başlığı görür görmez hah yine mağdur edebiyatı yapacaklar diyip dalga geçmeye başlayacaklar lütfen okumasın. anlayacaklarını sanmıyorum zaten.

oturduğum semtte başı kapalı pek insan göremezsiniz. kazara görüldüğünde de pek hoş bakılmaz kendisine. bende onların duygusunu hissetmek için normalde başı açık birisi olmama karşın tamamen kendi çapımda sosyal bir deney yapmak adına bugün hayatımda ilk defa türban takıp sokağa çıktım.

ve ne oldu biliyor musunuz ?

20 senedir oturduğum yerde en yakın komşularımın bile belli etmemeye çalışsalar dahi aşağılayıcı bakışlarını gördüm . sormadılar sebebini ama içten içe değişmiş diye bakan gözlerini gördüm . güldüm sadece. ne değişmesi, ben aynı bendim.

çıktım, 15 senedir alışveriş yaptığım markete gittim . necati abi bana yahu ne oldu da taktın bunu , yakışıyor mu hiç sana , ailen bir şey demiyor mu bu haline diye sordu görür görmez. bakar mısınız ? benim hür irademle verdiğim karar onun için nasıl da hatalı. nasıl da yanlış. tek doğru kendisinin bildiği çünkü.

daha fazlasına gerek yok sanırım diyerek eve döndüm. emekli babamla karşılaştım. en yakınım ya bu insan düşünün o bile görür görmez bu ne lan oyun mu oynuyon , sakalından da mı utanmıyon şerefsiz dedi .

bu çağda bu düşünce. yazık gerçekten yazık.