Selamun aleyküm panpalar. Daha önce yazdığım ama beklentimin altında ilgi gören salgın ile ilgili kurgu hikayemi tekrar paylaşıyorum.

Bölüm 1 :

Gece yatarken rahat bir uyku çeceğimi düşündüğüm uykumdan hiç uyanacağımı düşünmediğim bir saatte kan ter içinde uyandım. Nedensizce içime bir huzursuzluk düşmüştü ve bu anlam veremediğim stresli uyanış bir anda tüm uykumu kaçırmayı başarmıştı. Biraz bilgisayarda takılıp daha sonra uykum gelir yatarım diye bilgisayarın başına geçtim.Bir süre call of duty modern warfare oynadıktan sonra sıkıldım ve inci sözlüğe girdim. Normalde trend kısmında kuzenimi gibtim, yengemi gibtim, lisede yaşadıklarım vs. başlıklar olması gerekirken çoğu başlık rusyada meydana gelen ölümcül bir salgın hastalıkla ilgili yazılar içeriyordu.Bu başlıkları görür görmez hemen bir haber sitesi açıp göz gezdirmeye başladım.Son dakika haberlerinin hepsi bu salgın hastalıkla ilgiliydi ve okuduklarıma göre rusyada gece denilebilecek bir saatte ortaya çıkan salgın hastalık şuanda 200 bine yakın insanı çıldırmış gibi saldıran bir deliye çevirmiş ve bu hastalık rusyada hızla yayılıyormuş.Her ne kadar rusları sevmesemde olacaklardan habersiz korkuyla karışık bir üzüntü duymuştum o an.

Bölüm 2 :

Biraz daha haberlere baktıktan sonra uykumun yavaştan gelmesi beni yatağa gitmem için teşvik ediyordu. Yatağa girer girmez rusyada olanları düşünerek tedirgin bir şekilde uyuyakalmışım. Sabah uyandığımda ilk olarak hemen bilgisayarı açtım son durumu öğrenmek için.Son dakika haberini görür görmez elim ayağım birbirine dolandı adeta. Sabaha karşı baktığımda 200 bine yakın diyordu ama şuan gördüğüm rakam 1 milyondu. Olayın şokunu zar zor üstümden atarak rusyada yaşanan arbedeyle alakalı bazı videolar izlemeye başladım. izlediklerimin çoğu amatör çekim olduğu için hastalık kapmış insanları net görmekte zorluk çekiyordum.Net görebildiklerim arasında en çok dikkatimi çeken şey amaçsızca her gördükleri şeye saldırmaları ve gözlerinin kan çanağı haline gelmiş olmasıydı. Olanları bilgisayar karşısında biraz idrak edebildikten sonra kahvaltı için salona geçtim. Birazda evdekilerle rusyada olanlarla ilgili hararetli bir sohbet ettikten sonra haftasonunun verdiği rahatlıkla üstümü değiştirip her cumartesi pazar yaptığım gibi berkayı arayıp cafede buluşmak üzere yola çıktım.

Bölüm 5 :

Haftasonunun son günü yani pazar gününe uyanmıştım o sabah. Yani hayatımın bir anda 180 derece değişmesine sebep olan sabaha uyanmıştım. Herşeyden habersiz ilk bir duşa girip güzel bir kahvaltıdan sonra odaya geçip bilgisayarı açtım. Bilgisayar açılırken içimdeki huzursuzluğa ilk önce anlam veremedim. Daha sonra son dakika haberlerine bakınca anladım huzursuzluğumun nedenini. Salgın Çine de bulaşmış ve Çinin neredeyse her bölgesinde faaliyet göstermişti.Çin Nüfus açısından dünyanın en fazla nüfusuna sahip, büyüklüğü açısından nüfusunun yeterli olmadığı bir ülkeydi.Bu yüzden salgın Rusyadakinden daha hızlı yayılmıştı. Rusyada da durum farksızdı zaten.Çevresindeki komşu ülkelerin çoğu da salgından nasibini almış yavaş yavaş Türkiye ve komşu ülkelerine doğru yayılıyordu.Bu durum karşısında ne yapacağımı bilemeyerek Berkayı aradım.Oda haberleri görmüş benim gibi endişelenmeye başlamıştı. Olanları daha detaylı konuşup biraz rahatlamak için Berkayı eve çağırdım.

Bölüm 3 :

Her zaman olduğu gibi ben cafeye daha erken gelmiştim ve berkayı beklerken dikkatimi çeken birşey oldu.Her geldiğimde zar zor masa bulabildiğim cafe özelliklede haftasonu boş denebilecek kadar azdı. Bundan biraz rahatsızlık duymuştum ama aldırış etmemeye çalıştım.Ben 2. sigarayı yakmak üzereyken berkay sonunda gelebilmişti ve hep yaptığı şu yüzden bu yüzden geç kaldım açıklamasını yapıp oturdu masaya. Berkayla da soluksuz rusyada olan hastalıkla ilgili muhabbet ettik. Berkay rusyada bu kadar hızlı yayılıyorsa çok kısa sürede tüm dünyaya yayılır diye bir bakıma haklı olduğundan habersiz teoriler varsayıyordu. Konuşurken o kadar rahattı ki sanki bu hastalık türkiyede yaygın hale gelse ona bir zararı olmayacakmış gibi tavırlar sergiliyordu. Biraz daha çay sigara muhabbet 3 lüsünün verdiği hazla oturup hesabı ödeyip çıktık. Dışarda yürürken çoğu kişinin hastalıkla ilgili konuşup tedirgin hallerini görünce pekte şaşırmış olmadık ama gündemin baş köşesinde bu olayın olması beni çok rahatsız etmeye başlamıştı.

Bölüm 23 :

Sonunda kurtulmuştum o lanet yerden. ileride daha kötüleride olacaktı belki ama şuanda hiç birşey umurumda değildi. Ailemi o kadar çok özlemiştim ki bir an önce kavuşmak istiyordum onlara. Uzunca bir süre sarılmak kokularını içime çekmek istiyordum. Belki de hayatımda ki en uzun günlerden birini yaşamıştım.Çünkü hem yapayalnız hem tehlikenin tam ortasında hem de ailemden uzak bir gün olmuştu. Yolda giderken kafamda sürekli yer eden bir durum söz konusuydu. Madem bu salgın bu kadar hızlı yayılıyor, madem bunun tedavisiyle alakalı daha bir duyum alamadık o zaman nasıl onlar bize saldırıyorsa biz de onlara saldıracaktık. Bunun nasıl olacağıyla ilgili tek bir yöntem vardı kafamda.Oda her zombi filminde görüldüğü gibi kafaya tek kurşun.Bu yöntem her filmde işe yarıyordu ama gerçeğinde nasıl bir etkisi vardı orasını kestiremiyordum. Beni hala düşündükçe geren bu konuları aklımdan silmeye çalışıp yola odaklandım. Eczanenin olduğu bölge gibi buralarda çok sessiz bir durumdaydı. Yine bir irkilme ve stres anı yaşamıştım.Ama artık yoluma en azından eve dönene kadar hiç birşeyin çıkmasına izin veremezdim.Eve varmama yaklaşık 15 dakika kalmıştı. Heyecanıma yenik düşerek neşeli bir kahkaha attım.Az kalmıştı artık.Çok az kalmıştı. Yüzümde sürekli gülen salakça bir ifadeyle o 15 dakikanında üstesinden geldim ve sonunda eve varabildim. Arabadan inişimle gördüğüm şeyleri idrak etmeye çalışırken yaşadığım dehşeti anlamaya çalışmam bir oldu.

Bölüm 20 :

Hava hala zifiri karanlıktı. Sokak lambaları yanıyordu belki ama hiç bir evden ışık gelmiyordu. Haliyle havanın daha çok kararmasında büyük etkisi oluyordu. Sessizce bir eve girip geceyi orda geçirmeye karar vermiştim. Böylesi daha iyi olur diye düşünüyordum.15 metre ilerde geceyi geçirmeye çok müsait bir müstakil ev vardı. Orda geceyi atlatabilirsem sabaha karşı eczaneye gider ilacı alır ve eve doğru yola çıkardım. Adımlarımı çok dikkatli atarak eve varmayı başardım. Evin kapısı haliyle kilitliydi ama penceresi açık bırakılmıştı. Pencereden içeri girerken nasıl olur da kapıyı kilitleyip pencereyi açık bırakırlar onu anlamakta güçlük çekiyordum.O an düşünmem gereken son şey olduğunu bildiğimden fazla üstüne düşmedim. içerde ilk yaptığım şey buzdolabında ne bulduysam yemek oldu.O kadar gerilim sahnesiyle karşı karşıya gelince insanın karnı acıksa bile hissetmiyormuş. Buzdolabının önüne geldiğimde farketmiştim bunu. Karnımı bir güzel doyurduktan sonra sıra düşüncelerle yalnız kalmaya geldi.En zor kısmıda buydu sanırım. Acaba şuan benden haber alamayınca ne yapıyorlardı ailem. Beni çok merak etmişlermiydi. Yoksa benden ümidi kesip onlardamı yola çıkmıştı.Bu sorular bu sorunlar ve bu olaylar beni delirtmesin diye dua ediyordum Allaha. Birkaç saat içinde dışarı çıkıp yapmam gerekeni yapıp yola çıkacaktım. Yada ben öyle düşünüyordum...

Bölüm 21 :

Saatlerce yollarda heba olmuştum ve uykuma yine hakim olmakta zorlanıyordum. Gözlerim bana ihanet etmek için can atıyordu adeta sürekli kapanırken.Çok fazla direniyordum ama bedenim çok yorgun düşmüştü.Tam koltuğa uzanıp pes ettiğimi belli etmiştim ki dışarıdan yine hastalıklıların çığlıkları geldi. Anlık bir irkilmeyle yerimden fırlayıp pencereye doğru yöneldim.Ses uzaktan geliyordu ve pencereden bakmak beni riske atacak bir hareket olmazdı.1 dakika kadar aynı çığlıkları devam ettirdiler. Sonra birden ses kesildi ve yine eski haline döndü etraf. Haliyle benim uykumda tamamen kaçmış bir haldeydi. Bekledim. Uzunca bir süre bekledim.Tam hava aydınlığa kavuştuğu anda dışarı çıktım ve yine pür dikkat ilerlemeye başladım. Eczanenin tam olarak yerini bilmiyordum ama ilerlediğim yolun sonunda olacağını tahmin ediyordum. Hastalıklılardan iyice uzaklaştığımı farkedince adımlarımı biraz hızlandırdım.5 dakika boyunca aynı tempoda hareket ettim.En sonunda tam karşımda görmüş olduğum eczanenin vermiş olduğu mutluluk ve zafer duygusu beni az da olsa başaracağıma inandırmıştı. Hemen eczanenin önüne gittim ve kapısını nasıl açabileceğime dair fikirler yürütmeye başladım. Kilidini incelediğimde ilk önce nasıl açacağımı çözemedim. Biraz daha baktıktan sonra anahtar olmadan açamayacağımı anlayıp çok riskli bir plan kurdum. Eğer başarabilirsem taşla kilidi kırıp çıkan sesten dolayı hastalıklılar gelmeden ilacı alıp arabaya doğru son sürat ilerleyecektim. imkansızı mümkün kılmak gibi birşeydi bu benim için ama yapmak zorundaydım.

Bölüm 4 :

Eve geldiğimde annem mutfakta yemek yapmakla meşgul, babam ise daha işten gelmemişti. Ayak üstü annemle birkaç dakika konuştuktan sonra odama girdim ve bilgisayarımın başına geçtim. Yine hem merak hemde korkuyla karışık bir halde haberlerde son durum nedir diye bir haber sitesine girdim. Rusyada tahmini hastalık bulaşmış insan sayısı 8 milyon olmuş ve sağlıklı olanlar ise ülkeyi terk etmeye başlamış. Rusya çevresindeki birkaç ülkedede küçük çaplı salgın bölgeleri ortaya çıkmış ve böyle devam ederse 1 ay içerisinde tüm dünyaya yayılacağı yazıyordu. Bunları okurken aklımda sürekli böyle bir durum karşısında naparım diye düşünüyordum. Büyük ihtimalle 1 haftaya kalmaz ölür giderim diye düşünüp hem korkuyor hem de zombi halimi düşünüp istemsizce gülüyordum. Kafamda binbir türlü senaryo oluşmuştu bir anda. Bazıları komik bazıları korkunç bazıları da heyecanlı senaryolardı.

Bölüm 9 :

Hemen odama çıkıp 3-5 parça kıyafet, önemli niteliği taşıyan bir kaç eşya ve bilgisayarımı alıp aşağı indim. Babam eve gelmiş, annemle beraber onlarda kıyafet yerleştiriyordu valize.Çok geçmeden dışarı çıkıp arabaya geçtik. Sokakta bizim gibi yola çıkan onlarca insan vardı ve hepsinin yüzünden endişeli oldukları okunuyordu. Babam arabayı çalıştırdı ve anneanneme gitmek üzere yola çıktık. Yolda oluşan trafiğin haddi hesabı yoktu. Heryerden korna sesleri ve bağırışmalar geliyordu. Yaklaşık 1 saat kadar trafiğin açılmasını bekledik ve 1 saat sonunda trafik az da olsa bir rahatlama yaşadı. Yolda max hızımız 40 ı geçmiyordu belki ama böyleside iyiydi yaşananlara bakınca diye düşünüyordum. Evde yaklaşık 2.5 saat diye tahmin ettiğim yol 6 saate uzamıştı ve gün hafiften ağarmaya başlıyordu.6 saatlik stresli ve yorucu bir yolcuğu ardımızda bırakarak anneannemin yaşadığı 6 katlı apartmanın en üst katının ziline bastım. Kapı açıldı ve yukarı doğru merdivenleri çıkmaya başladık.

Bölüm 7 :

Berkay ile uzunca bir süre Türkiye de de aynı durum yaşanırsa ne yaparız, nereye gideriz, ailemizi koruyabilirmiyiz diye hem konuştuk hem de planlar oluşturduk. ikimizinde kafası allak bullak olmuştu bir süreden sonra. Daha fazla bu konu üstüne düşersek daha salgın olmadan bizim delireceğimizi ve artık eve gitmemiz gerektiğini söyleyerek susturdum Berkayı. Hesabı ödemek üzere kalktığımızda bir şok daha yaşadım. Daha dün 2 TL ye içtiğimiz çaylar şimdi 5 TL olmuştu. Bunun sebebinide az çok tahmin ettiğimizden fazla ses etmeyerek cafeden ayrıldık. Berkaya yolda bugün bizde kalmasını teklif ettim.Oda tabii beni kırmayıp kabul etti. Hemen bi annesini arayarak bizde kalacağını haber verdi.Eve doğru yürürken bir elin parmağını geçmeyecek kadar az insan vardı yolda.Ya biz çok cesaretliydik ya da çok aptaldık...

Bölüm 26 :

Arabayı çok hızlı sürüyordum ve hastalıklıları atlatmakta zorlanmamıştım. Anneannemin ölümü ve babamın şu an kim bilir nerede ne yapıyor olduğunu bilememem hem sinirlerimin hat safha da olmasına hem de iliklerime kadar çaresizliği içimde hissetmeme sebep oluyordu. Annemin de yanımda ne kadar güvende olabileceğini onu ne kadar koruyabileceğimi kestiremediğimden çıldırmak üzereydim.Ama herşeye rağmen annemin yanımda olduğunu ve birlikte babamı bulabileceğimizin ümidi de vardı içimde. işte bu yüzden artık daha dikkatli olmam gerektiğinin farkındaydım. Aklımda bir an önce babamı bulmaktan başka bir amaç yoktu ama şimdilik geceyi atlatabileceğimiz ve sağlıklı düşünebilmemiz için güvenli bir yer bulmam gerekiyordu. Yaklaşık 1 saat kadar daha düşündüğüm gibi bir yer bulabilme ümidiyle sürdüm arabayı ve o 1 saatin sonunda hiç beklemediğim bir yerde çok şüphe uyandırıcı bir çiftlik evi gördüm.Ev hem büyük hem de güvenli bir eve benziyordu. Lakin şüphe uyandırıcı olmasının sebebi 2 katlı villa diyebileceğimiz bu lüks çiftlik evin üst katında bir odanın ışığı yanıyordu.

Bölüm 8 :

Eve geldiğimizde kapıyı açan annemin telaşlı hali beni daha çok telaşlandırmıştı. Hemen eve girmemiz gerektiğini söyleyerek bizi hızla içeri soktu. Daha anneme neler olduğunu bile soramadan televizyondan gelen spiker sesi herşeyi açığa kavuşturmuştu.
SALGIN KARADENiZ BÖLGESiNDE FAAiLET GÖSTERMEYE BAŞLADI !
O sesi duyduktan sonra kan beynime sıçramıştı. Sonunda korktuğum başıma gelmişti. Türkiye ye de bulaşmıştı salgın. Daha 2 saat öncesine kadar planlar kurduğumuz teoriler oluşturduğumuz Türkiye ye bulaşırsa fikri gerçekleşmişti.Ben daha olayın şokunu üstümden atamadan annem beni sert bir şekilde dürterek odamda almam gereken ne kadar eşya varsa yanımda taşıyabileceğim hepsini almam gerektiğini ve babam geldiğinde yola çıkacağımızı söyledi. Nereye diye sorduğumda ise anneannemin yanına gideceğimizi söyledi. Anneannemin evi burdan yaklaşık 2.5 saat uzaklıktaydı. Hemen yola çıkmamız gerekiyordu ama babam daha eve gelmemişti.

Bölüm 10 :

6. kata geldiğimizde hem o özlediğim tatlılık hem de şu sıralar herkesin yüzünde gördüğüm endişeli ifade ile karşımda duruyordu anneannem. Kapıda uzunca bir sarılma merasimi olduktan sonra içeri geçtik. Apartmana ilk girdiğimde dikkatimi çeken bişey olmuştu. Apartmanda bizim bulunduğumuz kat dışında çıt çıkmıyordu. Babamında dikkatini çekmiş olacakki anneanneme sordu hemen. Anneannem hepsinin son 2 gün içinde evlerini terk ettiğini ve nereye gittiklerini bilmediğini söyledi. Benim açımdan aslında böylesi daha iyiydi.Hem 6. Kattaydık hem apartman boştu hem de apartmanın bulunduğu bölge merkeze çok uzakta kalıyordu. Kendimi böyle bir yerde oldukça güvende hissedebilirdim ancak şunu unutmamam gerekiyordu;Bizi nasıl bir kıyametin beklediğinin henüz farkında değildik.

Başka yazarlar gibi 2 cümle yazıp onlarca part atmak yerine uzunca yazıp 7 8 part atıyorum okumak isteyen bu şekilde kabul ederse devam edecem yok sürekli atacaksın diyosan ne okunandan bi tak anlaşılır ne de ben o şekilde yazabilirim bugünlük bu kadar yazabildim her sabah 05.30 da kalkıyorum yarın sabah 10 gibi yazmaya başlarım fırsat buldukça 12 ye doğru bir sorun çıkmazsa 7 8 part daha atarım haberiniz olsun

Panpalar şimdiye kadar attığım partlar daha önceden yazılmış elimde hazır olan partlardı part 20 den sonrakileri işten fırsat buldukça yazmaya çalışıcam iş süresince yazabildiğim kadar yazarım akşama doğruda bir sorun olmazsa full burda olucam

Beyler elimden geldiğince zaman buldukça yazıyorum burdaki çoğu kişi gibi sabaha kadar sözlükte takılıp öğlene doğru kalkan biri değilim çalışıyorum anlayış gösterin kendinizi de belli edin duvara yazmıyım

Bölüm 11 :

Anneannemin evine gelmek dışarıdan rahatlatıcı gibi gözükebilirdi ama asıl şimdi stresli bekleyiş başlamıştı. Annem ve anneannem yorgun olduklarını yatacaklarını söyleyip gittiler. Birisi sabaha kadar bizi beklemiş, diğeri ise 6 saatlik bir yolculuğu geride bırakmıştı ve o yüzden yatmakta haklılardı.Biz ise babamla televizyonun başında son dakika haberlerini pür dikkat dinliyorduk. Spiker salgının doğu bölgesine doğru ilerlediğini ve ordan güney doğu ve akdeniz bölgesine yayılacağının tahmin edildiğini söylüyordu.Biz ege bölgesinde bulunduğumuz için şimdilik güvendeydik ama bu uzun süre güvende kalacağımız anldıbına gelmiyordu maalesef.1-2 saat daha haberleri dinledikten sonra babamda yatacağını söyleyerek gitti. Bende o aceleyle aramayı unuttuğum Berkay ı aradım.

O çalıntı diyen binler hikaye benim amk daha önce de yazdım okunmadı şimdi tekrar yazıyorum

Bölüm 6 :

Cafeye geldiğimde durum yine aynıydı. Dün olduğu gibi yine boştu masalar ve yine Berkay geç kalmıştı. Cafeye aceleyle geldiğimden sigara almayı unutmuştum. Berkay gelene kadar her zaman aldığım tekelden bi sigara alıyım diyerek çıktım dışarı. içeri girdiğimde gördüğüm manzara beni hayrete düşürmüştü. Standlarda bir tane bile sigara kalmamıştı. Kasada duran adama sorduğumda bu sabah herkesin gelip karton karton sigara aldığını ve sigara şirketlerininde satışı durdurduğunu bu durumun salgının Türkiye de yayılması ihtimali yüzünden olduğunu söyledi.O kadarını tahmin edebilmiştim ama normalden anormale geçişin bu kadar hızlı olacağını tahmin etmiyordum. Sinirli ve şaşkın bir halde tekrar cafeye gittim. Berkay ben gelmeden biraz evvel geldiğini ve aynı şeyi onunda yaşadığını söyledi. Yapacak bir şey yok diyerek asıl konuyu konuşmaya başladık heyecanımıza yenik düşerek.

Bölüm 25 :

Annemle birbirimize bakıp ağlamaktan başka birşey gelmiyordu elimizden. Anneannemin ölmesi başka babamın şuan nerede ne yaptığını bilememem bambaşka acıtıyordu canımı.O an çok fazla acı çekiyordum ama bize yaklaşan tehlikeninde farkındaydım. Anneme hemen burdan ayrılmamız gerektiğini söyledim. Sebebini bile sormadan tamam diyerek kapıya yöneldi. Aşağı hızla inmeye başladık. Yine o gerilim sahnelerinden birini yaşıyordum. Apartmandan dışarı çıktığımızda başımıza gelecek olanın ne olduğunu bilmeden kapıyı açtım ve açtığım gibi etrafı kesmeye başladım. Geldiğim zaman gördüğüm hastalıklılar topluluğu tahminimden çok daha kısa sürede buraya gelmişti. Bizi görmeleri onları harekete geçirmezdi ama arabayı geçip sürmeye başladığım an olacakları biliyordum.Ama başka çaremizinde olmadığını düşünerek arabaya geçip son sürat sürebileceğim ümidiyle arabayı çalıştırdım. Arabayı sürmeye başladığım gibi korktuğum başıma geldi. Onlarca hastalıklı arkamdan koşturmaya başlamıştı.ilk sefer burdan çıktığımda bir görev üzerine belirli bir yere gidiyordum.Şimdi ise çaresizce sürmekten başka birşey gelmiyordu elimden.