evet beyler öncelikle selamun aleyküm ateist kardeşlerime de selamlar. yaklaşık 5-6 yıldır sözlükteyim ve bir sürü hikaye okudum ettim aylardır da kendi hayatımı hem kafamı dağıtmak hem de o günleri yeniden hatırlamak için buraya yazmak istiyodum. bugün kafama esti ve bu başlığı açtım. sözlüğün yıllardır primci binlerden ne çektiğini bildiğim için sizden şuku falan da istemiyorum eğer dinleyecek 2-3 kişi varsa bu geceden itibaren yazmaya başlıyorum. dinleyen varsa ses etsin

Anlat huur çocuğu

Edit: Bu kadar cügü alacak ne yaptım amk cugulayın binler

Edit2: Feres kanal açmış amk
https://youtu.be/fgAVPHprjmg

bu arada bazılarınız olayı anlamamış hala kısa kes bilmem kaç gün oldu diyo beyler.ben buraya hikayemi 1 haftada anlatıp gitmek için gelmedim. kafamı dağıtmak için yazıyorum ve dinleyen bir kaç kişi olduğunu görünce de mutlu oluyorum. kısa hikaye okumak isteyenler için kuzenimi şöyle gibtim böyle gibtim tarzı başlıklar açılıyo her gün gidip onları okuyabilirler

beyler şu conisins00 denen şerefsiz ve onun gibiler yüzünden bütün hevesim kaçıyo valla.şu başlığı o günleri hatırlayıp kafa dağıtmak için açtım ama daha çok sinirim bozuluyo şu an.bana liseli diyen adam büyük ihtimalle ben lisedeyken agu bugudan başka kelime bilmiyodu gelmiş bana laf atıyo burda şimdi gel de sinir olma. başlığı takip etmek istemeyen adam eksisini verir çekip gider şurda 2-3 kişi bile olsa onlara anlatırım ben zaten.

Başımı kaldırmak bile istemiyordum beyler.ben başımı omzundan çekersem gider diye korkuyordum ve kıpırdamıyordum bile.ara ara onun da iç çektiğini duyuyordum ve yine benim yüzümden ağladığı için kendime kızıyordum. dışardan gören biri için komik bir durum olabilir belki bilmiyorum ama ben dakikalarca omzunda yattım o da çocuğuymuşum gibi başımı okşadı.o kadar özlemiştim ki hiç sıkılmadan ölene kadar o halde kalabilirdim ama Derin'in hareketlenmesiyle başımı kaldırıp yüzüne baktım. sanki çantasında bir şey arıyor gibiydi ve bir süre sonra aradığı şeyi elinde görünce istemsizce boynuna baktım.o an farkettim aldığım kolyenin boynunda olmadığını ve Derin kolyeyi elime tutuşturup boynunu döndü takmam için. kolyeyi taktığımda bana dönüp bana bir daha bu kolyeyi çıkarttırma sinan lütfen dedi ağlamaklı bir sesle. benim ağlamam kesilmişti ama kıpkırmızı gözlerle ona bakıp söz dedim ve sarıldım boynuna. haftalardır duymayı istediğim o cümleyi de o an fısıldadı kulağıma. çok özledim.

Ilkokulu 8 sene mahallemdeki okulda okudum.8 senem evden okula okuldan eve hapis hayatı gibi geçti. derslerim hiç bir zaman çok iyi olmadı ama bi şekilde geçtik sınıfı.7. sınıf bittiğinde babam yanına çekti ve sana iş buldum hayatı öğrenmen lazım çalışıcaksın dedi.o zaman ses edemiyosun tabi ne dese tamam dedim ve beni zütürdü sanayiye verdi. zaten bizim neslin çoğu o sanayinin tozunu bi kere de olsa yutmuştur hayatı öğrenme bahanesiyle ama şimdi sorsanız bana ne öğrendin diye cidden bi gibim öğrenmedim.3 ay köpek gibi çalıştım aldığım haftalıkları da zütürüp babamın eline saydım. aradan iki üç kuruş atardı bana onları da anında zütürüp bakkalda harcadıktan sonra beş parasız gezerdim. öyle böyle yazın son haftası geldi babam ilk defa beni almaya geldi işten şaşırdım tabi haliyle. sami abi vardı şimdi nerdedir napıyodur bilmem öldüyse allah rahmet eylesin o zamanki haftalığımın yaklaşık iki katı kadar bi para çıkardı cebinden seneye de yerin hazır bak bu kapı sana hep açık falan bi ton şey saydı içimden nah gelirim diyip elini öpüp ayrıldım. yolda babama parayı uzattım ama istemedi. bakın beyler 27 yıllık hayatımda beni en çok şaşırtan 2-3 olaydan biri budur ilk defa paramı almadı. bana bi sigara al gerisi kalsın sende dedi koşa koşa gittim aldım sigarasını kalan paramı da okul açılana kadar çatır çatır yedim.

lkokuldaki son senem başladığında resmen mal gibiydim beyler çevremdeki herkes ya bi dersanye yazılmıştı ya da bütün yazı ders çalışarak geçirmişti ama ben elime kalem almamıştım daha. annem babam o sene sınava gireceğimi bile bilmiyodu büyük ihtimal ama ablam sağolsun çok yardım etti bana o sene.her gün okulundan gelip sıkılmadan ders çalıştırdı bana ve onun sayesinde iyi sayılabilecek bi lise kazandım. gecen sene nah gelirim dediğim sami abinin yanında 3 ay daha çalıştım ve bomboş geçirdiğim hayatımı tamamen değiştiricek olan liseme başladım. sınıfa ilk girdiğim anı hiç unutmuyorum beyler. hani hayat bilgisi diye bi dizi vardı vardı bilen illa ki vardır.tam benim liseye başladığım sene o da yeni yeni başlamıştı ve acayip seviyodum benim sınıfım da ordaki gibi olucak sürekli gırgır şamata falan sanıyodum ama ilk günden soru çözeninden tut ilk dersten uyuyanına kadar ne kadar sevmediğim tip varsa dolmuştu sınıfa.o kısa şoku atlattıktan sonra geçip boş sıraların birine oturdum ve sağı solu kesmeye başladım.o yaşıma kadar karı kız işlerine hiç bulaşmamıştım ama elimde olmadan sınıftaki kızları kesiyodum güzel kız var mı diye. neyse zil çaldı sınıfa erkek gibi bi kadın girdi kendini tanıttı falan 2 ay kaldı zaten kadın sorsanız adını bile hatırlamıyorum şu an.yoklama almaya başladı bu her kaldırdığına baban ne iş yapıyo diye soruyo aha dedim sıçtık işşiz güçsüz desem rezil olucam diye sıra bana geldiğinde serbest meslek deyip geçiştirdim. tanışma faslını atlattıktan sonra kafamı sırama gömdüm milleti dinlemeye başladım hoca bi ara Derin deyince o nasıl isim lan deyip kafamı kaldırdım ve hayatımı değiştiren kızı ilk kez orda gördüm.

Öncelikle beyler adım sinan 89 doğumluyum ve fakir sayılabilecek bir ailenin küçük çocuğuyum ama küçük dedim diye aklınıza o dizilerde gördüğünüz şımartılmış küçük kardeşler gelmesin. çocukluğumdan itibaren ailem sağolsun hayatımda kavga gürültü ekgib olmadı ondan olsa gerek ben de hep içine kapanık bir insan oldum.tek derdi para olan bir baba, çocukken bile beni sevdiğinden bi türlü emin olamadığım bir anne ve ne zaman ağlasam yanıma koşan bir abla ile büyüdüm. şimdi oturup düşünüyorum da eğer ablam olmasa nolurdu diye cidden hayal edemiyorum hayatımda iyi ki var dediğim iki insandan biri ablamdır kısacası. çok düşündüm hikayemi anlatmaya nerden başlasam diye en son böyle kısaca bilgi verip başlamaya karar verdim. dinleyen varsa ses etsin devam edeyim.

Onun öyle ıslak ıslak dolaşması hoşuma gitmiyodu. dışarı çıkalım belki kurur diye saçma bi fikir ortaya attım. güldü ve zaten birazdan eve gideceğini söyleyip kantine geçmeyi istedi. dün akşam gelmişler istanbula ve geldiğinden beri hastanedeymiş Derin. gece de orda kaldığı için annesinin ısrarıyla bu akşam eve gitmeye karar vermiş.biz kantinde kısa bi süre daha oturduktan sonra cenk ve nurten teyze aşağı indi. cenk nurten teyzeyle Derin'i arabayla eve bırakıp geri dönecekmiş meğerse. Derin onu duyunca bana sen de gel cenk bırakır seni dedi. aramızda geçenleri bildiği halde bunu demesine şaşırmıştım ama belli etmeden gerek yok ben giderim dedim. koluma yapışıp ısrar etmeye devam edince nurten teyze de ısrar etmeye başladı ve dayanamayıp kabul ettim. cenk en fazla 18-19 yaşında gibi geliyodu bana ama altında çok sağlam bi araba vardı daha o zamanlar bile. Derin'lerin evine gelince onlarla vedalaşıp ben de orda inmek istedim cenk'e zahmet vermeme bahanesiyle ama bu sefer ısrar eden cenk oldu ve evime kadar bıraktı beni. yolda doğru düzgün konuşmadık sadece ben yolu tarif ettim o dinledi.tam bizim mahalleye girmiştik ki aramız iyi mi diye sordu cenk. şaşırdım biraz ama bozuntuya vermeden cevap verdim.uzun zaman geçti kapattık gitti konuyu takma kafana dedim.''ne zaman öğrendin Derin'in kuzeni olduğumudiye sordu bu sefer. anlattım olanları ve bu kez ben ona uzun zamandır merak ettiğim bi soruyu sordum.benden özür dilemeni sami abi mi istedi Derin'mideyince yüzü asıldı bi.anlaşılan sami abileri hala unutmamıştı.sami abin özür falan istemedi napıcaksa direk yaptıdedi hafif gülerek.o gülünce ben de güldüm ve öyledir o dedim.yani Derin mi istedi benden özür dilemenidiye sorunca evet dedi. sonra da o an duymayı en çok istediğim cümleyi ekledi ne kadar farkındasın bilmiyorum ama Derin çok değer veriyo sana ''

Beyler dün hayatımın en güzel haberlerinden birini aldım ve doğacak çocuğumun cinsiyetini öğrendim. bu yüzden de bütün günümü ailemle geçirdiğimden sözlüğe uğrayamadım.hem zaten uğrasam da son günlerde gelen mesajlar yüzünden hızlı hızlı anlatıp bitirmek istiyordum ama gelen entryleri falan gördükten sonra en azından askerlik sonrasını az da olsa ayrınıtılı yazmaya karar verdim. primci falan diyenler olmuş yine o yüzden sizden ricam şuku falan atmayın entrylere sadece beraber okuyalım konuşalım burda finalden sonra merak ettiğiniz ne varsa da siz sorarsınız ben anlatırım. şimdilik Allaha emanet akşam buralardayım

O an herşeyi unuttum beyler aylarca ona açılma planları yapmıştım ama şimdi ona orda, o halde açılmayı düşündüm. kafamdaki senaryolarda ya bi deniz kenarında açılıyodum Derin'e ya da başbaşa yemek yerken ama şu an bir hastane odasındaydık ve yarı ölü bir haldeydim. Derin de ablam gibi elimden tuttu ve öperek "ben de özledim" dedi. elimi hiç bırakmasın diye dua ettim beyler ben hep orda öyle yatmaya razıydım ama yeterki elimi hiç bırakmasın dedim. uzun süre de bırakmadı elimi Derin.ben artık gözlerine daha fazla bakmaya dayanamadım ve hafifçe "Derin" dedim tavana bakarak. "efendim" diye cevap verdi elime daha sıkı sarılarak ve yarı açık gözüme iyice yaklaştı.o yaklaşınca ben yine kafamı ona çevirdim ve o gözleri bir kez daha görünce bir saniye düşünmeden "sana aşığım" dedim titrek bir sesle. uzun süredir tuttuğu elimi o an bıraktı beyler ve ben onu korkuttum sanıp pişman olurken sargılarıma aldırmadan boynuma sarıldı.bir süre öyle kaldıktan sonra kulağıma o yaşıma kadar duyduğum en güzel cümleyi fısıldadı : "ben de"

Okulun ilk günleri benim için gayet iyi geçiyodu. evdeki kavga gürültüyü bile artık umursamıyodum beyler ablama bi şey olmadığı sürece kime ne olduğu gram umrumda değildi. onun da o sene üniversite sınavı olduğu için kimseyle uğraşıcak vakti yoktu zaten okuldan kütüphaneye gider akşama anca gelirdi.o zamanlar benim için en büyük eğlence futboldu şansıma da sınıfımda futbol konuşabilceğim kafa dengi çok insan vardı. bana sorsalar şimdi o günlerle ilgili en çok neyi özlüyosun diye kesinlikle bahçede çevirdiğimiz maçları okul çıkışı koştura koştura gittiğimiz halı sahaları özlüyorum.bi gün yine okuldan çıktık koştura koştura maça yetişmeye çalışıyoruz yolun kenarında gizem'i gördüm. Derin'le beraber bankların birine oturmuş boş boş etrafı izliyolardı. ikisini yan yana görünce cidden şaşırmıştım çünkü Derin'in bildiğim kadarıyla arkadaşı falan yoktu.biz mal mal onları keserken gizem buraya gel der gibi el salladı. bizimkilere beyler siz gidin ben yetişicem dedim hepsi bir ağızdan oo hayırlı olsun falan bağırışmaya başladılar. sizin de başınıza gelmiştir illa ki oldum olası gıcık olurum o bağırışmalara. utancımdan yerin dibine girmiş bi halde gizemin yanına gittim.

Bi gün beden dersinde yine maç yaparken yüzüme çok sert bi top yedim beyler bakın bu yaşıma kadar çok dayak yedim sağımı solumu kırdım ama ben o acıyı hiç bi yerde görmedim. Karizmayı çizdirmemek için koştura koştura tuvalete kaçtım ama ağladım ağlıycam o derece bi acı var yüzümde. yanıma gelenlere de yok bişey ya iyiyim diyip başımdan savdım ama yüzümü hissetmiyorum. biraz kendime geliyim diye sınıfa çıktım ve Derin'i tek başında sınıfta otururken gördüm. beni görünce bi irkildi yüzünü falan kaçırmaya çalıştı ama utanmasın diye dönüp bakmadım. ulan bu kız bedene de mi çıkmıyo falan diye içimden geçirdim ama baktım ağlıyo hiç sesimi çıkarmadan sırama geçip oturdum.1-2 dakika öyle sessiz sessiz oturduktan sonra maça inmezsem taşşak geçerler diye düşünüp ayağa kalktım.Tam sınıftan çıkıcakken Derin'e dönüp iyi misin diye sordum ama anında pişman oldum yine tersler diye. Kafamı çevirip tam gidicekken cılız bi sesle "değilim" dedi. Cevap vermesine şaşırdım ama bişey belli etmeden sessizce yanına gittim. Aylardır toplasan iki kelime etmediğim kız ağlarken başında sap gibi dikildim. hayatım boyunca iyi ki yapmışım dediğim şeylerden biri de budur beyler iyi ki o gün o kapıyı açıp sınıftan çıkmamışım iyi ki topun yamulttuğu ağzımdan o iki kelime dökülmüş ve iyi misin diye sormuşum

O gün bütün gece Derin'i düşündüm. aylardır umrumda bile olmayan kız bi anda bütün aklımı fikrimi ele geçirmişti.o günden sonra ona daha yakın davranmaya karar verdim ama bizimkilerin ne tepki vericeğini bilmediğim için öyle sürekli yanına gidip oturup konuşamıyodum. okul açılalı aylar olmuştu ve sınıf baya baya kaynaşmıştı. Derin bile sınıfın kızlarıyla kaynaşmış ara ara derslerdeki muhabbetlere bile katılmaya başlamıştı. senenin sonlarına doğru Derin devamsızlık yapmaya başlayınca benim de aklıma kötü şeyler gelmeye başladı.1-1.5 haftadan sonra ulan acaba ablasına mı bişey oldu yoksa başka yere mi taşındı diye içim içimi kemirince gittim gizeme sordum.o da şaşırdı tabi benim onu merak etmeme ama bi yandan da sevinmiş olucak ki ne var ne yoksa anlattı.1-2 hafta önce ablası ağırlaşmış baya hastaneye yatırmışlar Derin de başından ayrılmıyomuş hiç. hatta gizem 1-2 kere hastaneye bile gitmiş Derin'i görmeye. onu duyunca ben de gidip görmeyi istedim ama bi yandan da çekindiğim için gizeme bişey söyleyemedim. o zamanlar doğru düzgün telefon falan olmadığından arayamadım ve içim içimi yedi bütün gün. ertesi gün yine bahçede maç çevirirken gizem yanıma geldi bizimkiler duymasın diye sahadan çıkarıp konuşmaya başladım. Derin'i görmeye gidicem gelirmisin diye sorduğunda kalbim yerinden çıkıcak gibi oldu beyler. günlerdir bi şekilde gidip yanında olmak istiyodum ama çekinip vazgeçiyodum her seferinde. yalnız olmamanın verdiği gazla hemen kabul ettim teklifini. okul çıkışı kimseye görünmeden gizemle beraber Derin'lere gitmeye başladık. bizim mallar gizemle beni ne zaman görse kinayeli kinayeli anırdığından kimseye görünmeden gitmek için dua ediyordum.

kapıyı yine nurten teyze açtı. gözlerinden belliydi o da çok ağlamıştı. bizi içeri davet etti ve evde onla Derin'den başka kimse yoktu. "Derin yine uyudu az önce çok hırpalanmış kızcağız siz geçin oturun çekinmeyin" diyince salona geçip oturduk. Derin' bizim hastaneye zütürdüğümüzü biliyo olacak ki dünkü olayları sordu bize.biz anlattıkça daha da kötü oldu kadın.ben de nurten teyzeye dünden beri merak ettiğim şeyi sordum dayanamayıp.biz kütüphanedeyken Derin'i arayan isminin cenk olduğunu orda öğrendiğim kuzeniymiş. beni döven eleman yani.o çocuğun böyle her yerde karşıma çıkması cidden çok sinirimi bozuyodu. hele ki Derin'i onun aradığını öğrenince hepten kıl oldum çocuğa. belki de o telefonda adam gibi konuşsa kız dün o hale hiç gelmiycekti.biz oturup Derin'in uyanmasını beklerken nurten teyze bize yemek hazırlamaya gitti. başta bi gerek yok falan dedik ama sabahtan beri doğru düzgün hiç bişey yemediğim için acayip acıkmıştım.

beyler ben uyuduktan sonra attığınız entryleri mesajları sabah yolda gördüm.iyi yorum yapan da var kötü de iki türlü de Allah razı olsun ama şunu son kez açıklamak istiyorum. hikayemi anlatmaya 12-13 yaşlarımdan itibaren başladım ve nerden baksanız 15 yıllık bi periyodu anlatmak için başladım yazmaya. haliyle de öyle 3-4 günde bitebilecek bir şey değil yazdıklarım. eğer çok fazla sıkılan kardeşlerim varsa hikayeyi bitti farzedip rez alsınlar 1 ay sonra falan gelip toptan okumayı denesinler çünkü siz böyle acele acele dedikçe hikayemi nerden kırpacağımı şaşıyorum. sonunda ortaya yarım yamalak bir şey çıkmasını da istemediğimden ben uzun uzun anlatmaya devam etmeyi düşünüyorum. sıkılan kardeşlerim de mazur görsün dediğim gibi rez alıp bitirmemi beklesin başka aklıma bir şey gelmedi hadi Allaha emanet akşam buralardayım.

Derin'e o gün babamın yanına gideceğimi söyleyedim. böylece hayatımda ikinci kez yalan söylemiş oldum ona ve ikisi de henüz 3-4 ay önce tanıştığım seda için söylediğim yalanlardı. Derin babamla aramın iyiye gitmesine seviniyordu ve ben öyle söyleyince baya sevinip dönünce haber ver dedi. yine özene bezene hazırlanıp evden çıktım ve sedayla buluştum.2-3 yıl önce Derin'i görünce içim nasıl kıpır kıpır ediyorsa aynı hisleri sedayı görünce de yaşadım.o gün sedayla buluşmak istememin bir sebebi de Derin'in bana anlatmadıkları öğrenmekti ama oturup konuştuğumuz saatler boyunca Derin'in adı bile geçmedi aramızda. seda gereğinden fazla samimi davranan bir kızdı beyler hani şimdi sizin kaşar diye tabir ettiğiniz kızlardandı aslında ve Derin'le aralarındaki en büyük fark belki de buydu. Derin ne kadar ağır başlı ise seda o kadar kıpır kıpırdı. oturup saatlerce konuştuk sedayla ve daha sık görüşmek için sözleşerek ayrıldık o gün. içimden bir ses Derin'e olanı biteni anlatıp sedayla bir daha görüşmememi söylüyordu ve dinlemem gereken ses buydu.ama ben öbür sesi dinledim ve Derin'den gizli sedayla görüşmeye devam ederek sonunda beni pişman edecek bir yola giriş yapmış oldum.

Öğlene doğru beklenen akrabalar gelince yavaş yavaş ayaklanmaya başladı herkes. camiye geldiğimizde çok büyük bi kalabalık vardı beyler.22 yaşındaki bir kızın değil de sanki çok ünlü birinin cenazesi var gibiydi.o güne kadar hiç cenaze namazı kılmadığımız için burakla arkalara bi yere geçip sağa sola bakarak kıldık namazı. namaz bitince bu sefer mezarlığa gitmek için yola çıktık. mezarlığın güzeli olur mu olmaz mı bilmiyorum ama Gökçe ablanın mezarı cidden çok güzeldi beyler. çevresi çamlarla kaplı kocaman bir mezar kazılıydı biz oraya vardığımızda ve sonradan öğrendiğime göre aile mezarlıklarıymış zaten. dualar eşliğinde herkes bir avuçta olsa toprak attı Gökçe ablanın mezarına ve daha geçen gün kanlı canlı karşımda yatan kız toprak oldu gözlerimin önünde. defin işlemi de bittikten sonra yine Derin'lerin evine geçti aynı kalabalık. yemek falan dağıtıldı evde ve o an farkettim aç olduğumu. neredeyse 1 gün boyunca hiçbir şey yememiştim ama o acıyla açlık bile hissetmedim.bir süre daha oturduk evde öylece ve herkes Gökçe ablayı konuştu saatlerce.o gün daha iyi tanıdım onu ve daha çok sevdim. keşke daha önce tanısaydım diye iç geçirdim. çok tanımadığınız biri bile olsa ölünce kıymeti daha iyi anlaşılıyo insanın beyler o yüzden kimseyle küs ayrılmamaya çalışın.ben ilerleyen yıllarda bunun acısını çok çektiğimden sizlere bunu söylüyorum ne olursa olsun küs ayrılmayın ölümden ötesi yok şu dünyada.

Gel zaman git zaman biz gizemle daha yakın olduk. öyle sevgili gibi değildik ama her şeyi konuşup gülüp eğlenebildiğim biri olmuştu gizem. bizimkilerin de gizemden hoşlandığını az çok hissettiğimden gizemle çok yakınlaşmaktan da korkuyodum onlarla aram bozulmasın diye. Derin o zamanlar gizem ve şu an adını bile hatırlamadığım şişko kız hariç kimseyle konuşmuyodu. arada derste soru falan çözünce bizimkiler aa konuşuyomuş lan diyodu hoca susturana kadar anıra anıra gülüyoduk. gizem ara sıra yanıma gelip şu kıza gülmeyin üzülüyo falan diyodu ama bilirsiniz o kadar erkek dalga geçicek bişey bulunca kolay kolay bırakmaz biz de sıkılana kadar dalga geçtik. hatta yıllar sonra bu günleri konuşurken sağlam bi tokat da yedim Derin'den yeri gelince anlatırım.

Yol boyu Derin'den konuştuk. aylardır içine attıklarını gizemden ve adını hatırlayamadığım şişko kızdan başka kimseye anlatmamış. ikisinde de telefon olduğu için ara sıra telefondan bile konuşmuşlar.ilk defa o gün telefonum olmadığı için bu kadar üzülmüştüm. sonra bi ara yürürken hastaneye doğru gitmediğimizi farkettim. hangi hastane de  olduğunu bilmiyodum ama gittiğimiz yerde bi hastane olmadığına emindim. gizeme dönüp nereye gidiyoruz dedim. hastaneden çıkmışlar evlerine gidicez diyince bi an geri dönmek istedim beyler. hastane tamam neyse de ya evine girmemi istemezse diye düşündüm ve yol boyu içimi kemirdi bu düşünce.o zamana kadar Derin'in ailesiyle ilgili hiç bir fikrim yoktu. nasıl tiplerdir falan hiç bişey bilmiyodum ama girdiğimiz mahallelerde önünden geçtiğimiz evler acayip lüks olduğundan zengin oldukları hissine kapılmıştım. köşeyi dönüp bi evin bahçesinden girdiğimizde hepten şok oldum onca yıllık hayatımda öyle bi evin önünden bile geçmemiştim ben. utana sıkıla kapıyı çaldım. kapıyı sonradan anneannesi olduğunu öğrendiğim nurten teyze açtı. gizemi tanımış olucak ki kim olduğumuzu bile sormadan girin girin diye davet etti içeri. nurten teyzeyle ufak bi tanışma faslından sonra salona geçmek için döndüğümde Derin'i gördüm kapıda.bu sefer yüzünde o küçük tebessüm değil onu daha da güzelleştiren şaşkın bir gülümseme vardı.hem bu sefer sadece yüzü değil gözlerinin içi de gülüyordu.