Bundan 2-3 sene önce bi kızla sevgiliydim. Yalan yok beyler kız öyle aman aman güzel değildi bi laf vardır aşk otada takada konar diye doğruymuş. Kız başka sehirdeydi ayda 1 fırsat buldukça 2 kez buluşurduk buluşma zamanlarını gün gün sayıyodum nerdeyse bulustugumuzda ayrilcagmiz zamanı düşünüp kötü oluyodum o derece beyler sonra bi gün geldi o soğukluğu hissettim bulustugumuzda sımsıkı saran kız bana zorla sarilıyordu sanki. Aradan bi kaç gün geldi laf dolaşa dolaşa kulağıma geldi bu eski erkek arkadaşıyla konuşuyormuş sordum doğrumu diye doğru ama arkadaş olarak dedi. Bende aşırı gururluyum aşkımdan olsem kararım dan vazgeçmem. Konusmiycaksin diye direttim beyler sonuçta ayrı şehirlerdeyiz ne o muallakye bisey yapabiliyorum ne kiza. Konusmayi kesmedi bende ayrılalım dedim hiç ısrar etmeden sen bilirsin dedi. Ölmek istedim beyler cevabı duyunca hiç geçmez sandim gülerken bile o aklım geliyordu istemsizce. O acıyla ne ölünuyo ne mutlu olunuyordu beyler ama en çok koyan da onu silmek yerine beni silmesi bi kerede olsa gitme bile dememesiydi. Olayların üstünden zaman gecti ben kötü olduğumla kaldım. Geçen bitek zamandı beyler zaman acının üstünü örttü yeni acılarla. Sonra aşk acısının çok saçma olduğunu tecrübe edindim başka acılar yaşayarak. Buda böyle anımdır niye buraya yazdın diyecek olanlar varsa bunu konuşabilcek arkadaşımı uygun göremedim hepsi aynı şeyleri diyo içimde kaldı. Ama sağlık olsun varsa üstünde hakkım helal olsun. Sizdede böyle anılar varsa yazın beyler. Bu arada telefondan giriyorum hatalar olabilir.
edit: bide o zamanlar pera-sevdigim kadin diye bi gibimsonik şarkı vardi simdi dinlemem o zamani hatirlatiyo diye.