Dibe vurmak, doğmayan güneş, renksiz çiçekler, sonsuz soğuk, bitmeyen sigara, mor gözaltları, sağlıksız düşünceler, bir ip bir sandalye...

Ne bir amaç ne bir sevda
Ne de yaşama isteği
Sessizlik..
Batmış bir gemi,
Titreyen eller...

Yada kanadı kırık bir kuş düşünün. Çırpındıkça karaya vuran bir kuş. Onun yarasını kapatacak bir sahip arayan kuş..

Ses telleri olmayan birinin bağırması... Yüzme bilmeyen bir insanın okyanusun ortasında kalması..

Berbat, Simsiyah...

Yırtılmış bir kağıt,
Paramparça olmuş bir tablo
Yapıştırsanda asla eski halini alamayacak bir tablo..

Tanrıyı kaybetmiş bir çocuk
Meleklerin terkettiği bir çocuk
Yıldızların siyaha boyandığı bir gökyüzü...

Oh tanrım, bana yardım et.. lütfen

Yukarı:(

Bir insan nasıl kendinden bu kadar uzaklaşabilir?
Aynaya baktığında bir yabancı görürsün, tanıyamazsın kendini. Yüzünü, ellerini, hislerini..
Kaybolmuşsundur
Hiç bilmediğin bir yerde
Hiç görmediğin bir yerde

Dokunanazsın bir daha, cesaret edemezsin. Yürümekten korkarsın..

Bir daha zıplayacak dermanı bulamazsın dizlerinde
Kalemin bitmiştir artık
Tükenmişsindir
Yıllardır süren mücadelen son bulmuştur
Başka bir boyuta geçmişsindir

Artık yeni şeylerde istemezsin
Bitsin istersin sadece
Bitsin..

Işıklar kapanmış, mumlar sönmüştür artık
kibritin kırılmıştır
Silahında mermi kalmamıştır
Ve tren çoktan kaçmıştır
Kayar avuçlarından bütün umutlar
Sadece izlersin
..