizliği farkettim. Kafamın içinde bangırdayan nabzımı aradım. Şakaklarım... Ağrı yokoldu.
Durumu bir kaç saniye sonra algıladım.
gibtir.