türkiye\'de kendimi gibsiz gibi hissediyorum. silahlanma yasak, bireyselcilik kötü görülüyor, evler küçücük ve üst üste, bireysel alan kültürü yok, büyük araçlar pahalı, alsan sokaklar da dapdar her yere sürtersin yakıt da pahalı. insanlar genelde vejetaryen besleniyor çünkü et pahalı ve tüm bunlar yetmezmiş gibi türklerin geneli de sürekli ağlak, garibanlığı öven, karamsar ve kaderci. sefaletten oldukça memnunlar. hiçbir problemi olmayan tuzu kuru adam bile hayattan silleyi yemiş modunda takılıyor. dedikodu ve pasif agresif çekişme kültürü var bu da feminen karaktere sahip olduklarını gösteriyor. anketlerde en sevdiği yemek kurufasulye ve pilav çıkan bir millet. devletin idealize okul ve medya ile idealize ettiği vatandaş bu. akşam rezil toplu taşımada züt züte şekilde diğer çomaruslarla veya çüksüz avrupalıların ürettiği 2.sınıf küçük bir arabada ile 2+1 gibten evine gelip kafa giben göbekli rengi sararmış karısının bol nişastalı yemeğini yedikten sonra 2 çocuğuyla oturup show haberde kadın cinayeti, sma hastası hiranur sümeyyesu bebeğe yardım, hain x diye öten spikeri izleme veya elinde telefonla twitterda taktan türküngücü paylaşımları yapma. bu iğrenç hayattan mutlu olan bir erkek. böyle adamlardan onmilyonlarca var. ne kadar acınası. keşke abd gibi bazlı halkı olan bireyci bir ülkede doğsaydım.