Birlikte ama yalnız.

aynanın karşısına geçip kendimi gibiyorum

yalnızım uzun yıllardır. tanışmaya çalıştığım kadınlar bana hep kaba davranıyorlar az önce muhabbet kurmaya çalıştığım bir kadın yürrüüü dedi bana halbuki ona hiç kaba davranmamıştım kesin pgibolojik sorunlu ya da onu gibip bırakan adamların acısını bu şekilde çıkarmaya çalışıyor.

Amk ekşide falan takılmak zorunda kalıyorum birileriyle konuşmak için sen düşün amk

Valla aga sahip olduğunda değersiz olur derler ya öyle işte. Sevgili var, 4 tane çocukluktan dostum vardı beraber takılırdık hep tatile falan giderdik. Biri işe başka şehre gitti geçen gün kargocu diye gelip sürpriz yapmıştı. O gitti diğer ikisiyle aramız açıldı. 1 tane kaldı onunla iletişimdeyiz. He arkadaş dersen arayıp dışarı çıkak diyen var ama ben istemiyorum nedense. Fazlayı sevmiyorum fazla olduğunda direk elemeye başlıyorum öyle yani çok şükür...

Zorunlu olmadıkça kimse ile görüşmüyorum. Son birkaç haftadır annem babam kardeşim dışında kimse ile görüşmedim. Yakın bir arkadaşım yok, sevgili filan zaten yok. Yalnızlıkta premium seviyedeyim ama şikayetim yok. Bir de düzenli ciks hayatım olsa değmeyin keyfime.

Zamanında hızlıydım etrafım doluydu. Hızlı atın taku seyrek düştü

Yüksek seviyede pnp. Liseden 2 arkadaşla arada buluşuyoruz diğer 2 tanesiyle de sadece wpden konuşuyoruz. Mahalleden 3 arkadaşım var bu yaz başı taşındık onları da görmüyorum artık. Ha dersen senin varmış amk diye bence yok konuşuyorum ediyorum ama hiçbirinin beni anladığını umursadığını düşünmüyorum. Wpyi açtığımda bildirim gelmiyor biraz facede dolanıyorum instayı sildim foto atmıyorum hikaye paylaşmıyorum zaten. Evden çıktığım yok çağıran da yok. Pcde oyun oynamıyorum. Üniye gittiğim 2 senede takan da olmadı sadecs 2 kişiyle arkadaş oldum biri ikinci senede olmak üzere geriye kalanlar da öcüymüşüm gibi baktılar başka üniye geçtim bu sene de kurtuldum amk çocuklarından. Neyse sonuç olarak yalnızlık çevrendeki insan sayısıyla ölçülmüyor seni anlayanların sayısıyla ölçülüyor ben bu yüzden 0 diyorum

31 yaşındayım 2018 senesinden beri zütü kalkan ,kıskanç, bana yararı olmayan, çıkarcı, hain ne kadar adam varsa muhabbeti kestim çevremde kimse kalmadı. Ekgibliğinide hissetmiyorum. Kız kardeşim var 20 yaşında takılacaksam onla takılıyorum onu gezdiriyorum.

Görüştüğüm 5 tane arkadaş var rehberde çok daha fazlası var ama hiçbiri gibimde değil buluşmaya çağırırlarsa evde oturup içmeyi tercih ediyorum.

Çevremde fazla insan olmasını istemiyorum. Yoksa cok arkadaşım var. Beni mangala, hamama falan çağırırlar fakat ben gitmem.

Yaş 26. Az ama öz arkadaşlarım var. Sevgili çok oldu ama sadece samimi olarak bir kız arkadaş var. O da fuzuli. Kızlarla arkadaş olmuyorum. Sarmıyor. Erkek arkadaş biriktirin. Kız arkadaş dediğin kafa gibmekten gayrı bi katkısı yok.

20 yaşındayım hiç sevgilim olmadı sadece 1 arkadaşım var
Arkadaş sayım artabilir belki ama asla sevgilim olmayacak çirkinim ve ortamım yok ee haliyle böyle oluncada yalnız öleceğini kabulleniyorsun

Benim takıldığım hiç arkadasim yok.

Ben zaten corona olmadan önce de hep karantinadaydim. Ailem neden arkadaşlarınla buluşmuyorsun diyor. Ama arkadaşım olmadiğıni bilmiyorlar. Hepsi cikarcinin teki. Unutmayın! Bu hayatta insanlar sizi onun işine yaşadığınız kadar sever , sonra çöpe atar. Ben aslında sosyalleşmek isteyen biriyim lakin ortamlarda da genelde bir şekilde dişlaniyorum. gibimde mi ? Umrumda değil. Neyse ki bilgisayar denen bir icat var. Bir olay anlatacagim. Bizim siteden akranlarim sitenin bahcesinde oturuyorlardi. Ben de aralarına katılmak istedim ve gittim. Belli bir süre sonra dagilacaklarını söylediler. Tek başıma kalmıştım eve döndüm. Ardından aşağıdan gülüsmeler duydum. Onlardi. 12.sınıfa geçecektim. Hüzünlü bir şekilde ders çalışmistim. Ortaokuldan beri aslinda yalnizim. Futbol veya basketbol oynadiklarinda beni aralarina almazlardi. (Hem ortaokul hem lise) Kotu oynadigimdan degil. Cok detay var da mide bulandirici. Hayattaki ozetim: insanlar beni kullandı ve ben yalnız kaldım. Arayıp soranim yok. Ama dersimi aldım. Bu arada üniversitedeyim hala arkadaşım yok.

bazen yalnızlık hissiyatımı bastırmak için kendimle konuşuyorum, sesli düşünme gibi

Genelde yalnız değilim ama 2 kişi hariç çevrem hep değişti.

Brezilyadayim daha 2 haftada 8 tane arkadasım oldu aq (Bulusuyoz bi de)

0 arkadaş (şaka değil) yalnız bir ev.

Daha altı yoktur sanırım

Bir suru arkadasim var (istedigim saniye arayabilecegim cagirabiledegim evine gidip kalabilecegim) 3 tane dostum var ugrumuza herseyi yapabiliriz

Hic sevgilim olmadi flortum olmadi (teklif etmedim ama ben reddettim) bununla net bir şekilde gurur duyuyorum. ilerideki (evlenirsem) eşim bu ozelligimden dolayi 2 kat mutlu olacaktir diye tahmin ediyorum.

Aile en onemlisi aslinda ailen varsa 1 adim ondesin iyi bir aileyse 2 adim ondesin gerisi hallolur cok da aman aman isler değil.

edit: ne seviyorsunuz dusuk hayat sartlarını hic arkadasim yok 5 parasizim en son kadın temasım beni doğuran ebeydi diyince şuku yağmuru yapiyorsunuz, neyse ben cugu da alsam hep gercekleri yazarim.