Sorularınız için: https://mobile . twitter.com/Kahba1a

Not: Canlı yayın açmayı, gelen yoğun ilgi nedeniyle düşünüyorum, tarih ve saat buradan belirtirim, kamera ve mikrofonu ayarlarsam.

Yaşadıklarıma burada kimsenin tahammül edip sabredebileceğini açıkça düşünmüyorum.
Size 8 yıllık kayıp olan hayatımın gençlik dönemlerinde geçirdiğim, aklımı yitirip ölmeyi istediğim, zamanları anlatıcağım.
Amacım sizleri inandırıp korkutmak değil açıkcası, şu ana kadar ailem ve belirli arkadaşlarım dışında kimseye bahsetmedim.. Aklıma esti buraya yazmak, tamamen aniden geldi yazma isteğim bende bilmiyorum belki yıllardır kimseye anlatamadığımdan belki de artık içimden atmak istediğimdendir..

Bilgisayarın başında, kokuşmuş bedenim ve yağlanmış saçlarımla film izliyordum, üşeniyordum belki banyo yapmaya belki de " zaten evden hiç çıkmıyorum ki" cümlesi banyo yapmama engel oluyordu..
Önümde duran bardağı elime alıp bir yudum içtim, damağım kurumuştu, haliyle yaz ayındaydık doğal bir şeydi, gerçi benim in farketmiyordu okul dışında, her harukarda evdeydim..
Vantilotörün serinliği ile az çok ayakta dururken, ekrana hapis olmuş gözlerimi elektriklerin gitmesi açtı..
Zifiri karanlıkta tek başıma kalmıştım, babam işte, annem ise komşudaydı, tek çocuktum zaten, karanlıktan da hiç hoşlanmaz ışık arardım..
Görünürde hiç bir ışık veren alet yoktu, sobayı yaktım bende, üşegeçti annem kaldırmazdı hiç bir zaman sobayı, geçtim koltuğun başına sobanın yanışını izliyor bir yandan da annemin gelmesi için dua ediyordum..
Çok geçmeden kapının açılma sesini duydum, annemin olma ihtimalinden başka bir şey gelmedi aklıma babamın gelmesi için erken bir saatti çünkü, ayağı kalkıp bende kapımı açtım, elinde bir kap ile odaya girip sobanın üzerine su döktü, yanan alevi söndürdü, ne yaptığına anlam veremiyordum, zaten karanlıktan etkilenmiştim bir de annemin bu fevri tavırları ve benimle hiç iletişime geçmemesi daha da korkunç bir hal aldı..