1 Sayısı

Evrende bir olgunun ortaya çıkması için başlangıç olması bir zorunluluktur. Başlangıç olmazsa, biz, o şeyin varlığını asla fark edemeyiz. “Bir kez doğarız”, bir başlangıç vardır. Arkasından onu tamamlayan olaylar, olgular, düşünceler gelir. Sistemler, felsefeler, teoriler, hayatlar oluşturulur. işte böyle bir başlangıç, nesneleri sayma ihtiyacında da kendini göstermiş ve insan, saymaya 1 rakamıyla başlamıştır. Sayma sayılarının en küçüğü olan 1, benlik duygusunu verir. Tasavvufta ise vahdettir. Tasavvufta tek ve eşsiz, benzersiz olan yaratıcıdır. Yunus’un “Bir garip ölmüş diyeler…” şeklindeki ifadesinde 1, aynı zamanda belirsizliği gösterir.[7]

1, sayı sisteminin ilk sayısı olup sadece kendisine bölünebilen ve her sayıya nüfuz edebilen bir sayıdır. 1, her zaman aynı ve değişmezdir, bu yüzden kendi kendisiyle çarpıldığında yine kendisini verir.[8] Sembolik olarak herkesin ilk defada söyleyebileceği gibi “tek ve mutlak” olanı sembolize etmektedir. 1 sayısı, parçası olmasa da her sayıyı bölebilir. Bununla birlikte parçalardan çok yeni birimleri doğurur. 1 sayısının bir başka özelliği de kendinden önce başka sayı gelmemesidir. Kendinden önce gelen sıfır ise hiçliği sembolize eder. Bir de hiçliği takip eder ve diğer tüm sayılar ondan türer. Burada “1”in yaratılıcılık işlevi de ortaya çıkar.[9]

1 sayısı, islam’da tek olan Allah’ı temsil eder. Hem “Allah” sözcüğünün hem de Arap alfabesinin ilk harfi olan elif, 1 şeklindedir. “Elif”in ebced hesabındaki sayısal değeri 1 olduğundan [10] elif vahdeti, yani her şeyin ilki olan Allah’ı temsil ettiğine [11] inanılır. Ayrıca elif, bir noktadan meydana gelir. Diğer tüm harfler de eliften meydana geldiği ve diğer harfler de elifin farklı şekillere sokulmuş hali olduğundan bütün varlıkların Allah’tan zuhûr ve sudûr etmesi, tüm harflerin eliften çıkmasına benzetilir.[12] Elif ve elf yazılış bakımından aynı olduklarından elif ve elf tevriyeli kullanılarak hem Allah’ın birliği hem de Allah’ın bin ismi simgelenmek istenir.[13][9]

1, islam’da bir olan, tek olan Allah’tır. Allah sözcüğünün ilk harfi olan elif, 1 şeklindedir ve ebcet hesabındaki değeri 1’dir. Bu bağlamda Yunan alfabesindeki alfa (a) da başlangıcı temsil eder. ibrani alfabesindeki alef ise başlangıç olduğu gibi, bir inanışa göre diğer bütün harfler ondan türer.

Bir sembolizmi üretkenlikte de ortaya çıkmaktadır. Ataerkil toplumlarda üreme sembolü olan fallus da 1 şeklinde sembolize edilir. Bazı yazarlar göre 1, ayakta duran insanı da sembolize etmektedir. Bir için başka sembol açıklamaları da vardır. Güneş de bir tanedir ve bu yüzden Mutlak Bir’in sembolü olarak Güneş de kullanılmıştır.[14]

3 Sayısı

“Allah’ın hakkı 3'tür”. Küçüklüğümüzden beri duyduğumuz bu söz, 3 sayısının kutsallığı hakkında gereken bilgiyi vermektedir. Hıristiyan toplumda yetişen biri ise kutsal üçlemeden bu sayının kutsallığına aşinadır.[14]

3 sayısı, dini inançlara, mitolojiye ve halk kültürünün birçok alanına sirayet eden önemli sayılardan biridir. “Kapsayıcı sentez” [16] olarak tarif edilen “3”, “başı, ortası ve sonu olan” ilk “gerçek sayı” olarak görülür. ilk geometrik şekil, 3 noktayla işaretlenen ve 3 çizgiyle çizilen “üçgen”dir. Pisagor üçgeni, kozmik anlamda
“gelişmenin başlangıcı” olarak yorumlar. Çünkü dikdörtgen ve altı uçlu yıldız gibi geometrik figürler üçgenden elde edilebilir.[17] “Mükemmellik ve bütünlük sayısı” ve “kesin saymanın üst sınırı” sayılan 3, aynı zamanda “belirsiz çokluğun bir ifadesi” olarak görülür ve “basit yuvarlak bir sayıya çevrilebilir.” [18] Özellikle 3'lü kümeler, “gizemli sayılar”dan çok “yuvarlak sayılar” olarak işlev görür.[9]

3 sayısı, bir sembolik değer olarak baba-anne ve çocuk şeklinde kutsal bir birleşim ve onun sonucu olan çocuğu ifade ettiği gibi beden-can-ruh üçlemesi şeklinde insanı sembolize etmek için de kullanılmıştır. Sembolize edilen üçlü yapı ilk Türk inançlarında gök-yer-yeraltı üçlemesi ve üçlü tanrı düşüncesiyle kutsallık kazanmış; eski Mısır (isis-Osiris-Horus / Anne-Baba-Oğul), Sümer (Anu-Ea,Bel), iran ve Yunan (Zeus-Poseidon-Hades / Gök ve yer-Deniz-Yer altı) mitolojisinde de 3 tanrı formuyla bu yerini korumuştur. Bu tanrı üçlemesi, semavi olan Hıristiyan inancında “Baba-Oğul-Kutsal Ruh” üçlemesine dönüşmüştür.[9][19]

Mitolojik dönemlerde üçlü tanrı şeklinde kendini gösteren üçleme ve 3 sayısı etrafında oluşan değişik sembolik anlamlar, Anadolu’da gelenek ve göreneklerde, inançlarda ve edebi ürünlerde farklı şekillere bürünerek kendini göstermiştir. Anadolu’da çok eski dönemlerden bu yana 3 sayısına kutsal ya da uğurlu kabul edilen birtakım anlamlar yüklenmiş gerek dinî hayatta gerekse günlük yaşamda gerçekleştirilen birtakım pratiklerde 3'ün söz konusu manevî anlamlarından yararlanma yoluna gidilmiştir. Anadolu’nun pek çok köşesinde karşımıza çıkan yatır ve ziyaretler çevresinde 3 kez dönmek, 3 defa okuyup üflemek, muhtelif olumsuzlukları def etmek için tahtaya3 kez vurmak, isteklerin yerine gelmesi için Fatiha’yla beraber 3 ihlas okumak, hastalıklardan korunmak için ocağa 3 kez gitmek vb. uygulamalara sıkça rastlanmaktadır.[9]

Türk mitolojisinde de 3'lü sınıflandırmalar önemli yer tutar. Gök sözcüğünün Şamanizm'de 3 anlam içerecek şekilde kullanıldığı görülmektedir. Altay Şamanının, Tanrı Ülgen’e hitaben söylediği “ulaşılmaz mavi gök”, “erişilmez ak gök” ve “dönen yıldızlı gök” terimlerinin gökyüzünü ve uzayı ifade etmek üzere kullanıldığı ileri sürülür. H. Avni Yüksel, Şaman dininin esaslarına göre âlem; yeryüzü, yer altındaki karanlık dünya ve gökyüzü olmak üzere üç bölümden meydana geldiğinin benimsendiğini belirtir. Ziya Gökalp, “Şamanizm, yukarıdaki semayı önce 3 kat olarak tasavvur etmiştir. Oğuzun sağ kolu 3 oktan oluştuğu için, yukarıdaki semanın 3 oktan olması tabii olarak kabul edilmektedir. Yakutlardaki ateşin üç çeşitten olmasının sebebi de, kâinatın üç bölümden meydana gelmesi yüzündendir.” sözleriyle Şamanizm'de 3'ün kutsal sayılma gerekçelerini açıklar.[19]

Kürt kültüründe 3 sayısı, büyülerde ve önleyici durumlarda gizemli bir sayı olarak karşımıza çıkar. Kürtlerde kurt ağzını bağlama inancında hayvanı kaybolmuş biri, bir bıçak ile din addıbının yanına gider ve din adamı bu bıçağı alır, üzerine 3 kez okuduktan sonra yavaş yavaş kapatır. Böylece kurdun ağzı bağlandığı için kayıp hayvanın doğada 3 gün boyunca emniyette olduğuna inanılır. Hayvan bulunduktan sonra dualarla bıçak açılarak kurdun ağzı çözülür. Bu gelenek, Nahçıvan Türkleri arasında da görülür.[20][9]

Üçgen, Masonların gizli işareti, masonluğun belirtisi olarak görülür. Kendisini “Alegori perdesi arkasına gizlenmiş sembollerle tasvir edilen bir ahlak sistemi olarak” tanımlayan Masonlukta “3”ün özel bir anlamı vardır. Bu yüzden Masonik semboller arasında en sık rastlanan şekillerden biri de “üç nokta”dır. Musevi mistik düşüncesinde b (boaz) j (jakın) g (genese) 3 harf (B.J.G.) üreme, çoğalma, doğuş ve zürriyeti simgeler. iddialara göre, Mısır Piramitlerinin yanlarının üçgen olması mimari tesadüf değildir. Eski Mısır’da eşkenar üçgenin, Tanrı ile Nur’un sembolü oluşunun ve isis-Osiris-Horus üçlemesinin etkili olduğu düşünülmektedir. Mısırlıların mimaride oranlama konusundaki başarıları, sanatsal ifade biçimlerinin hepsinde ortaya çıkmakta ve sayı sembolizmine verdikleri önemi vurgulamaktadır. Bu oranların belli dini kavramları ifade eden anlamlar taşımaları yüksek olasılıktır.[19]

6 Sayısı

6, Türk-islam inanç sisteminin temel sayısıdır. imanın şartı 6'dır. Yahudiliğin sembolleri arasında en mühim yeri "6 Köşeli Yıldız" işgal eder. 6 karış Beberuhi gibi küçümseme ifadesi de vardır. Büyükayı yıldız kümesinin karşısında bulunan Altıkardeşler, “Zât-ül-kürsî (ing. cassiopeia)” olarak halk ağzında kullanılır. Eşyalarda takım oluşturmada 6 sayısına riayet edilir. 6 sayısının evrensel bir özelliği de vardır. Çocukken bir kazadan dolayı kör olan Fransız Louis Braille, 1825 yılında 6 noktadan oluşan kabartma yazı sistemini bulmuş ve sisteme kendi adını vermiştir. Türkiye’de görme engellileri için kurulan yardım kurumuna da 6 Nokta Körler Vakfı adı verilmiştir.

6 sayısının ilk çağrıştırdıklarından biri de “bal peteği”dir. Peteklerin düzgün altıgen olduklarını hepimiz biliriz. Alanları aynı olan dörtgen, üçgen ve altıgen içinde kenar uzunluğu en az olan altıgendir. Böylece dörtgen biçimli kapların yapmak yerine, altıgen biçim kullanılması daha az malzeme kullanılarak daha fazla hacım elde edilmiş olması demektir. Bu gerçek arı gözünde tespit edilmiştir.[7]

Simyada yukarı bakan üçgen ateşin sembolüdür, aşağıya bakan üçgen, suyun semboldür. Çünkü ateş yukarıya uçar, su ise, yer çekimine tabi olarak aşağı akar. Ateş ve su heksagramında yukarıya bakan üçgen kırmızı ve aşağı bakan üçgen mavidir. iki unsurun birleşmesinden meydana gelen heksagram da hava elemanını temsil eder. Hint Tantrik sistemimde de, bu semboller aynıdır. Ancak, su için ayrıca aydınlık kısmı aşağıda olan hilal da kullanılır.[1]

Özellikle Mecusilikte görülen, evreni iki zıt gücün, iyiliğin ve kötülüğün boğuşması olarak betimleyen inançlarda aşağı bakan üçgen Şeytani ve karanlıktır, yukarıya bakan üçgen ise Tanrısal ve aydındır. Başka bir yoruma göre, yukarı bakan üçgen insanoğlunun yükseliş ve tekamüllünü ve aşağı bakan üçgen ona inen rahmeti simgeliyor. Bu açıdan heksagram Yaradılış ve Tekamül Yasalarını simgeler ve bu iki yasa arasındaki ilişkiyi gösterir. O halde, heksagram genelde insani ve ilahi olanın kesişmesinin sembolüdür. Burada kilit sözcük "Denge"dir. Eğer pentagram insanın simgesi ise, heksagram onun yasaya, çevreye uyumudur. Pentagram bireysel, heksagram kitleseldir. Eliphas Levi'ye göre "Yedi nasıl mecazi olarak sonsuzluğun rakamı ise, altı da haftanın (içi) gün sayısıdır, o sınırlı maddi ortamda dengeyi temsil eder, üçün üç ile dengelenmesi, başka bir deyişle ruhun madde ile mücadelesi." [21]

Eski çağlarda 6 sayısı zaman ve mekanın birimi olarak kabul edilirdi. Çünkü hem zamanın hem de mekanın devresel oldukları ve daire oluşturdukları inanılırdı ve bir daireyi bir pergele çizildiğinde, pergelin açısını bozmadan daire çizildiğinde daireyi tam 6'ya böler. Bu yüzden bu zaman ve mekan birimleri 6 ile bölünür, 12 ay, 24 saat, 60 dakika, 60 saniye gibi, veya bir dairenin 360 dereceye bölünmesi gibi. Bu yüzden Tevrat ve Kuran'da dünyanın 6 günde yaratıldığı yazılır. 7 de sonsuzluğu ifade eder.[1]

7 Sayısı

insanoğlu var olduğundan bu yana gökyüzünü hep hayretle, şaşkınlıkla, sevgiyle ve korkuyla izlemiştir. Gökyüzündeki hareketler insanoğlunu hayran bırakmış ve cezp etmiştir. Süreç içinde gökyüzünü, yeryüzündeki olayları etkileyen bir güç olarak görmüştür. Çıplak gözle baktığında Güneş, Ay ve beş gezegeni fark etmiş ve zamanla bu 7 gök cisminin dünyada varlaşan tüm olayları ve olguları belirlediğine dönük bir inanç oluşmuştur. Bu anlayış süreç içinde 7 sayısına “kutsallık” yüklemiştir.

ilk uygarlıklarda “Yedi Gök inancı” çok temeldir. Bu inanç zaman içinde karşıtı olan 7 kat yer kavrdıbını da doğurmuştur. Bir inanç olarak 7 kat gök, birçok inançta, öğretide ve söylemlerde yer bulmuştur. Öyle ki ilk insanlar, evrenin 7 kattan oluştuğunu düşünmüşler ve bu temel üzerinden birçok olgu ve olaylara farklı anlamlar yüklemişlerdir. Gök kuşağının 7 renk olması, güneş ışınlarının 7 renkten oluşması da vs. ilk insanlar üzerinde büyük bir etki bırakmıştır. Bu etki süreç içinde “7” sayısına bir “kutsallık” yüklenmesine neden olmuştur.

7 sayısı, gizemli bir sayıdır. Birçok inançta, öğretide ve dinlerde simge olarak kullanılmıştır. 7 sayısı gizemciliği, Budizm’de, Mu Tarikat’ında, Yahudilikte,
Hıristiyanlıkta, islam'da, eski pagan inançlarında, Mısır’da, Yunan’da vs. kullanılmıştır.[22] Çinlilere göre ise 7 sayısı, uğursuzdur ve ölümün habercisidir.[7]

Ezoterik öğretilerde 7 sayısı, Tanrı’ya açılan kapıyı simgeler. Birçok kutsal mekânlar, yerler, 7 sayısının gizemli anlayışına uygun 7'li sayısını içeren yapılar gerçekleştirmişlerdir. Doğada birçok nesne, 7'li yapılar göstermektedir. Örneğin gülün 7 taç yaprağı vardır, Ay kendi çevresinde ki döngüyü 7 günde tamamlar, çocukların dişleri genelde 7 ayda çıkar. Çocuklar, okula 7 yaşında başlar (Çünkü bu yaş akıl ve kavrama çağıdır), vs. 7 sayısı insanı gizemci bir dünyaya taşır. Gizler, sırlar dünyasına zütürür.[22]

7, Bâtıni öğretide tamamlanmışlık, olgunluk, yücelik anldıbına da gelmektedir. Zigguratlar (tapınaklar) 7 kattan oluşmuştur. Her kat bir gezegeni simgeler ve her katın rengi farklıdır.[23][22]

7, Yahudilik’te okült zekanın, görünenin ardındaki görünmeyen zekanın sembolüdür. O nedenle yediye ihtiyatla yaklaşılması ve ondan sakınılması da gerekir. Görünmeyen zeka ciddi ve hafife alınamayacak olan zekadır. Yahudi yılında 7 büyük kutsal gün vardır. Mabedin inşası 7 yıl sürmüştür, bilgeliğin 7 sütunu vardır.[24]

Yeni Ahit’teki Yuhanna Vahyin de, gökte dört taht ve 7 mühür bulunduğundan, 7 kiliseye 7 mühür, 7 bela, 7 tane gazap tası, 7 tane borazan gönderildiğinden söz ediliyor. Tanrı'nın 7 ruhu olduğu belirtiliyor. 7 sayısı, temel bir sayı olarak beliriyor. Burada, 7 sayısı Tanrının tasarımı olarak ortaya konuyor. Tanrı, 6 günün sonunda evrenin tümünü yaratıyor ve evrenin tamdıbını 7. gün tamamlamış oluyor. Demek ki 7, bütünlüğü, düzeni ve ahengi oluşturuyor.

Tarihsel süreç içinde, bugün bile kullandığımız kimi kavramlarda toplumsal yaşamda kimi sayılar ( birler, üçler, beşler, yediler, kırklar… vs.) yerini almıştır. Öyle ki,

7 gök ( Zühal, Müşteri, Merih, Güneş, Zühre, Utarit, Ay; ), 7 kat yer(Yeryüzü, Litosfer, Hidrosfer, Manto, Magma, Kayaçlar ve çekirdek), 7 gün (Pazartesi, Salı, Çarşamba, Perşembe, Cuma, Cumartesi ve Pazar), 7 nota (Do-re-mi-fa-sol-la-si); 7 hayati organ (Kalp, Akciğer, Karaciğer, Mide, Bağırsaklar, Böbrekler, Damarlar), 7 Kıta ( Asya, Avrupa, Afrika, Antarktika, Kuzey Amerika, Güney Amerika, Avustralya), 7 Bölge (Ege, Marmara, Akdeniz, Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu, Karadeniz, iç Anadolu bölgeleri.), 7 çarka (insan da bulunan enerji bölgeleri: Kök, Karın, Göbek, Kalp, Boğaz, Alın veTepe çakraları), 7 uyurlar (Yemliha, Mekselina, Mislina, Mernuş, Debernuş, Şazenuş, Kefeştatayuş ve köpeklerinin ismi Kıtmir’dir.) [22]

7, islam'da ilk mükemmel sayıdır. 7 gök, 7 iklim, 7 dünya ve deniz, 7 renk, 7 peygamber, kalbin 7 aktif gücü, hali ve 7 durağı vardır. Kabe, 7 kez tavaf edilir ve bu Allah’ın 7 özelliğini temsil eder. islam, 7 sembolünün önemini pek çok yerde vurgulamıştır; örneğin Kurân’a göre Allah, cenneti ve dünyayı 7 katlı yaratmıştır. Kurân, 7 anlamlıdır ve namazdaki bir rekat 7 bölümden oluşur. islam’ın bâtınt yorumlarında ilahi isimlerin taayyünlerinin sureti olarak açıklanan, aşkla kendinden geçmiş 7 melek vardır.

Mesnevi’de 7 yıldızın 7 aklından söz edilir. Tasavvuf yolunda 7 makam veya 7 vadi, dünyanın pek çok yerindeki mistik tradisyonlarda yaygındır. 7, manevi üç ve maddi dördün ideal bir birleşimidir ve bu nedenle en mükemmel hayat yolunu işaret eder. 7'yle kutsanan kişi, mükemmel hayat yolunu bulmuş demektir.Üçgen ilahi ve ruhsal bir semboldür; kare ise maddeyi, dört elemanı, bedeni, fiziksel düzen ve kanunu simgeler. Üçgen ve karenin birleşimi, üç ruhsal ve dört maddi unsurdan oluşmuş heptad’ı gösterir. Bu geometrik şekil ise evren ve insanın sırrını içerir.[24]

7, Asal sayıların dördüncüsü olup kendinden önceki iki asal sayı, 3 ve 5’in farkı 2’yi koruyan en küçük dördüncü asal sayıdır. Zaten bu türlü asal sayılara "ikiz asal sayılar" denilmektedir. Yani 7, ikiz asal sayıdır. 7=2³-1 olduğundan, 7, ikinci mersenne sayısıdır. 7'nin pozitif tam böleni sadece 1 olduğundan mükemmel sayı değildir. 7, birçok alanda mükemmelliğin, üstünlüğün ifadesi olarak kullanılsa da, matematikte mükemmel olarak kabul edilmez.

Bundan başka, bilindiği gibi, fen bilimlerinde, sosyal bilimlerde hatta çeşitli dinlerde; 7 ile ifade edilen birçok kavram vardır. Periyodik cetvelde 7 satır, dünyanın 7 harikası, haftanı 7 günü, 7 duyu, 7 cennet, atmosferin 7 katmanı v.s. bunlardan sayabileceğimiz pek az örneklerdendir.[7]

Güneş’in 7. ışını insanın bu dünyadan bir sonrakine geçtiği yoldur. Bu 7 aşamayı tamamlayanlar, sonsuzluk kapısını çalarak dünya ile ilgili aşamaları geçip bir sonrakine hak kazanırlar. Orta Doğu’nun kadim uygarlıklarına ait kutsal sayıların en önemlisi 3'ten sonra 7'dir. Sayı, 28 günlük ayın dört haftaya bölünüşünden ya da 7 gezegenden (Güneş, Ay, Mars, Merkür, Jüpiter, Venüs ve Satürn) ortaya çıkıyor denebilir.

Dört elementi kuşatan ve duyusal güçlere karşılık gelen maddi dörtlemeyle (hava=zeka, ateş=istenç, su=duygular, toprak=ahlak) birlikte yaratıcı ilkelerin üçlülüğünü (aktif zeka, pasif bilinçaltı ve iş birliğinin düzenleyici gücü) içerir. Şan, şeref, başarı ve yaşamın sayısıdır. Sonsuzluğu ifade eder. 7 ana renk, 7 nota, bazı inançlara göre 7 gök, bedenimizde 7 enerji merkezi vardır. Kabalada Venüs gezegeni ile sembolize edilir.

7, Budizm’de, yükselmenin ve en yüksek olana erişmenin, merkeze ulaşmanın sayısıdır. Yeni doğan Buda, bunun son doğuşu olduğunu ifade etmek için 7 uzun adım atar. Arınmayı 7 yıl boyunca arar ve meditasyon için altına oturmadan önce Buda ağacının çevresinde 7 tur atar. Buda’nın adımı zamanı ve mekanı aşan 7 kozmik aşamanın yükselişini sembolize eder.

Mısır’da kader tanrıçaları olarak 7 Hathor vardır ve Hathor Rahibeleri’nin 7 kavanozu vardır. Ra’nın 7 kızı, 7 tunikleri üzerine 7 düğüm atmışlardır, Ra’nın 7 şahini, 7 bilgedir. Boğayla birlikte 7 inek doğurganlığı temsil eder. Öte alemin 7 evi vardır ve bu evlerin üç kat 7 kadar girişleri vardır.

Maya tradisyonunda göğün 7. katından inen uygarlık getiren kahramanların babaları olan 7 Ahpu, insan kalbini simgeleyen “yedi” adındaki ilahe ve 7 ışınlı taç vardır. Kolomb öncesi Amerika’da Mayalar göğün 7 katlı olduğuna inanırdı.

7 başlı yılan, inisiyatik yoldaki 7 zorlu sınavı simgeler. Aynı zamanda cehenneme iniş denilen inisiyatik deneyim sırasında inisiye adayının mücadele etmesi ve yok etmesi gereken karmik tortularını, menfi tesirleri, nefsaniyetini simgeler. Bu sembol, Türk tradisyonlarında 7 başlı ejder olarak ifade edilmiş, ejderha sembolü ile simgelenmiştir. Doğu Ekollerinde özellikle Tibet ve Çin’de 7 başlı ejderha simgesiyle, iç yolculukta olan kişiye, bu aşamaları geçtikten sonra Işık, Aydınlanma ve ilahi Kelam’a kavuşma, Evrensel Yasalar’la ahenk içinde yürüme müjdelenir. Dejenere olmadan önce kadim zamanlarda özellikle Tibet ve Çin’de bu sembolü simgeleyen özel okullarda inisiyeler eğitim görürler, ejderhayı yendikten sonra asıl bilgi ile karşılaşırlardı. Daha sonra bu kıymetli okullarda, bazı majik etkilere yenik düşerek, 7 başlı ejder sembolü saptırıldı, kişinin kolay yoldan sonsuzluğa açılmasını simgeleyen bir sembole dönüştü.

Astrolojide Semavi felekler, “7 değirmen” olarak ve Büyük Ayı takım yıldızı, ”7 taht” olarak bilinir. 7 gezegensel felek boyunca yükseliş fikri, Kadim Astroloji içinde büyük önem taşır ve Zodyak aslında yedili sistem üzerine kurulmuştur. 7 felek kavramı kadim astrolojinin temelini oluşturur.

Yedi, kadim tıpta da önemliydi. Hipokratik gelenekte, 7 sayısının hastalıkları ve bedende yıkıcı olabilecek her şeyi yönettiği söylenir. Ruh yani insanın içindeki asli yön yani içsel şövalye, 7 başlı ejder olan egosu ile yeterince mücadele edemezse, ölümcül de olabilecek hastalıklarla mücadele etmek zorunda kalır. Antikite dönemi hekimleri, acı verici hastalıkların 7 gün ya da 7'nin katı sürdüğünü bilirlerdi. Majik yöntemler kullananların ortaya çıkardığı hastalıklardan kurtulmanın genelde 7 yıl sürdüğü düşünülürdü. 17. yüzyılda Sir Thomas Brown’a göre her 7 yıl yaşamda bedenin ya da zihnin, bazen her ikisinin de doğasında bir değişiklik yapardı. Arap hekim ve filozof Ibn Tufeyl’in yazdığı bir romanda “yabani bir ortamda tek başına yetişen kahraman 7 yıllık aşamalarla ahlaksal ve ruhsal mükemmelliğe ulaşır” denilmektedir. Sözde Hipokratikler ise şöyle söylerler: 7 sayısı, okült güçlerinden dolayı her şeyi varlığa geçirme eğilimindedir. Hayatın eczacısıdır ve bütün değişimlerin kaynağıdır; ayın kendisi de her 7 günde bir biçim değiştirir.

insanın her 7 yılda bir hücreleri yenilenir ve her 7 yılda yeni bir devre geçilir.( 7, 14, 21, 28, 35, 42, 49, 56, 63, 70) Bu devreler sadece bedensel değişme ve olgunlaşma dönüm noktaları değil, aynı zamanda insan yaşantısında köklü değişiklikler yaratan önemli “geçiş” dönemleridir.[24]

9 Sayısı

9, eski sembolizmde bir bitişi göstermektedir. Zaten tek haneli sayıların sonuncusudur. 9, 3'ün karesi olduğundan da bir erişilen noktayı, tamam olmayı göstermektedir. Ancak 9, sonun olduğu yerde başlangıcın da olması gibi başlangıcı da haber verir. Eskiden göğün 9 katı olduğu inancı da yaygındı. Buna göre dünya + 7 yıldız katı + sabit yıldızların olduğu kat , 9 kat etmekteydi. ilginç olan bir başka husus da eski Türk inançlarında da göğün 9 katı olduğuna inanılmasıdır. Aynı inanç, Mekgiba’da da vardır. Aztekler, yerin 9 kat altı olduğuna da inanmaktaydı.[7]

9, bilgeliği, ahlaki değerleri ve verimliliği simgeler. Noel Baba’nın 9 Ren geyiğinin adı, Şık, Dansçı, Zıp Zıp, Huysuz, Yıldız, Eros, Öfkeli, Kıvılcım ve Rudolf’tur. Tarot’ta 9 sayısı, Ermiş’tir. Başak burcu tarafından yönetilen Ermiş, sezgi yalnızlık ve ruhsal aşkı simgeler. Beethoven, Schubert, Bruckner ve Mahler – hepsi de 9 senfoni tamamladıktan sonra öldü.

Eski Mısır’da kediler, küçük tanrı sayılırdı ve 9 canlı olduklarına inanılırdı. Birçok dinde 9 sayısının mistik bir sayı olduğuna inanılır; çünkü üçlerin üçüdür. Eski Yunan mitolojisinde Hydra, 9 başlı bir su yılanıydı. Budizm'in bazı cemaatleri, göğün 9 katına inanır, 9'u ruhsal güçleri olan bir sayı sayarlar. Birçok Budist ritüeli, 9 rahibe ihtiyaç duyar. Çin’de 9, uğurlu rakamdır ve ‘uzun ömür’ sözcüğüyle aynıdır. Japonya’da uğursuzdur; çünkü fonetiği ‘acı’ sözcüğü gibidir.

insanın hamileliği 9 ay sürer. 9, Erişilen noktayı, tamam olmayı göstermektedir. O, bitirmeyi ifade eder, başka bir devreye geçişi simgeler. Ancak her sonun olduğu yerde başlangıcında olması gerekliliğinin bilgisini temsil etmektedir. 9, tek haneli sayıların en büyüğüdür. Simgesi 9 köşeli bir yıldızdır. O, evrensel bir semboldür.[24]

9, Türklerde kutsal ve önemli bir sayıdır. Türkçede 9'la ilgili birçok deyim vardır. Türk argosunda da 9 kullanılır. Eski Türklerde 9 tuğ ve davul, hâkimiyet alametidir. Mehterde de 9'ar çalgıcı bulunur. Altmış dört kişiden oluşan mehterhane takımı, "9 kat mehter" diye isimlendirilirdi. Hanlara verilen armağanlar, 9 kat olarak sunulurdu. Dede Korkut hikâyelerinde de 9 motifi çok geçer. Eski Türk boylarında "Tokuz" adı çok geçer. Orhon Yazıtları’nda (Bilge Kağan Kitabesi doğu yüzü 1. satırda) "Tokuz Oğuz" ifadesi geçer. Türklerde sayı adlarının kişi adı olarak kullanılması da biliniyor. ilhanlı hakanı olan Hülagu'nun karısı ve en yakın danışmanı olan Hıristiyan kadının ismi de "Dokuz Hatun"du.

9 sayısının Şamanizm’de önemli bir yeri vardır. Türklerin Ergenekon'dan 9 Martta çıkmaya başladıkları ve bunun yirmi bir Mart'ta bittiği rivayet edilir. Alevi inanışında 1-9 Mart arasında oruç tutulur. 9 da 7 gibi kutsi bir sayıdır. Yer adlarında da bu sayı, çok görülür. Türkçede bazı kurum ve eser adlarında da bu sayı adı geçmektedir.[7]

12 Sayısı

12 sayısının gizemi, gökyüzündeki 12 yıldız grubundan (burcundan) geliyor; ama bu sayının asıl özelliği; 2, 3, 4, ve 6 rakamları ile bölünebilmesi ve eski çağlarda en çok kullanılan sayı birimi olmasıdır. 12 sayısı, bugün bile düzine adıyla sayı birimi olarak kullanılırken; katları olan 24, 60 ve 360 da zaman ve açı birimleri olarak kullanılıyorlar.

Güneş ve Ay'ı da sayarsak 12 gezegen, vardır (Güneş, Ay, Merkür, Venüs, Mars, Dünya, Jüpiter, Satürn, Uranüs, Neptün, Plüton, Nibiru yada Marduk). 1 yılda 12 ay vardır (Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım, Aralık). Astrolojide 12 burç vardır (Koç, Boğa, ikizler, Yengeç, Aslan, Başak, Terazi, Akrep, Yay, Oğlak, Kova, Balık).Çin takvimi, 12 hayvanlıdır; Fare, Boğa, Kaplan, Tavşan, Ejderha, Yılan, At, Koç, Maymun, Horoz, Köpek, Domuz).

Hinduizm'de de Buda'nın da 12 öğrencisi olduğu söylenir. Sümer uygarlığında 12 gezegen inancı vardır. Göklerin ve Yerin Tanrıları, 12'lerle ifade edilir. Hititlerde yeraltı tanrılarının sayısı 12'dir. Osiris'in 12 Müridi vardır. Ayrıca Mısır heykelleri, 12 sayısı ve katlarına göre yapılmıştır. Yunan mitolojisinde Olympos dağında 12 büyük tanrı vardır (Zeus, Hera, Athena, Apollon, Artemis, Hermes, Hephaistos, Hestia, Ares, Aphrodite, Demeter, Poseidon). Yunan mitolojisinde Herakles’in tamamlaması gereken görevlerin sayısı 12’ydi. Hz. Yakup'un 12 oğlu ve israil'in 12 kabilesi vardır (Ruben, Şimon, Levi, Yehuda, issakar, Zevulun, Yosef/Yusuf, Bünyamin, Gad, Aşer, Dan ve Naftali). (Araf Suresi, 160) Yahudiler çöldeyken 40 boyunca bilgi toplamak için israil diyarına 12 casus gönderir (Maide Suresi, 12). Hz. Musa, asasını taşa vurduğunda 12 pınar fışkırır. Kudüs'ün 12 kapısı vardır. Yine Kudüs’ün şehir surlarının 12 temel taşı vardır. Hz isa'nın 12 havarisi vardır (Petros, Zebedin'in oğlu Yakup, Yuhanna, Bartolomeus, Andreas, Filipus, Tomas, Alfeus'un oğlu Yakup, Yehuda (Taday), Yehuda (iskariyot), Matta ve Simun). incil'de Meryem Ana'nın başında 12 yıldızlı bir taç olduğundan bahsedilir (vahiy12-1) La ilahe illallah (Kelime-i Tevhid), Arapça 12 harftir. Şia da 12 imam vardır (Hz. Ali, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin, Zeynel Abidin, muhafazid el-Bakır bin Ali Zeynelabidin, Cafer es-Sadık bin muhafazid, Musa el-Kazım bin Cafer, Ali er-Rıza bin Musa, muhafazid et-Taki bin Ali, Ali en-Nâkî bin muhafazid, Hasan el-Askeri bin Ali en-Nâkî, muhafazid el-Mehdi bin Hasan el-Askeri). Bektaşilik'te 12 imam vardır.

Eski Mısır’da yeraltına açıldığı söylenen kapıların sayısı 12’ydi. Kral Arthur’un 12 yuvarlak masa şövalyesi vardı. Tapınak şövalyeleri, 12 kişiydi. Roma Hukuku, 12 tablete yazılmıştır ve bu kanunlara "12 levha Kanunları" denir. Nazi almanyasında, Heinrich Himmler’in 12 generali vardır. AB bayrağı, 12 yıldızdan oluşur. 12 parmak bağırsağı, sindirim sistemi anatomisinde mide ile jejunumu birleştiren bir tüptür.

13 Sayısı

13’ün uğursuzluğunu Hıristiyanlar, Hz. isa’ya 13. havarisinin ihanet etmesiyle açıklar. Bu gelenekte genel olarak cadılık ve kara büyüyle bağlantılıdır, cadılar genelde 13’lü gruplar halinde görülür. Ancak eski Mekgiba’da göksel kürelerin sayısı olan 13, güneşi ve eril gücü sembolize ederdi; Maya ve Musevi geleneğinde de 13 kutsal ve uğurluydu.[15] 12+1=13, çoğunlukla cehenneme ait meleklerin sayısı olarak kabul edilir.

13 sayısının uğursuz olduğuna ilişkin inanç dünyada o kadar yaygındır ki, yaşamı birçok yönde ciddi olarak etkilemektedir. Bazı ülkelerde evlerin kapılarına 13 numarası verilmez, uçaklarda 13. koltuk sırası yoktur, apartmanlarda, otellerde 13. kat ya 12A' dır ya da 14 'tür. 13 numaralı oda yoktur. Olsa bile insanlar o odada kalmak istemezler. Hatta ayın 13'ünde işe gelmeme, uçak ve tren rezervasyonlarının iptali, alışverişin düşmesi ve benzeri davranışların ABD 'ye günde milyonlarca dolara mal olduğu söylenmektedir. Bu inanç, bir fobi yani bir çeşit korku hastalığı olarak kabul edilmiş olup adı "triskaidekaphobia"dır.

Genel olarak bu inancın, isa'nın meşhur son yemeğindeki havarilerin sayısından kaynaklandığı sanılsa da, kökü çok daha eskilere mitolojik tanrıların yaşadığına inanılan çağlara, iskandinavya topraklarına kadar gider. O zamanlarda ışık ve güzellik tanrısı Balder, bir ziyafet verir. Balder, Viking'lerin meşhur tanrısı Odin ile Frigga'nın oğulları olup, ay kraliçesi Nanna'nın da eşidir. Bu ziyafete 12 kişi davetli iken, yalanların ve hilelerin tanrısı Loki, davetli olmadığı halde, zorla 13. kişi olarak katılmak ister. Ancak bu arada çıkan tartışmada, Loki diğer tanrılar tarafından da çok sevilen Balder'i öldürür.

Bu mitolojik hikâye ve inanış iskandinavya'dan Avrupa'nın güneyine kadar yayılır. Hıristiyan din adamları bu halk masalını kullanırlar ve isa'nın son yemeğine uygularlar. Hıristiyan versiyonunda Balder'in yerini isa, Loki'nin yerini de hain Judas alır. Bu yemekten sonra 24 saat içinde de isa çarmıha gerilerek öldürülür. Bu nedenle Hıristiyanlarda akşam yemeğinde 13 kişi bir araya gelirse bunlardan birinin başına bir felaket geleceğine inanılır. Bu inanışlara göre 13 sayısı uğursuzdur ama ayın cumaya rastlayan 13. günü hepten uğursuzdur.

13 sayısının uğursuzluğuna duyulan inancın kökeninde bir yıl içinde ayın 13 kez dolunay olarak gözükmesinin yattığını söyleyenler de vardır. Çoğu zaman yaşanan tesadüfler de 13 sayısının uğursuzluğuna yorulur. NASA'nın insanlı ay yolcuğunun 7. uçuşu olan Apollo 13 projesinin başarısızlığına neden olarak isminde geçen 13 sayısı gösterilmektedir. Bu boş inanç çok sayıda edebiyat eseri ve sinema filmine de konu olmuştur. Bir başka rivayete göre de Türklerin istanbul'u fethi 1453 yılında olduğu ve bu yılın rakamlarını topladığımızda 13 sayısı elde edildiği için Hıristiyanlarca uğursuz bir sayıdır.[25]