sosyal fobi

Kimsenin bana bakmadığını ve giblemediğini çok iyi biliyorum. Fakat dıbına kodumun düşüncelerini kafamdan atamıyorum sorun da burda zaten.

Yıkık huur evlatları = check

arkadaş galiba bende var bu illetten. eksiği yok fazlası var. fobinin tanımlamasını karşılıyor bende var olan sorunlar.

Şiddetli derecede var hatta eskiden öyle vardı ki sözlüğe başlık bile açamazdım hatta entryleri 5 10 defa düşünüp yazıyordum belki de.

ADAMIN KRALINI gibER
2 ÇiFT CÜMLE KURAMIYORUM LAN :(

bu illet yüzünden soğuk bir insan kimliğine bürünüyorum resmen kişiliğim değişiyor insanlarla konuşurken bambaşka oluyorum kendim bile şaşırıyorum sonra düşününce

sosyal fobisi olan insana acayip saygı duyarım hatta bırak saygıyı zütünü öperim o derece yani
ben yaşadım ergenlik dönemim bununla geçti eninde sonunda atlattım fakat benim tabiri caizse amıma koymuştur keşke fiziksel acı olsaydı derimi yüzselerdi dersin sosyal fobi yakışıklılığını paranı sahip olduğun tüm potansiyelin avantajların anasını avradını giber seni yürüyen ölü yapar bunu atlattığında 2.dünya savaşından çıkmış almanya gibi olursun tekrar eskisinden daha iyi bir şekilde yükselmek senin elindedir sonuçta 2 türlü acı vardır doğada 1.si seni güçleştiren acı 2.si hiç bir gibe yaramayan acı 1.türde ki acı bu hastalığın kitabında vardır

Bu laneti yenmek için çabalamadım desem yalan olur. Denemediğim tak kalmadı. Tedavi gördüm olmadı.Üniversitenin ilk yıllarında bir çevre kurdum kendime. Takıldığım adamlar ekseriyetle binlerden oluşuyordu.Ben de kendimce bunlara ayak uydurmaya çalışıyordum ama bir türlü kendimi kabuğumu kıramıyordum.

Önüne et atılmış tasmalı bir köpek gibiydim.Ne yaparsam yapayım o zinciri koparamıyordum beyler. Olmuyor yani ne kadar değişmek için çabalasan da olmuyor anasını gibeyim.Bu lanetten kurtulamıyorum.

Tabi yaş gelmiş 23'e.Bu güne kadar ne doğru dürüst bir dostluk yaşamışım.Ne bir kızın elini tutmuşum. yannan gibi hayatımın ölene kadar aynı istikrarda süreceğinin farkındayım. Bunu kabullenmem benim için daha iyi oldu. Zira artık kendimi hırpalamıyorum.

Bir hayalim var çiftlik alacağım kendime. içine hayvan haşaratı dolduracağım ve kendi içkimi damıtacağım. işten çıkınca sabaha kadar içip kendimi yavaş yavaş yok etmek istiyorum.

işte geceleri aklıma yaşayamadığım şeyler geliyor. Misal hayat.Ben hiç yaşamadım 23 sene koca bir çöplükten ibaret.

bu dıbınakoduğumun şeyi genetik bir lanetin çocukluk veya biraz ileri dönemdeki görece kötü olaylar ile birlikte hastalık halini alması ve sonrasında beynin kendini sürekli korumaya almak için insanlardan kaçınmaya yöneltmesi bence. güya beynimiz bizi hayatta tutuyor, halbuki böyle yannan gibi bir sistem oluşturmak yerine beynimiz daha farklı bir şekilde bu konunun üstesinden gelebilecek şekilde olsa bu dıbınakoyduğumun hastalığı ve bilimum bir çok hastalık hiç var olmayacaktı belki de.

bunu aşamıyorum. Tam hayatımı değiştiricem çevremdekilerle sosyalleşecem diyorum, bu sefer de;
dıbınakoduğumun evladına bak herhalde sonunda pgiboloğa gitmiş, bi tavsiyeler almış, bunca zaman sustu şimdi de bizle konuşmaya çalışıyo ahaahah acınası
derler gibi geliyor.

insanlarla iletişim kuramıyorum panpalar yardım edin amk