yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam

"ve ben seni sevdiğimde bu şehre yağmurlar yağdı... "

18.09.2008 hiç unutmam o tarihi. sana gelmek için, gece boyu uyumayan beni.
ilk o gün buluşacaktık, evet. bittiği yerde başlayacaktık.
kızılay ykm önü. ilk ben geldim, saat bire geliyordu. geç kalmıştın, ondan sonra hep geç kalan da bendim zaten.

• **

lanet internet sayesinde tanıştığım senle ilk kez buluşacaktım. fotoğraflardan bilirsin, çıkarırsın ama; yine de merak edersin. böyleydi. binlerce insan geçti on dakika içerisinde, aralarından birisini gördüm ki; üzerinde mavi bolero, gri fular. göz kapaklarında abartısız koyu lacivert bi far. sıhhıye'ye yol olacak şekilde siyah kirpikler ve kısık gözlü bi kız çocuğu. karşıdan geliyordu ve onlarca metreden "işte bu kız benim, benim hayatımı paylaşacak kız" diyebildim içimden. bir film repliğinde geçiyordu ya hani: "bazen ilk görüşte bilirsin o insan senin kaderindir. bazen bir ömür ararsın... bulamazsın." ben anlamıştım, o benim kaderimdi.

ya da öyle düşünmüştüm.

• **

yanıma geldiğinde sonuçta iki yabancıyız. ne yapacağımı bilemedim. ta ki direk boynuma sarılıp "işte benim sevgilim!" diyene kadar. o ana kadar 18 yıllık hayatımda hiç böylesine mutlu olmamış; kalbim bu kadar hızlı çarpmamıştı. yürümeye başladık, nereye gideceğimizi dahi bilmiyoruz. o konuşuyor, ben güçlükle nefes alıp cevap veriyordum. hiç böyle olmamıştım çocukken geçirdiğim astım krizlerinden beri. solunum fıs fısımı bırakalı yıllar olmuştu neredeyse. ama ben tam hatırlamasam da o hep hatırlattı. tam izmir caddesinin karşısındaki köprüden çıkarken. "şu an babam görse ne yaparsın?" dediğinde elini tutmuşum. "işte bunu yaparım" demişim. bir tek bunu becerebildim zaten o gün. ama dediğim gibi ilk gündü.

• **

din olgusu içimde oldukça vardı o zamanlar. buluşmanın sonuna geldiğimizde deist olduğunu bildiğim halde kıza giderken "allah'a emanet ol" demiştim heyecandan. gülerek "olurum." demişti. gün böyle sona erdi ve eve gelene kadar kendi kendime gülümsedim huzurdan, mutluluktan.

okucam lan sonra güzel gidiyor.

***

yine kızılay'da buluşacağız. kış günü ve kar o günlerde durmak bilmiyor. sanıyorum ki kasımın ortalarıydı. buluşma kararı aldık. benim evim kızılaya 5 dakika, o elvankent'ten geliyor. yani 1 saat yol. sabah 8'de buluşacaktık, uyuyakalmışım. bir kalktım saat 9.30 ve hiç unutmam 78 cevapsız çağrı 59 mesaj. hemen üstümü giyip çıktım. dışarıda cehennem soğuğu var ve kardan göz gözü görmüyor. ykm'nin önündeki bankta buluşurduk hep. giyin çık git derken 10.15'de kızılaya iniş yaptım. herkes bir yerlere sığınmış soğuktan. o orada oturmuş etrafa bakıyordu. beni beklemiş. 2 saat beni beklemiş! 45 dakikalık yoldan gelip... o soğukta... yanına gittim. çok özür diledim. pişmanlığımı anlattım. bana sert sert baktı. bir daha bunu yapma dedi ve sarıldı. 5 dakika bırakmadı. ertesi hafta full hastalıktan evden çıkamadı.

bense pişmanlıktan kendimi tokatladım günler boyunca.

• **

Okudum hepsini bir kerede cok kucukken baslanmis ama bu kadar iz birakabilmis sevmis gercekten ama su var her iyi sey kotuyle bitiyor ne kadar sıkı tutarsan tut o zaman ellerinden kaymaya basliyor

Çok sevmemek gerekmiş. Hiç bir şeyi hiç kimseyi.

***

siz, siz olun sevdiğinizin elini bir an olsun bırakmayın.
sonradan acısı o kadar kötü oluyor ki başkasının olduğunda...

ankara artık anlamsız, okulu istanbul'da ve ailesiyle birlikte oraya taşındı.
istanbul'dan haz etmezdim, şimdi nefret ediyorum.
yutacak o şehir onu, benim tanıdığım kız olarak kalmayacak.

değişiklik sinyalleri yavaşken, ibre 300'lere vuracak.

dön diyemem, dönme hiç diyemem.
yan sen.
bir ses gibi, herkes gibi
dünler gibi yan.
geçtiğin hayaller gibi,
düşler gibi yan.

--spoiler--
git ne yapıyorsan,
ben nasılsa görmeyeceğim.
sonra geri dönme!
ölsen, dönmeyeceğim...
--spoiler--

• **

olmuyor be panpa kız da beni terketti bi kaç hafta oldu hayat bitti benim için amk kürdan gibi oldum.ama ben cok intikamcı biriyim baskasına yar etmem gider ikisini vurur sonra kafama sıkarım

"sevgili milena yazmadığınıza bakılırsa, iyi olmalısınız.
bizler genelde iyi olduğumuzda yazmayız... "

niye bilmiyorum, ama gece aklımdan hiç çıkmadın.
umarım mutlusundur.

@44 bir tek ölüme çare yok kardeşim zor kolay değil ama o mantiktan cikmalisin @45in dedigi gibi seviyorsan mutlu olsun demen lazim

Ama su varki kaybettigin zaman degeri anlasiliyor asil

o kızı reşat şimdi gibiyodur

***

bir şubat akşamı. 1 hafta konuşmamıştık ve beni aradı ağlayarak.
"boğuluyorum sezer, evde de kimse yok. hiç iyi hissetmiyorum." ama nasıl ağlıyor anlatamam.
gideceğim, cepte beş kuruş para yok. arıyorum, cevap yok. kendine bir şey yaptı galiba diyorum. aklımdan kötü düşünceler hiç çıkmıyor.

yarım saatlik çağrıların sonunda gelen bir mesaj:

"kediler nankör değil, sadece korkuyorlar."

bu sözü hiç unutmayacağım.

• **

***

o günü sabah edemeyeceğim diye çok korktum, aramalarım cevapsız; mesajlarım yanıtsız. en yakın arkadaşı büşra vardı, benden pek haz etmezdi. onun mailini bulup yazıyorum cevap yok, msnini bir yerden bulup ekledim, cevap yok. sabaha kadar böyle devam etti.

sabah gelen mesaj:

"ne yaptın sen o kıza gerizekalı, ne yaptın! seni köpekler gibi süründüreceğim."

mesajı atan büşraydı, görünen o ki kendisine bir şey yapmış; ve büşra bunun için bana kızıyordu. korkudan, acıdan ne yapacağımı bilemedim.

• **

***

2009. hayatımdaki en kötü sene.
sanki miladi takvimin yıl sekmesini değil de, onu da değiştirdi.
kısa süreli ayrılıklar, yine barışmalar, küsmeler, kavgalar.
aklında ne vardı inan bilmiyorum, fakat yolunda gitmiyordu hiçbir şey.

sigaraya da başladığım zamanlar oldu aynı zamanda. o güne kadar ne sigara içmiş, ne alkol almış ben ikisini de yapmaya başladım.

bu sefer kış günü, beni sokaklarda bekletmeye başladı.
tek başıma o kar fırtınasının içerisinde ağlayıp, mesaj attığım günleri biliyorum.
hiçbir şey yolunda gitmiyordu.

• **

***

haftada bir buluşabiliyorduk okullardan ötürü. ki evlerimizin de nihayetinde birbirine epey uzak olması, buna sebepti. buluştuğumuz günlerde diğer sevgililer gibi kafelerde, mekanlarda vakit geçirmektense oturup saatlerce birbirimize sarılıyorduk. gören deli diyordu muhtemelen, ama öyle seviyorduk biz.

• **

***

daha az buluşmaya başladık. bana kızgındı sanırım ve ben de uygun vakit bulamıyordum. yılbaşı günü en azından bir iki saat beraber olmalıydık, öyle de oldu. her zamanki yerde, her zamanki saatte. o zamanlar nasıl bi hıyarmışım bilmiyorum. hediye falan hiç aklıma gelmedi. bu kız o zamanlar 15 yaşında, bunları düşünebiliyor; ben 18 yaşımla düşünemiyordum. benden her zaman daha akıllıydı zaten. hediye almamıştım. o da almamıştı, o bizzat elleriyle yapmıştı be elleriyle! çocukluktan kalan oyuncak köpeğinin içine iki adet yazı yazmıştı benimle ilgili. birisi graffiti şeklinde, diğeri yazı. bildiğin tam sayfa.

" nereden başlayacağım bilemiyorum,
fakat bu satırlar benim sana olan sevgimi, bağlılığımı anlatmaya yetmeyecek,
bunu biliyorum. ama içimde tutabileceğim duygular değil bunlar.

18.09.2008! doğumundan sonra, hayatımı etkileyen en önemli gün! şüphesiz!
sevgilim beni hiç bırakma, ellerin hep benim olsun.

ve unutma; seninleyken pervaneleşen saatler;
sensiz mıhlanıp kalıyor
yerine; bir akrep kadar hain."

Ne de guzel yazdiriyo ask sana panpa... diline fikrine kalbine saglik

azını skim panpa senin, benim 2007 ekim ayında başladı herşey ve yavaş yavaş bitiyo, vicdan azabı çekiyorum ama bi gibime yaramıyo. tek bildiğim keşke yapmasaydım tek diyebildiğimde bu keşke yıllarca eziyet etmeseydim. adam gibi adam olup sahip çıksaydım her kavgada yüzüstü bırakmasaydım.

kendime hergün lanet ediyorum, küfürler ediyorum, ve elimden kayıp gidiyo. siz siz olun panpalar seviyorsanız asla ellerini bırakmayın sevdiğinizin, hergün vicdan azabı çekmek, uyanmak istemiyorum lan artık, düşünmek, yaptıklarımı hatırlamamak ve en kötüsüde sonuçlarını hergün görmek...

ağlattın