Zamanda 2.Kapı / Kumların izinde - Bölüm 2-

Mısırda 2.gün... Çalışmak zorundayım. Ama kırbaç için değil.Su için... Kalbimin acıdığını hissediyorum. Çok efor harcıyorum. Bu geriye kalan ömrümü azaltıyor. Neden uzaylılar gibi dost canlısı değiliz bizde ? işkencesiz de yapılamaz mıydı buralar böyle ? Neden bu insanlar köle. Ve neden amon tanrı ? Nasıl bir düzen vardı burada böyle... Ancak en garibi de milyonlarca kölenin ses çıkarmadan çalışmaya devam etmesi idi.

Korkuları gardiyanlardan değildi... Amondandı bunu anlıyordum. Ancak başta benim kalbimi çalan adamda da içimden geçtiği gibi. Güç ileri gider ise kaybettirendir. Amon belli ki ben tanrıyım yalanına çok adapte olmuştu. Kölelerle çıkacak bir isyan onun sonu , benim ise hayatımın kurtulmasına 1 adım daha yaklaşmam demekti...

3.günün başlarında yine yorucu güneş altında çalışmaya başladık. Piramitin artık son katları çıkıyordu. Amon denilen kişiye öldüğünde mezar olsun diye bu kadar insan çalışıyorduk... Ölen köleler kuma gömülürken gözümün önünde... Biz onun için mezar inşaa ediyorduk. Buna dur demem gerekiyordu...

Sinirlendiğimi hissediyordum.Bu şekilde düşünürken kırbaçlandığımı hissettim. Makine "Daha hızlı seni köle ." dediğini söyledi gardiyanın. 5 kere vurdu. Hareket etmedim. Öfkelenmiştim. Vurdukça vuruyordu. Tenime vurduğunda çıkan kırbaç sesini duyan köleler bana doğru bakmaya başladılar...

Gözlerimden yaşlar geliyordu. Ancak dayanıyordum. Köleler ayağı kalkmaya başladılar. Vurmaya devam ediyordu gardiyan... Dayanacak gücüm çok az kalmıştı... Son kırbaç bana vurmadan önce iri yarı bir köle kırbaçı tuttu ve gardiyanı kendine çekerek yumruk attı. Ben ise acıdan yere düşmüş ve gözümdeki yaşları siliyordum...

Yanıma geldi ve beni ayağı kaldırdı. Bağırarak bir şeyler söylemeye başladı. Makinem onun sesini çevirince duygulanmamam elde değildi..

-Bir tane değil. Binlerce kişi öldü. Ne için ? Biz ne için bu kumlara ayak basıyoruz ? Biz neysek o tepedeki adamda o . Artık yaralanmaya bir son verelim. Hepimiz birbirimizi tanıyoruz. Ve bunu haketmiyoruz. Ölenlerimiz için. Susuzluktan ölenler için... Bu mezarı yaparken ölenler için. Şimdi gelin yaptığımız mezarı taktim edelim bizi yukarıdan görenlere !

Odunları düşünün üst üste... Ve bir sürü çalılık. Çalılar belli bir yere kadar dümdüz gidiyor.Siz kıvılcımı atıyorsunuz... Ben kıvılcımı attım kırbaçlara dayanarak. Sonra rüzgar kıvılcımı körükler. Tıpkı o konuşan adam gibi. Sonra ateş odunlara doğru gider ve odunları yakar. Tıpkı Amon ve gardiyanlarının üstüne yürüyen insan kalabalığı gibi...