Nasıl bir köpeğin havlamasını umursamıyor ve yoluna devam ediyorsan; insanlar için de aynısını düşün. Bunu içselleştir.

Bir zamanlar sosyal fobim olmasa da utangaçlık vardı üzerimde. Bu da maddi ve ağır ailevi sorunlar yüzündendi. Hep üstüne gitmeye çalıştım yaşım ilerledikçe yenmeye başladım ve meyvelerini de alınca inanılmaz haz aldım.

Neden bu halde olduğunu analiz et, saçma ve her insanda olan sorunlar olduğunu, anlamsız yere kendini heder ettiğini anlayacaksın.
Ben böyle yendim, istersen yardımcı da olurum.

Hastalık derecesinde ise tıbbi çözüm şart. Başka çözümü yok maalesef. Kendi adıma konuşacaksam, da konuşmucam son 50 entrynin 20 si bu yönde zaten aq. Daha ne yazim.

Panpa bende de ergenliğe girince birden bire ağır sosyal fobi başladı... Topluluk önünde konuşamıyordum, açık mekanda bir şeyler yiyemiyordum.

Ama üstüne gittim. Yolda önüme gelene adres sordum, bildiğim halde, duvarlara nutuk çektim, yüksek sesle bağıra çağıra kitap okudum, anfide yaka mikrofonlu sunumlar yaptım, korka korka yüzlerce kişiye çıktım ders anlattım hatta, kısacası fazla sapıtmadan kendini sosyal ortamlara maruz bırakacaksın biraz

işin ilginç tarafı ben korka korka, kem küm iki kelime konuşunca millet alkışlıyor, ya da çok güzel konuştun diyor. Demek ki hazineyi çıkarmak için biraz kazacaksın.

Karşındaki insanları mental olarak kendinden küçük ve ezik gör. Karşında 3 yaşındaki kardeşin varmış gibi hayal et çevrendeki insanları. Fakat davranış konusunda kimseye saygısızlık yapma, düzgün ahlaklı bir insan ol ama mental olarak dediğimi yap. Yani yolda yürüyen tanımadığın bir insanın ensesine şaplak atabilecek kadar kendini büyük, üstün karşındakini ezik gör. Fakat bunu mental olarak düşün, davranışlarına yansıtma. Saygılı ol.

Ya yarrK kafalı sen de 10 yıl sonra gebereceksin karşısında titrediğin adam da geberecek

hap at rahatlarsın. pgibiyatra git beş dakika anlat derdini hemen yazıyor 3 aylık ilaç. pgibolog falan da var bazı devlet hastanelerinde ama sadece konuşmak bi işe yaramıyor. ilaç kesin çözüm. eğer ilaç kullanmak istemezsen belediyelerin falan toplu terapi hizmetleri var oralara katıl biraz etkisi olabilir. eğer bunlara bulaşmak zor gelirse arkadaş edinip aktivite yap. masa tenisi, mangal, playstation, balık tutma tarzı rahatlatıcı ve dinlendirici aktiviteler esnasında kafadar biriyle sohbet etmek en iyi ilaç.

Sanırsam bu da özgüvensizlikten panpa özgüven sizlik az olmasıda gerekmiyor nötr dursanda böyle şeyler olabiliyor bu yüzden azda olsa insanda ego olması gerekebiliyor dışa vurmak önemli değil kendinden emin olmak ve başkaları ne diyecek diye takıntı yapmamak için. kendini geliştirmek bu sorunun çözümü olabilir. bi konu hakkında bilgi sahibi olmak özgüven katar adama

tüm olay tamamen kafada falan bitmiyor arkadaşlar. Korkunun mantıksız olduğunu biliyoruz. Aksi halde fobi olmazdı zaten. Önemli olan beynin bu korkunun anlamsız olduğunu “deneyim”lemesi. Örneğin tanımadığınız biriyle konuştuğunuzda kendi kontrolünüz dışında heyecanlanırsınız ya da topluluk önünde sunum yaptığınızda. O topluluğun çoğunun sizi umursamadığını bilirsiniz ama yine de kalpte çarpıntıya, terlemeye, seste titremeye engel olamazsınız. Çünkü bu hastalık huur çocuğudur. Bana göre en iyi tedavi yöntemi beta bloker/anti depresan ilaçlar + toplu terapi. Ağzına yuvarla bi dideral sonra TEDX de konuşma mı yaparsın sokakta kızlarla öpüşme cezalı taş kağıt makas mı oynarsın orası sana kalmış. Şaka bi yana tabi hastalığın şiddetine göre uzar tedavi. Kendine yapacağın özgüvenini geliştirecek olumlamalar veya tarz değişikliğine gitmek de önemli. Bazı pgibologlar ödev falan bile veriyor. Mesela bir mağazaya gidip sürekli kıyafet değiştirip hiçbir şey almadan çıkmak gibi. Ama maalesef internet üzerinden yapılan öneriler epey kısıtlı. illa gelin paramızı ödeyin tedavi edelim diyorlar sanırım. E biraz haklılar da. Bir de bu illetten kurtulanlar başarı hikayelerini buraya yazarlarsa çok iyi olur. Sağlıklı kalın.

edit: doktor tavsiyesi almadan ilaç kullanmayın

Askere git sosyal fobine iyi gelir. gibe gibe seni o konfor alanindan cikarirlar.
Ben 3. Ayimda açılmiştım bir daha da kapanmadim kendi icime.