Çok seviyorsun onu, yıllarca onunla konuşuyor, sohbet ediyorsun ama konuşmaktan öteye gidemiyorsun. Kimseye söylemiyorsun çünkü utanıyor, dalga geçmelerinden korkuyorsun ama en çok reddedilmekten onu bir daha görememekten korkuyor, çekiniyorsun... Sonra bir gece karar veriyorsun kızı karşına alıp konuşmaya. Planlar yapıyor evet deme hayaliyle mutluluktan uçuyorsun. Kendini o kadar kaptırıyorsun ki. Gidip ev arkadaşına yarın akşam eve gelmeyeceğini işinin olduğunu söylüyorsun. Sonra yatağına uzanıyorsun son bir kez fotoğrafına bakarak. Bir an önce yarın akşam olmasını, Onun yanında olmayı, beraber aynı masaya oturmayı istiyorsun.
Sonra... Sonra, uykun geliyor fakat uyuyamıyorsun. Neden mi peki?, için kıpır kıpır oluyor, Ne yazsam, nasıl yazsam acaba diyerek düşünüyor onunla ilgili gelecek planları kuruyorsun. Bu hayaller içinde fark etmeden uykuya dalıp gidiyorsun bir kaç saat sonra...

Sonra sabah erken saatlerde Günaydın diye mesaj atıyorsun yarım saat sonra sana cevap veriyor günaydın diye. Hemen yazıyorsun tüm detaylarıyla Akşam buluşmak yemeğe gitmek için ama cevap bir türlü gelmiyor. O... O kız... Sevdiğin, Çevrimiçi olduğu halde yazmıyor sana cevap vermiyor. Beklemeye başlıyorsun, Ne yaparsın sevince gözün başka bir şeyi görmüyor. Hep olumlu düşünüyorsun onun hakkında hep iyi biri olduğunu düşünüyorsun. işi vardır, belki telefonu açık unutmuştur, belkide... belkide cevabı düşünüyordur onun için yazmıyordur diyorsun ama sen... Sen öyle değilsin her 5 dakika da bir kontrol ediyor o sihirli mesajı bekliyorsun. Kabul etmeyeceğini bildiğin halde yinede o küçük umut parçası için bekliyor... Bekliyorsun. Sonunda cevap geliyor "işim var" diye. Sen tekrardan bir paragraf mesaj yazıyor "Başka bir gün yapalım o zaman diyorsun". Yine uzun uzun bekledikten sonra Belki" diye kısa bir mesaj geliyor. Yine o umut ışığında kaybolup, gidiyorsun...

Arkadaşın geliyor yanına teyit etmek için "Akşam kız arkadaşım gelecek evden çıkacaktın değil mi?" diye soruyor. Sende evet... "Evet" diyorsun yutkunarak "Geçen gün dediğim gibi benimde bir buluşmam var" diyor bozuntuya vermiyorsun yanında. Utanıyor ezik gibi görünmekten korkuyorsun arkadaşının gözlerinde dedikodu olmak istemiyorsun. Onlara kanıtlamak istiyorsun bazı şeyleri. Akşam oluyor sonra birden Evin kapısı çalıyor, Arkadaşın mutluluktan koşuyor kapıyı açmak için,
Yandaki aynaya bakarak tekrardan üstünü başını düzeltiyor, Saçlarını kontrol ediyor ve kapıyı açıyor sonunda. Yavaşça içeri bir kız giriyor ayakkabılarını çıkararak, Sonra bir anlığına yüzünü görüyorsun, işte o anda tüm hayallerin yıkılıyor, Onun sevdiğin kızın olduğunu fark ediyorsun ağlamak istiyorsun bir yandan da bozuntuya vermemek için kendini tutuyorsun. Arkadaşın yanına getiriyor kızı bu "Büşra" diyor. Annenin babanın hatta kendini adını unutsan bile asla unutamayacağın o adı bir anlığına unutuyor. Sanki... sanki hiç tanışmıyormuş gibi yaparak elini sıkıyorsun yıllarca sevdiğin kızı. Tam o sırada arkadaşın yapıyor bitirici vuruşu. Dökülüyor ağzından o sihirli ama senin için zehirli olan kelimeler "Sevgilim" diyor sana.

Ağlamamak için kendini zor tutuyorsun sonra sana dönüp bu da x diyor. Kız da memnun oldum diyor sanki seni tanımıyormuş gibi yaparak. Sen cevap veremiyorsun o anda diyemiyorsun bende memnun oldum diye. Demek gelmiyor içinden çünkü... çünkü biliyorsun sende memnun olmadığını bu tanışmadan. Neyse ben çıkıyorum diyorsun tüm gücünü kullanarak çekiyorsun elini o pamuk ellerinden. Sonra fırlıyorsun kapıdan dışarı, gözlerinde zar zor tuttuğun yaşları akıtarak. Hızla merdivenlerden aşağıya iniyorsun binadan dışarı atıyorsun kendini. Ciğerlerin yanıyor sanki alev yutmuşsun gibi, Bağırmak istiyorsun fakat bağıramıyorsun sanki birisi ses tellerini kesmiş gibi. Bir bank buluyor oraya gitmek istiyorsun çünkü tutmuyor bacakların artık, yıkılmak üzere olan bir bina gibi...

Ağlarken fark ediyorsun onu hala sevdiğini. Sonra birden durup düşünüyorsun, Onunla beraber olmak mı? yoksa Mutlu olması mı? daha önemliydi senin için Mutlu olması tabi ki diye cevap veriyorsun kendi kendine. Böyle avutuyorsun kendini en azından o mutlu diye... Yarım saat sonra siliyorsun göz yaşlarını biraz daha iyi hissediyorsun. Kalkıyorsun ayağa inandırmış bir biçimde kendini bu yalana. Sonra bir sigara yakıp içiyor binaya doğru yaklaşıyorsun. Çıkıyorsun yukarı yavaş yavaş merdiven basamaklarının takırtılı sesleri eşliğinde. Sonra geliyorsun dairenizin kapısına

rez alın devam ederim

beyler işlerim var akşama doğru yazıcam