en çok demeyelimde çok üzüldüğüm diyelim
bi olay var aslında...
toplanın...
lisedeyim bilen bilir 75. yıl lisesi mezunuyum ben ankara çayyolundaki oranın yabancı dil bölümünden mezun oldum sene 2003.
neyse...
o zamanlar işte sözlenmeler meşhur bilmiyorum halen varmı liselerde.
bi arkadaşımız var adı bora...
bide bunu sevgilisi var adı banu...
bunlar çıkıyolar etrafta zengin yeri bunların aileleride zengin kimseler ama halleri hiç öyle göstermiyo.
sorsan boranın babası memur banununkide işçi emeklisi.
öyle havalı hareketleri falan yok.
bunlar çıkıyolar...
ama okulun en gözde çifti bunlar
herkes bunlara bakıp iç çekiyo falan bizim şöyle bi sevgilimiz olmadı falan diye.
hocalarda biliyo bunların aralarındakini.
öğle tatillerinde bora basket oynuyo arada banunun yanına geliyo bizim kız şişeden bizim çocuğa su içiriyo elindeki şişeye. sonra koccaman öpüyo bunu.
bana geliyo zerolegolas lise bitsin askere gidiyim geliyim ben bu kızla evlencem diyo.
düğünümüzde gitar çalarmısın lan diyo bende çalarım tabi lan diyorum sen liseyi askerliği bitir bi hele bakarız.
neyse bunların arası bi bozuluyo bi ara konuşmuyolar sanırım bi kız boraya yavşamış bunuda banu görmüşmü ne öyle bi olay var.
bora bana diyo ki olm diyo git şu kızla konuşun ben gidemem yanına gelsin benimle konuşsun.
kızda diyoki ben konuşmam o gelsin benle konuşsun.
ulan arada mekik dokuyoruz lise aklı işte araları bozulmasın istiyoruz.
sonra bu bora içiyo bi gece banunun evinin önüne gidiyo
çık lan dışarı diyo kıza çık konuşcaz.
kız çıkmıyo babası çıkıyo bu borayı uzaklaştırıyo evin önünden.
lisenin bahçesinde sabah topluyoruz borayı eve ben kendim zütürüyorum annesinede teslim ediyorum.
banunun babasıda kızı okuldan almaya karar veriyo izmirde bi okula yerleştircek
bunun haberini alıyo bizim bora bu sefer ayık bir şekilde gidiyo kızın evine özür diliyo falan.
babası çoktan gitti gönderim ben kızı diyo
senden uzak kalması gerek oğlum kızımın geleceğini düşünmem lazım diyo.
akşdıbına bora beni arıyo...
ne dediği anlaşılmıyo ama salya sümük ağlıyo.
aradan seçtiklerim boğazımın düğümlenmesine sebep oluyo.
ÖLMÜŞ LAN...
ÖLMÜŞ...
ALLAHIM BEN NE B.K YiCEM ŞiMDi...
OLM ÖLMÜŞ LAN...
ALLAHIM YARDIM ET BANA...
nerdesin diyorum yerini söylüyo.
gidiyorum yanına banuların evinin oralarda.
alıyorum çocuğu gidiyoruz banu gilin evine.
herkes orda.
annesi...
babası...
arkadaşları...
hocalarımız...
banu orda...
cenaze arabası orda...
trafik kazası geçirmiş otobüs
banu vefat etmiş orda...
ertesi gün sabaha kadar gitmiyoruz evinin ordan
boraya sakinleştirici vuruyolar sürekli
banunun adını sayıklıyo sürekli...
cenazesini toprağa veriyoruz ertesi gün
bora harap olmuş gözleri çökmüş çocuğun
toprak atıyo sevdiceğine.
sonra herkes gidiyo arkadaşları olarak biz kalıyoruz.
bora dizlerinin üzerine çökmüş banuya bakıyo
hadi diyorum bende hadi gidelim artık yeniden geliriz sonra.
bora bana bakıyo
zerolegolas ben ne yapıcam şimdi diyo.
yaşıcaksın kardeşim diyorum
yaşamaya çalışacaksın.
mezara sarılıp ağlıyo tekrar hıçkıra hıçkıra...
sonra kalkıyo eve gidiyoruz
1 hafta evden çıkmıyo.
1 haftadan sonra okula dönüyor.
hali yok sesi kısılmış...
kimseyle konuşmuyor...
yemek yemiyor o gülen kahkaha atan çocuk gidiyor...
başka bir çocuk geliyor...
annesi yemek yemediğini söylüyor evde.
zayıflıyor...
okul bitiyor...
lise diplomasını aldığı gibi ayrılıyor ülkeden...
esenboğa havalimanında son kez buluşuluyor.
neden diye soruluyor.
neden...
onun olduğu şehirdeki nefes alışım bile onu hatırlatıyor diyor.
olmuyor diyor
olmuyor.
yıllar sonra evleniyor yurtdışında bi kızla
kızı oluyor.
adı banu...
çok güzel bir kız çocuğu
gülüyor babasına...