hayatım boyunca hep gerçekten işlerini gizli yürüten ama harbi harbi kusursuz adamlar olduğuna inandım. internette bunları araştırdım etrafıma daha dikkatli ve inceleyerek baktım kısacası çok film izlememinde vermiş olduğu gazla baya bi kaptırmıştım kendimi.

dışarı çıktım 6 senedir kullandığım sokakta 4 tane kamera olduğunı yeni fark ediyordum. yırtık pantolonuyla topallayan yüzü çizik bir adam yürümeye çalışıyor ergenler karı kızın zütlerine bakıyordu. park halindeki araçların plakalarını bile ezberimde tutmaya calısıyordum

bir gün önemli biri gelecekti şehre devletten biri bir daire oluşturmuslardı meydanda ordan geçerken gözüm bi adama takıldı. bu daha önce gördüğüm yüzü çizik adamdı ama tuhaf gidiyordu bişeyler adam topallamıyor ve dahası elbisesinin kumaşı güneş vurdukça parlıyordu birden göz göze geldik ve hızla yönünü değiştirdi. onca yıllarım birikimişi var durur muyum takıldım peşine ara sokaklara giriyordu birden köşeyi döndüm gözden kaybolmuştu ve aniden ensemde bi sızı seyretti.

beyler okuyacak varsa söylesin devam edelim.

Gözlerim karardı dizlerimin bağı çözülmüştü sanki gözlerim kapanırken son gördüğüm takım elbiseli bi adam ve yanında 2 kar maskeli asker veya gibi bişeydi.

Gözlerimi yavaş yavaş açtım ve göz bebeğim ışıkla doldu birden büyüyüp küçüldü. Ne olduğunu anlayamıyordum. Ensemdeki sızı neydi gördüklerim kimlerdi? Sandalye de kelepçelenmiştim. Yaklaşık 10 dakika öyle kala kaldım. Gözüme yansıyan projektör ışığından hiç bir şey göremiyordum sonra kapı açıldı. Anıl Akıncı dedi birisi beni tanıyordu. Kimsin dedim cevap gelmedi. Hayatın boyunca varlığımıza inandın araştırdın ama bizde senin gibileri araştırıp takip Ediyoruz dedi. Siz dediğin kim noluyor dedim cevap gelmedi. Ayak sesleri duydum kapı açıldı ve kelepçelerinden kurtulursan herkes için öldün demektir dedi ve kapı kapandı.

Afallamıştım ne demek istemişti? Kimdi? Kelepçelerden nasıl kurtulacaktım?

Etrafa göz gezdirmeye sandalyeyle gezmeye calıstım kaç saat sürdü bilmiyorum kan ter içi de kalmıştım. Gözümde bir damar attığını hissedebiliyordum. Sonunda kasılmayı bıraktım ve kollarımı bıraktım parmak ucun birden bir şeye çarptı kelepçenin anahtarı kelepcenin zincirindeydi.

Anahtarı kelepçenin anahtar deliğine soktum tam çevirecekken cümlesi beynimde yankılandı. "herkes için öldün demektir." ne anlama geliyordu yoksa birisi bana şaka mı yapıyordu her ihtimalde açacaktım kelepçeleri ve anahtarı çevirdim kelepçenin metal sesi odada yankılandı. Toparlandım ve kapıya yöneldim korkuyordum ama bi o kadarda heyecanlıydım hayatım boyu inandığım şeyi yaşıyordum. Kapıyı yavaşça açtım çalışma odası tarzında bir yere benziyordu. Masada bir not buldum. Buradan canlı çıkarsan ölüsün unutma yazıyordu. Hep aynı şeyi ifade eden kelimelerdi ne demekti bu?

Odada ki diğer kapıya yöneldim yavaşça açıyordum birden kapının diğer yanındaki silahı gördüm kendimi olduğum gibi yere attım. Silah bütün gümbürtüsüyle ateş aldı.

Odaya girdiğimde uzun bir hole benziyordu ama yarısı karanlıktı. Karanlığa doğru gitmeye basladım birisi konusuyordu bilmediğim dilde ve gırtlaktan. Birden karanlığın içinde bir çift karanlıktan da kara göz belirdi karanlığın içinden üzerime yüklenip kaval kemiği gibi olan dişlerini boynuma geçirirken hırlıyordu. Çıkarsan ÖLÜSÜN. kanımın boynumdan akışını görürken bağırmaga bile fırsatım olmamıştı.

Birden sıçradım yerdeydim kendimi attığımda kafamı masaya vurmustum büyük ihtimal kafam ağrıyordu. Bayılmış olmalıyım diye düşündüm ve kapıyı araladım bi sorun vardı.. Silah sesi duyduğuma emindim ama kapıya bağlı olan silah susturucu takılı olduğunu gördüm.

Odaya geçtiğimde tıpkı rüyamdaki gibi bir holdü ama her tarafı aydınlık ve duvarlarda boş tablolar vardı holün sonunda 2 kapı vardı. tereddüt bile etmeden rasgele sağdakine girdim. etrafta içki şişeleri, üzerinde bıçak olan eski bir langırt masası ve kırmızı beyaz kitapların dizildiği bir kitaplık vardı. odanın ortasında yerde bir not daha vardı hemen ona koştum biraz eskimişti ama okunabiliyordu. Soluduğun ortamda metamfetamin gazı yoğunlukta. ACELE ET. okuduğumda gözlerim açılmıştı hemen girdiğim kapıya döndüm ama bu taraftan elektronik kilit vardı kapı kulpu yoktu. Eğer gazı fazla solursam halisilasyonlar görmeye başlıyacaktım ve daha da kötüsü uyarıcı etkisi baş gösterdiğinde kalbim yerinden fırlayabilirdi.

Aklıma hiç bir şey gelmiyordu. nota tekrar baktığımda arkasında küçük bir yazı daha vardı. Ne Mutlu Türküm Diyene !. Yardım eder Rab Türklüğünü belli edene yazıyordu. Anlamı neydi peki bunun? zamanım daralıyordu.

Yaklaşık yarım saat odada debelenip durdum ama hiç bir şey bulamadım artık yüzüm yanmaya ellerim titremeye başlamıştı. Pes etmiştim kapının dibine yığıldım karşımdaki kitaplığa öylece boş boş bakıyordum birden fark ettim kitapların bi kısmı ay'ın yarısını bir kısmıysa yıldız'ın yarısını oluşturmuştu. Türk, Türklük falan diye afalladım ve hemen ayağa fırladım beyaz ve kırmızı kitapları göz kararı yerlerine yerleştirmeye başladım. Yaklaşık 10 dk sürmüştü göz kapaklarım kapanmaya başlamıştı. geri çekilip tekrar baktığımda oluşan tek şey Türk bayrağı değil aynı zamanda ortasında 571 yazıyordu elektronik kilide koştum şifreyi girdiğimde kırmızı olan ışık yeşil oldu kapıyı açıp kendimi zor bela dışarıya attım yuvarlanarak

Öksürürken birden önümde 2 ayak olduğunu fark ettim alkış sesi duydum. önümdeki her kimse beni alkışlıyordu. Tebrikler Öldün dedi ve birden elindeki bıçağı boğazıma sapladı. Saplamasıyla kaybolması bir oldu sanırım metamfetamin'inin etkisiydi. tekrar holdeydim ve rahat nefes alabiliyordum.

Hemen önümde diğer kapı vardı ama artık mecalim kalmamıştı bir tuzak veya aksilik artık her neyse yine beni bulursa bu sefer kurtalamayabilirdim. Kapıyı ürkerek açtım ama diğer yerlere hiç benzemiyordu duvarlarda tuğralar vs. tablolarıyla doluydu biraz daha açtığımda büyük görkemli bir masa ve arkasında Türk bayrağı vardı duvar boyunca. masanın arkasındaki sandalyede oturan adam Yaklaş dedi. kalbim yerinden fırlayacak gibi atıyordu. Sana tek bir soru sorucam dedi ve tek bir cevap hakkında var dedi. Canlı kalabildin buraya kadar.. Neden? dedi. Tek cevap hakkım vardı ve yanlıs yaparsam ne olacağını bile bilmiyordum adamı göremiyordum koltuğu karanlık yüzü belli olmayan takım elbiseli biriydi. Normal birine benziyordu ama yine yanlış yapma hakkım yoktu bunu hissediyordum.

Hızlıca hafızamı yokladım bu yerdeki herşeyin tek ortak noktası vardı canlı kalmakla ilgili. Ölüm..

Ölü olmak için mi? dedim birden masaya doğru eğildi adam ve yüzü açığa çıktı. saçları yanları çok kısa üst kısımlar ise dikilmiş birazda incintı yüz hatlarının her biri çok belli oluyordu. gözleri mavimsiydi ama tam seçemiyordum. Güldü. Artık istesen de istemesen de kendin hariç herkes için ölüsün dedi. Nasıl? diyebildim sadece. Yoruldun bu gün baya git dinlen dedi ve tekrar yaslandı koltuğuna. kalkıp kapıya yöneldim gidiyordum ama nereye?

kapıdan çıktığımda 2 tane kar maskeli asker kamuflajla adam duruyordu nerden gelmişlerdi? burdan buyrun diyerek duvarı işaret etti ve duvara elini koydu. Duvarda gizlenmiş bir kapı açıldı ve uzun bir koridora girip yürümeye başladık.

Koridorun sonunda kapısında TB yazan bir odayı işaret ettiler odaya girdim 5 yıldızlı otel odası gibiydi duvarda bpydan boya bir plazma, yuvarlak şekilde bir yatak, mini bar ve daha niceleri vardı. Halen nefes almakta zorlanıyordum camı açmak için perdeyi açtığımda nutkum tutuldu şehri belkide 400 metre yukardan bakıyordum kaçıncı katta olduğumdan haberim yoktu. Yatağın başında üstünde değişik bir simgesi olan deri bir çanta duruyordu. Yatağa oturdum çantayı açtığımda ışıl ışıl parlayan bir silah ve susturucu takımı olduğunu gördüm.

Halen yaşadıklarıma inanamıyordum ama kafam artık hiç bir şey almıyordu dinlenmem gerekiyordu kafamı yastığa koydum ve olan biteni düşünmeye başladım.

Bağırarak uyandım.. Sabah olmuştu bir rüya görmüştüm fakat hatırlayamıyordum. Yataktan kalktım dolaptan bir su alıp sonuna kadar tek dikişte içtim. Kapının dibinde bir gazete vardı aldım ve yatağa uzanıp sırtımı yatağın başına dayadım. Bi sigara yakıp gazeteyi incelemeye başladım manşet haberi " Gence ayı saldırdı!" idi. Dikkatimi çekti içereğini okuduğumda dehşete kapıldım aynen şöyle yazıyordu. " hafta sonu tavşan avına giden gence ayı saldırdı. Gencin yüzünü tanınamayacak hale getirip bağırsaklarını dışarı çıkarmıştı. Ayıdan bi iz yok.. Gencin kimliğini adli tıp açıkladı. Sivas doğumlu Anıl Akıncı(22) ava gittiği gece bir ayı tarafında parçalanmıştı. Ailesi ve yakınları haberi aldığında sinir krizi geçirdi." okumayı bitirdiğimde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı ve yapboz tamamlanıyordu. Artık herkes için ölüydüm..

Ailem.. Arkadaşlarım.. Sevgilim.. Hepsi beni öldü olarak biliyordu. Peki ama bu nasıl olmuştu bu adamlar kimlerdi ve ben neden burdaydım. Neden ben? Yerine oturan taşların yanında yeni sorularda eklenmişti kafamda.. Bir an önce herşeyi çözmeliydim.

Ben öylece sorulara cevap ararken kapı açıldı. Gece konuştuğum adamdı bu.. Rahat uyuyabildin mi diye sordu ve birden ne cesaretle söyledim bilmiyorum beni öldürmeye çalışmanızı saymazsak rahattı dedim. Güldü.. Sen zaten ölüsün dedi. kıyafetlerin sen kalkmadan dolabına yerleştirildi terzin birazdan gelip silahını koyabileceğin yerlerini kıyafetinde gösterecek giyinsen iyi olur dedi ve gitti.

Afallayarak dolabı açtım kumaşı parıldayan tıpkı yüzü çizik adamın üstündeki gibi bir takım elbiseydi bu. Giyindikten sonra kapı açıldı ve gözlüklü orta yaşlarda elinde çanta olan bi adam geldi. Vucüd ölçülerinizi doğru aldığımı biliyordum tam üstüne göre olmuş dedi. Teşekkür edecektim boğazım düğümlendi edemedim. çantasını açtı. orta uzunlukta sivri parlayan bir hançer çıkardı. bir çok metal alaşımından yapıldı. Kırılmaz çizilmez ve.. sözünü bitirmeden hançeri kalbime salladı elini havada tuttum nasıl yaptığımı bilmeden ve büküp elinden aldım. Seni seçmekte haklılarmış dedi gülümseyerek hançeri nazikçe elimden aldı ve kravatın arka kısmındaki bir bölmeye yerleştirdi. Orada onun olduğundan haberim yoktu... Giyerken fark etmemiştim. Daha sonra küçük parçalar çıkardığını gördüm kıyafette elini gezdirdi geri çekildiğinde parçalar avcunda yoktu.

En son yatağın başındaki çantayı aldı silahı çıkardı ve bana uzattı.bunu gizlemene gerek olmayacak dedi. Normal olarak aldım ve belime taktım. Birden öyle bir kahkaha attı ki irkildim. o kadar da acemi olma dedi ve silahı ceketin iç cebinin olduğu yerdeki kılıfına koydu. Onunda orda olduğundan haberim yoktu...

Ardından 2 asker tipli tekrar içeriye girdi. gidebiliriz. dedi. tekrar koridordan geçip duvardaki kapıyı açtılar ve yine aynı odaya girdim. Adam yine koltuğunda oturuyordu. Oturdedi. sesi bu sefer baya toktu. Kafan çok karıştı biliyorum hak veriyorum sana bu yüzden en karışıktan başlamıycam. ilk sorun kimiz biz? Biz devletle bağlantısı olmadan vatan için devletten daha gizli olan bir topluluğuz. Misyonumuz Türk devletinin zararına olan her türlü tehditi ortadan kaldırmak ancak şöyle bir farklılığımız var bizler ÖLÜYÜZ. Görünmeyiz.. hiç var olmamıştırız. Artık dönüşün yok. ikinci soruna geçelim Neden Sen? Her 10 sene de bir topluluğumuza yeni bir birey katarız. Yeni bir ÖLÜ... Bunu seçerken elbetteki yetenek reflex zeka ve bir çok dalda insanları araştırırız. Ancak biz hariç herkesin atladığı bir şey var.. HAYALLER. Hayalleri olan adamlar asla kaybetmez. Asla başarısız olmazlar. Bu senin hayalindi. Artık gerçekleştirme vaktin geldi. dedi nefesimin hızlandığını hissediyordum. Ancak eski hayatım artık yoktu olmayacaktı.

Beni sevenler, dostlarım kimse yoktu. Farklı biri olarak başlayacaktım hayata belki bir gece bekçisi belki bir hademe belkide zengin bir ailenin çocuğu ama eski hayatım olamayacaktı. Annem ve babam'a olan sevgim hep azdı fazla vakit geçiremezdik birbirimizle.. ama Gamzeyi unutmam zaman alacaktı. Hemde uzun zaman. Ben bunları düşünürken Eğitim vaktin geldi dedi adam birden 2 Asker eşliğinde yine ordan ayrıldım..

1 AY SONRA..

Artık herşeyim değişmişti. Adam öldürmek, pusudan kaçmak, gizlilik, hayatta kalma, dayanıklılık ve daha bir çok konuda sıkı bir eğitim almıştım. Haklılardı reflexlerim benden önce hareket edip gerekeni yapıyorlardı zaten. Artık adım Yağız altürk'tü. Büyük bir holdingi olan bir adamın genç oğluydum normal hayatımda. Ancak görev söz konusu olduğunda tekrar ölüyordum.

Dolaşmaya çıkmıştım tekrar sözde yaşadığım eve geldiğimde masanın üstünde bir not buldum. Mezarlığın görenler var acil !.. yazıyordu. Başta anlam verememiştim hemen Tb üssüne gittim ( Türk Boyları'nın kısaltılmasından geliyormuş) Bahadır komutanın odasına girdiğimde ilk defa onu ayakta dururken görüyordum. Ne oldu dedim. Çok kötü dedi. Derinlerden birisi bir ajan yollamış ve tüm ölüler normal yaşamlarındayken üsse sızmış.. Artık yerimizi bilen birisi var. Neyse ki şuanda ajanın nerde olduğunu tespit ettik. Acele et hazırlan ve kimseye birşey anlatmadan onu öldür dedi. Selam verip odadan çıktım. Kıyafetimi giydim tabanca mı ve susturucusunu aldım ve mailime gelen adrese doğru yola çıktım..

ismi yazmıyordu ajanın sadece kodu vardı.. 811629

adrese vardım. ilk başta sıcak olarak tabancamla öldürmeyi düşündüm. ama kaldığı yerin güvenliği çok fazlaydı ve aksiyon arayacağım bir iş değildi bu. geri dönüp sniper tüfeğimi alıp binayı gören karşı bir binadaki daireye girdim. Perdeler 3 pencere vardı. ikisinin perdesi kapalıydı. Gölgesini görebiliyor fakat 2. atış şansım olmadığını biliyordum bu yüzden beklemeliydim. Tek ihtimal açık pencereli odaya perdeyi kapatmak içinde olsa geçmesiydi. Kurşunu namluya iteledikten sonra beklemeye başladım.

1 Saat geçmişti kapısının önüne küçük bir jammer yerleştirmiştim. içim rahattı kimseyi arayamaz internete bağlanamazdı. Birden perdesi açık olan odanın ışığı yandı hemen nefesimi tuttum ve parmağım tetiği okşuyordu. Ancak odaya tam girecekken birden döndü ve saçları göründü. Saçları uzundu ajan büyük ihtimal bir kadındı. sabırla beklemeye devam ettim.

Ben ajanı beklerken telefonum çaldı arayan kişi belli değildi. Bu telefonu böyle bir tek kişi olabilirdi oda teşkilatın kurucusuydu. ismini bilmiyorduk sesini bile duyan kişi sayısı 2'idi. Ben ve bahadır komutan.. Telefonu açtım efendim dedim. Telefondaki ses bana ajanın midesinden vurulmasını emretti. Nedenini sordum.. Ne zamandan beri emir sorgulanıyor dedi ve kapadı. Nişanımı hemen ona göre ayarladım ama aklımdan neden böyle bir emir geldiğini anlayamamıştım. Şimdiye kadar hiç bir hedef ıskalamamış hepsini kafadan nokta atışı ile vurmuştum. Ancak sonradan hatırladım mevzilendiğim mesafeden bu silahla mideden vuruşta sağ bırakma ihtimalim vardı. Sonuç olarak benim görevim öldürmekti ne önemi vardı ki? Nişanımı tekrar kafa hizasına aldım ve bir el gördüm giriyordu sonunda odaya.

Çok hızlı yürüyordu ajan elinde telefon vardı saçları yüzünü kapatıyordu. Öyle hareketli bi hedefi vurmam bu mesafeden çok zordu ya pencereye doğru yürümeli yada öylece beklemeliydi. Nefesimi 3. kez tuttum ve bu sefer pencereye doğru döndü nişanım tam alnının ortasına gelmişti kolumu kastım tetiği bastırmaya başlarken birden parmağı tekrar çektim. Gözüm yerinden fırlayacak gibi nışanda nefesimse çoktan gitmişti alamıyordum soluğum kesilmişti. Nışanımdaki.. Gamze'ydi..

Hiç bir şey düşünemiyordum beynim durmuştu.. Nasıl olabilirdi 5 senedir sevdiğim kız.. Nasıl ajan olabilirdi. Yoksa bana kurulan bi tuzak mıydı bu? ben aklımdan binlerce soru geçirirken telefonum çaldı.

Üsse doğru gelen birden fazla topluluk görünüyor iletişimi kesmedin mi? dedi o an kendime geldim.. Kapısına koyduğum sinyal bozucu çalışıyordu nasıl konusabilmişti? telefonu kapatıp tekrar silahımı aldım ve baktım. Artık kuşkum yoktu bu oydu.. Vurmalıydım onu hemde bir an önce halen telefonla konusuyordu çünkü nefesimi tuttum tekrar parmağımı tetiği bastırırken yine telefonum çaldı.

Arayan bahadır komutandı. Büyük ihtimal görevi soracaktı. Açıp açmamak konusunda kararsızdım ama açmalıydım yoksa başım bela'da demekti. Telefonu açtım ve daha ben efendim diyemeden bahadır komutanın sesi geldi.. TUZAK !!! aniden arkamdan sırtıma yapışan bişey hissettim ve gelen elektrikle vucudum bir demir gibi kaskatı oldu gözlerim karardı.

Gözlerimi açtığımda soğuk bir yerdeydim bir sandalyeye halatla bağlanmıştım. Aklımı toplamaya çalışıyordum. Aklım almıyordu nasıl olurda birisi özel hattan bana tuzak kurabilirdi. Belki de artık benle işleri kalmamıştı ve işimi bitirmeliydiler. Sonuçta filmlerde böyle oluyordu. Ben bunları düşünürken kapı açıldı ve içeri birisi girdi. burdan canlı çıkamayacaksın bunu bil dedi ve gitti. Etraf zifiri karanlıktı hiç birşey göremiyordum sadece ellerimle yokladığım kadarıyla bir sandalye ve bir halat hayal edebiliyordum.

Daha sonra tam tepemde beyaz bir ışık yandı ve dışardan ayak sesleri gelmeye başlamıştı. Odada bağlı olduğum sandalye dışında birde masa vardı. Masaya daha dikkatli baktığımda silahım ve hançerimin orda olduğunu gördüm ama onlara ulaşmam imkansızdı. O anda ceketimin yakasının iç kısmında bi not ve yanında ceketin kumaşına uymayan bir iplik vardı. notta Sadece gerçekten ölecek duruma gelirsen çek! Merak etme yenisini dikerim yazıyordu. ne olduğunu bilmiyordum ama artık en son radde de ne yapacağımı biliyordum..

Kapı açıldı ve içeri 5-6 kadar adam girdi..

Beyler şuku falan önemli değil sizlerin olması güzel iftara yakın yine gelicem rez alırsanız beklerim seviliyorsunuz işim önemli olmasa akşama kadar yazardım size

içeri girenlerin yüzü maskeliydi ancak giyim tarzlarına bakılırsa ya bizden yada bize yakın bir topluluktandılar. Ortadaki adam demek daha hiç ıskalamamış tb ölüsü sensin dedi konusmadım. konuşup konuşmaman hiç önemli değil bilgini istemiyoruz sadece komutanımız seni kendi elleriyle öldürmek istedi o yüzden bekletiliyorsun dedi komutanları kimdi? neden beni seçmişlerdi? birden kapı tekrar açıldı ve içeri maskeli birisi daha girdi ama diğerlerine göre baya sıskaydı..

Işığın altına girdiğinde gözlerini gördüm anlamıştım o an.. maskesini çıkardı. Gamzeydi bu evet 5 sene sevip yoluna uğruna herşeyimi döktüğüm kızdı bu. NEDEN ! diye bağırdım. Boğazımdan tutup suratına çevirdi beni ve Seni ilk tanıdığım an TB için uygun seçeceklerini biliyordum. Bu yüzden seninleydim hep takip ettim. Öldün yalanına ben hariç herkes inandı ama ben seni izlemeyi hiç bırakmadım ve burdayız. dedi. TB Üssünüzde hiç mi casus yok sandınız. Casus sizin başınızda dedi ve silahını kılıfından çıkardı. Artık sona gelmiştim. Sanırım terzinin en son gerçek ölüm dediği bu olmalıydı. Birden dişimle ipi tutup..

var gücümle başımı geriye çektim..

Sanki kıyafetim birbirine çok sıkı gerdirilmiş düğümlerden oluşuyormuş gibi ipi çekmemle serbest kalarak üzerimden etrafa metal parçalar fırladı. Terzinin eliyle kıyafetime zütürüp birden kaybolan parçalardı sanırım. Kıyafetimin ve üstümdeki halatın param parça olması saniye sürmedi. Gözlerimi sıkı sıkıya kapatmıştım açtığımda etrafımdakilerin hepsi yere yığışmışlardı.

Halatın parçalanması ellerimi ve gövdemi serbest bırakmıştı. Ellerimle ayağımdaki halatıda söküp ayağa kalktım. Yerde yatanlara baktığımda hepsinin birden fazla yerinde delikler açılmıştı. Yere eğilip parçalardan birini aldım. Benim hançerimin ucuydu bunlar. Çok iyi tanımıştım hançerimi aynı alaşımlardan yapılmışlardı. Hançer ucunu incelerken bir inilti duydum. Hemen dönüp masadan silahımı aldım. Ses Gamzeden geliyordu yanına gittiğimde 2 karnında 4 tanede bacağında delik vardı ama ölmemişti henüz. Ağzını araladı. Bb..Ben.. Beni Kullan.. Sözünü bitirmeden tam 2 kaşının arasından vurdum onu. Ancak ona olan zaafımdan olsa gerek köşede sürünen adamı görmemiştim. Tam silahımı ateşledim vurmama rağmen alarm düğmesine basmayı başardı. Birden etraf kırmızılaştı ve rahatsız edici tiz bir ses yankılanmaya başladı.. Bi an önce kaçmam gerekiyordu.

Ama nerden?

Masanın üstünden hançerimi de alıp girdikleri kapıyı yavaşça açtım ve neye uğradığımı şaşırdım. Burası TB üssüydü!. Afallamanın vakti değildi ama öyle yada böyle ihanete uğramıştık. Hemen duvardaki kapıya gittim fakat el izimi tanımıyordu o sırada koridorun sonunda 2 asker belirdi hemen silahıma davrandım 2 el ateş edip ikisini de indirdikten sonra çıktığım odaya döndüm ve Gamzenin elini kestim. Duvardaki kapıya döndüm el taraması onaylanmıştı. Kendimi hemen içeri attım ve odama doğru koştum..(Acaba halen benim odam mıydı?) Önceden her hangi bir tehlikede kaçış için hazırladığım paraşüt kitine almak için dolabımı açtım. Yerinde yoktu. Diğer bir b planım olan penceremden 2 alt kattaki koridora çıkan halatıma uzandım oda yoktu. Birden koridordan sesler geldiğini duydum. Başka bir planım yoktu. Sıkışıp kalmıştım. Ancak yakalanmayacak, öleceksemde kendi elimle ölecektim..

Pencereyi açtım ayağımın birini dışarı sarkıttım ve öylece beklemeye başladım. Artık görevlerim, görev arkadaşlarım hepsi gözümün önünden geçip gidiyor bu ihaneti hak edecek ne yaptık diye düşünüyordum. Kapının arkasına bir kaç eşya çekmiştim. Ancak fazla dayanmayacaktı. Kapının çatırdamaları arttı. Gözlerimi kapatıp atlamaya hazırlandım. Kapının kırılış sesini duyduğumda diğer ayağımı çıkarmak üzere kaldırdım.

DUR ANIL diye bir ses geldi. Anıl mı? Bu adamı bilen tek kişi kalmıştı. Gözlerimi açtığımda bahadır komutan ve bi kaç adamı kapının önünde duruyordu. Kurtuldun evlat, başardık dedi. Hemen koşup sarıldım. Üs boşaltılmıştı. çatıda bizi bekleyen helikoptere binip Üsten çıktık.

Helikopterdeyken neden böyle oldu bahadır abi dedim ( Baş başa olduğumuzda samimiydik) Çok şey atlattın bu gün dinlen yarin anlar ve savaşırsın dedi. Haklıydı kolumu kaldıracak gücüm dahi kalmamıştı. Helikopter bir hidroelektrik santralinin yakınlarına indi ve baraj diye adlandırdıkları santral yanında bir yer altı sığınağına indik. Dinlenmem için odaya kadar bana eşlik etti ve Zamanımız yok 1 gün uyu çok savaşacağız dedi ve ekledi Terzimiz halen bizimle yarin yeni kıyafetini dikmiş olacak dedi. kapıyı kapattı.

TB üssüne bakacak olursak burası bir ahır gibi kalıyordu samandan bir yatak vardı birde radyo. Yatağa yatıp olanları düşüneyim derken hemen uykuya dalmıştım. Kalktığımda saat sabahın 5'iydi ve kıyafetim yatağımın ayak ucunda duruyordu. Bahadır komutanın yanına gidip herşeyi detaylıca konusmalıydım kıyafetimi giydim ve odadan çıktım.