insanoğlunun şuana kadar başardığı en büyük uzay görevidir. Amacı 4 gaz gezegenin fotoğraflarını alabilmektir.



Bu 4 gaz gezegenin aynı anda çekim alanına girmek imkansızdır. Ama bir istisna dışıında "gravity assist". Öncelikle gravity assist nedir ile başlayalım.




resimde de gördüğünüz gibi gezegenin dönüş yönü saat yönünün tersinde desek. Ve biz bu gezegene arkadan yaklaşırsak hızlanırız önden yaklaşırsak da yavaşlarız. Bu hızlanma 2U+v olur yani gezegenin dönüş hızı + sizin var olan hızınız. Bu assist sayesinde daha az yakıtla daha çok yol gidebilirsiniz. Ve daha kısa sürede. Voyager da tam bunu yaptı. Ayrıca Jüpiterin inanılmaz bir yerçekimi kuvveti vardır ve bu uzay aracını inanılmaz hızlandırır.




Voyager bir roket tarafından jüpiterin çekim alanına doğru fırlatıldı. Voyager jüpiterin kaçış hızında olduğu için çekim alanından çıkabilecekti. Jüpitere ulaşınca küçük bir ateşleme ile çıkış yönünü satürne doğru ayarladı. Ve hem daha hızlı hem daha az yakıtla satürne doğru yol aldı. Bunu Satürnden uranüse, uranüsden neptüne giderken de yaptı. Böylece okadar hızlı oldu ki artık güneş sisteminin içindde kalamayarak çıktı ve samanyolu merkezinin etrafında bir yörüngeye girdi.




peki bunu nasıl yaptığına değinisek. Bu dört gezegen her 250 yılda bir resimdeki gibi bir mesafeye gelir. Gezegenlerin bu pozisyonu sadece gravity asist yardımı+ ufak bir ateşleme ile oralara ulaşmamızı sağlar.

Bu fırsatı kaçırmayan NASA voyager 1 ve voyager 2 yi yaptı.

Voyager 1: Jüpiter---> Satürn---> güneş sisteminden çıkış
rotasını izlerken

Voyager 2 :

Jüpiter---> Satürn--->Uranüs--->Neptün---> güneş sisteminden çıkış rotasını izledi.

Şuan voyager 2 güneş sisteminden 134 ışık yılı uzaklıkta.

Gravity assist sayesinde görev 11 yıl sürdü. Normalde direkt neptüne sonda fırlatsanız 25 yılda ulaşır.

Ve uzaylılarla karşılaşma ihtimaline karşın içinde insan sesinin kaydedildiği 2 plak var. Şuan bile hala voyager 2 den sinyal alıyoruz. Mesela hala duyduğu sesleri dünyaya gönderebiliyo ama pili 2030 da bitecek.