yalnızlık değildir aslında insana acı

çektiren. aslında en can sıkıcı kısmı bu yalnızlığı hak etmediğini düşünmektir. yani şöyle bir etrafa bakınca diğer insanların başkalarıyla yaşadığı mutlulukları görmek, belki de onları kıskanmaktır en kötüsü. böyle böyle sokaklarda diğer insanları izleyerek güzelim günü güneş batana kadar tüketip geçirmek ve sonra eve gelmek. ve yalnızlığın öldürücü kısmı burada başlıyor çünkü yalnızlığın hediye ettiği bir gece var senin için. sonsuz karanlık bir boşluk. en korkuncu da aynı şeyin öbür gün ve sonraki ve sonraki ve sonraki gün daha da kötüleşerek devam etmesi. gece uyuyamamak daha doğrusu uyumak istememek. zamanın acıya dönüşmesi. peki niçin bu kadar sıkıntılı yalnızlık denen şey ? çünkü tek başına baş etmek zorundasın onunla. peki insan böylesine bir şeyle nasıl tek başına mücadele eder. kimdir bunla baş etmeye yardım edecek kişi. işte yine yalnızlığın sana verdiği hediye ; bununla baş etmene yardım edecek kişi beklemekle geçer zaman. peki ya arkadaşlıklar onlar yardımcı olmaz mı sana? olmaz elbette. eğer yalnızlığı hissediyorsan benliğinde samimiyetsiz gelecektir hepsi. çünkü yalnızlık, dostluktan daha derine işler. ve 3-5 yıl sonra görmeyeceğin arkadaşlar o derinlerden söküp çıkaramaz yalnızlığı. her gece başladığında o derinlerdeki sancı "burdayım" der sana. bi başlayınca sancı anlarsın zaten ne kadar derinde olduğunu. peki ya aşk o da işlemez o derinlere ? bi o işler işte ama handi aşk sonsuz ki. aşkın aksine yalnızlık sonsuzdur. hele aşk sanıp o derinlere gönderdiğin duygu aşk değilse ya da o giderse bir gün aşkını da alıp o zaman daha da bir çöker insan ve kalır yalnızlığıyla baş başa. işte o zaman yalnızlık intikam alıyormuşçasına daha bir sızlar. eee peki yok mu bundan kurtulmanın bir yolu ? var da zor be. o kadar zor ki çok kimse yapamamış bunu. kimisi içkiye teslim etmiş kendini, kimisi işine sıkı sıkı sarılmış, kimisi de sahte dostlukları kabullenmiş umutsuzca. peki ya yüzleşmek ? işte en zoru. en iyisi mi alış buna. otur koltuğuna. müziğini aç, içkini yudumla, kedini sev, yarını bekle. pek de bişe bekleme açıkçası , çünkü yarın farklı bir şey olmayacak.

buna alışmak istemiyorum. heralde beklediğimiz gerçek aşk ve dostluklar gelmedi senın

ben beklıyorum hala , yaşım 18. bakma 18 olduguna.iyi olmak için sahte dostluklaramı versem kendımı dıye dusunuyorum

ama eğer bnu yaparsam acı cektıgım gunlere , o bekledıgım ınsanlara ıhanet etmıs olurum. teslim olurum dıye dusunuyorum

ustune ustluk bıde unıversıte sınavları eklenınce bu strese insan neler dusunuyo neler

kotu bisey deıl tabı kı ama 18 yasında namaza baslayacak kadar aklı basında olmak nasıl bişey sizce?

başlık takip güzel yazmışın silme

oo bu amlı hala yaşıyor mu lan ?

icimdekileri tek bir entrye sigdirmissin panpa helal olsun.

okudum,al şukunu. güzel yazmışssın.

ağladım

peki ya kalabaliklar icinde yalniz olmak, ya da gece karanliginda yalniz oldun mu hic? Geliyor iste muavin, ikinci kahvemi alicam uyumamam lazim cunku daha iyi ozumsuyorum yalnizligimi. Anlik mutluluk, sahte mutluluk yasamaktan daha iyi olmali diye dusunuyorum jehan barbur'dan kirik bir ask hikayesini dinlerken. Kadir inanir humeyra, iyi film. beraber izleyip, uyuya kaldiginda battaniyeyi uzerine ortecegim birini ariyorum, sonra yalnizligin dipsiz bir kuyu oldugu geliyor aklima, igiblarda sondu..

Otogarla ilgili yazdiklarini okurken eski bir ayrilik hikayesi gozumun onune geliyor, basrolunu oynadigim. Hic birini sonsuza kadar gormeyecegin bicimde ugurladin mi? Dostca ayrildik ama ne dostca, arka fonda placebo-song the say goodbye geliyor kulaklarima, biraz yagmur yagsa ve daha fazla depresif hissetsem kendimi diye soyleniyorum icimden, muavin ucuncu kez gelir mi dersin belki biraz daha kahve?

Yalnızlıktan kusmaya başlamışız yine

31 çek uyu panpa.
takma kafana her şeyi.

hiç birşeyin hakkını veremedik yalnızlıgin hakkını verelim bari.

Sadece @1 deki entry ni beğendim gerçekten güzeldi panpa tebrikler

ben artık yalnızlık ile yaşamayı öğrendim, onunla mücadele etmenin daha yıkıcı olduğunu kabullendim.
bir şekilde kamçılıyor beni her seferinde ben sana demiştim, ben haklıydım diye ve hep kürkçü dükkanı buluyorum kendimi.
yalnızlık benim kaderim demişler ne kadar doğru! arabesk değil bazıları yalnız doğar evet.

bugün içim sıkıldı yine yürüyüşe çıktım, yanımda biri olsun istedim, telefon rehberine baktım kimse yok. babamı aradım, açmadı. öleli 6 yıl olmuştu.

Hiç kimse istemez istenmez olmayı kırılmayı haketmedim

helal. +
haklısın maalesef

sonuna kadar okudum çok haklı

bu telefonu niye almışım ki zaten diye düşünmek. bütün gün oturup boş boş düşünmek. insan hayatında çeşitli şeyler diler bazıları ulaşamıyacağı şeyler. bazen bir arkadaş grubum olsun bi kafede sahilde, oturacağım, muhabbet edeceğim yani bana değer veren insanlar. yolda nezaketen selam verdiğiniz uzaktan tanıdıklarınız değil. hastalansanız, ziyaretinize gelecek bir kaç arkadaş sadece. ama yok. gerçekten çok boşbir hayat. sadece aile vardır oda kan bağı olduğu için. siz olduğunuz için değil. bazen biri girer hayatınıza ama bir aydan fazla durmaz. görür ne kadar boş bir hayatınız olduğunu. onun için.o gidince daha da üzülürsünüz suratınıza bu boşluğu çarptığı için. kızarsınız kendinize bu hale düştüğünüz için

http://www.youtube.com/watch?v=K60mW-Ajm5Y