Evet millet zaten 3 5 kişi kalmışız. Site billurları tutmuş. En azından içimizdekileri dökelim.
Başlıyorum...
izmirin orta halli bi semtinde orta halli bir ailede 90'lı yılların ortasıyla başı arasında bi kısımda dünyaya geldim ( veya üretildim * ).
Ailem orta halliydi, tabi o zamanlar ülkenin büyük bir kısmı orta halliydi. Standart klagib bir ege ailesiydi iki taraftan da 7 göbek izmir. Dedem 68 kuşağından olduğu için bilgisi oldukça fazlaydı ki zira kendisi emekli öğretmendir. Babamın da her ne kadar okumasını istese de babam dedeme ters düşmüştür hep. O zaman yaşadığımız muhit oldukça canlıydı, fakat mahalle kültürü az çok vardı. Fakat şimdi hep gökdelen plaza doldu. Ailenin ilk torunu olduğum için herkes beni sırtında taşırdı o yüzden biraz şımarık bir çocuk olmuştum. Babam 90'ların sonunda bulunduğumuz muhitte av malzemeleri satan bir dükkan açtı. işte benim dönüm noktam, ailemin pişmanlığı belki de o dükkandı hep.

Tırtıkladığı fişeği cebime atıp kimseye gözükmeden dükkandan çıktım. Evin orda bi inşaat vardı o inşaatın tuğlalarının arasına sıkıştırdım. Aklımda dükkanda kimse yokken gidip silahları kurcalamak vardı. Birkaç gün geçti aradan, bi baktın inek dayım dükkanda yine ders çalışıyor, tahmin ettim yine çişe taka gideceğini o yüzden yanıma okuldan iki arkadaşımı da alıp dükkana gittim.

Amk dükkana gittim bekle bekle ne çişe gidiyor ne taka. 3 kişi dükkanın önünde bekliyoruz. Bu en sonda burda durun iki dakikaya ben geliyorum bir şeye ellemeyin diye çişe gidince içeri damladık hemen. Yanımdaki çocukların birisinin annesi öğretmendi, biraz korkak bi çocuktu. Bu başladı yapmayalı etmeyelim demeye fakat diğer muallak baya gaz verince sandalyeyi çektim ayağımın altına. Elimin yetiştiği küçük bi tane tek kırmayı indirip dükkanın kapısını kapattık. Hızlı hızlı kurcalıyoruz dayım gelmeden tabi. ilk defa elime tüfek alıyordum o zaman emniyet falan ne taktur bilmiyoruz çocuğuz zaten. Tam yerine bırakacam derken ucunu cam tezgaha dayayıp bir de fişeği yerleştireyim bakayım nasıl oluyor o iş diye fişeği silaha bi koydum.

Bu kadınlar beni başka kadınlara teslim etti orda. Bunlar da başladı bana sistemi anlatmaya nasihatler vermeye falan. ilk başta her tarafı gezdirdiler iyiyce sonra beni uyuyacağım yere zütürdüler. Yeni modele geçildiği için odalar daha çiçek böcekliymiş öyle dedi ordaki kadın. Odada 6 tane baza vardı. Benim yatağımı gösterip eşyalarımı yerleştirmeme yardım ettiler. Sonra hadi bakalım birazcık dinlen sen arkadaşların birazdan gelir dediler. Amk odada tek başımayım. Ağla ağla ebem gibildi. Birden içeri birkaç çocuk girdi. Ben yaşıma göre baya iri yapılıydım. Bunlar muhtemelen benle yaşıttı ama benden daha ufaktılar fiziksel olarak. Bunlardan esmer bi tane vardı çingene o koştu geldi gözüme durduk yere yumruğu bi koydu amk.

Tabi çömelmişim ve namluyu da cam tezgaha dayıyorum alttan amk. Bu ikisi biraz korkup arka tarafa geçtiler. Amk bi baktım ilerden dayım geliyor. Hızlıca kaldıracam derken o panikle tetiğe bi bastım. Taaaakk hayatımda ilk defa silah sesi duydum. Kulağım çınlıyordu baya, yanımdaki ikisi bi bağırıyordu amk hâla aklımdan çıkmaz. O şokla gözümü de kapattım tabi korkudan açamıyorum amk. Ama böyle vücuduma ılık ılık bir şey dökülüyor.

Semt denize yakın olduğu için genellikle balık avı malzemeleri getirirdi. Çok nadir ne olsa dükkana birkaç av tüfeği gelirdi ama onlar da öyle büyük şeyler değildi. Kampçıların falan aldığı ufak şeylerdendi. Dedim ya biraz şımarık olduğumdan dükkana girdiğim gibi her şeyi kurcalıyordum. Ama o tüfeklere ellemeye cesaret bile edemezdim çünkü babamı geçtim dedemden ödüm kopardı altıma yapardım. Liseyi yeni bitirmiş dayım da arada dükkana gelir babama yardım eder, çoğu zaman da köşede üniversiteye hazırlanırdı. Babam da dayım dükkanda olduğu için artık biraz rahatlamış ve salmıştı biraz dükkan işini. Normalde av tüfekleri de fişekleri de benim yetişemeyeceğim kadar yüksekteydi. Fakat bir gün müşteri fişeklere bakarken aradan bir tane tırtıkladım kimse görmeden.

ilk başta dedem sonra da bütün herkes evde gizli gizli ağlamaya başladı. Aile ihmali olduğu gerekçesiyle soruşturma süresince devlet korumasında kalacakmışım amk. Ve ben bunu 3 gün sonra öğrendim. Herkes beni aldı karşısına sırayla tembihliyor merak etme korkma en fazla birkaç gün misafir olacaksın sonra hemen getirecekler seni diye. Amk ben daha çocuk esirgeme ne onu bile bilmiyorum. Sabahına bi araba geldi 2 kadın bir de şoför beni aldılar bavulumla beraber. Evdeki herkes ağlıyor amk arkamdan ben de ağlamaya başladım artık. Bağıra bağıra ağlıyorum amk aklıma geldi yine o an. Canım dedem benim nasıl yere yığıldı amk beni arabaya bindirirlerken.

Ablalar hemen panikle koştu yanıma geldi. Beni revire zütürdüler. Benim durum ordaki çocuklardan farklı olduğu için müdür geldi hemen. Sırtımı pansumanladılar müdür beni odasına çağırdı. Ben direkt ben ailemle konuşmak istiyorum dedim. Müdür yine izin vermedi ama çok sonradan müdürün aslında benim iyiliğim için yaptığını anladım. O veledi başka odaya aldılar. Bizim odaya da daha temiz bi çocuk geldi. Amk daha ilk günde başıma neler neler geldi. Nasıl geçecek bu 3 ay diye düşünmeye başladım.

Ben neye uğradığımı şaşırdım, tamam okulda da kavga ediyorduk ama şimdi hiçbir sebep yokken bu çocuk bana niye vurdu diye düşünmeye başladım. Bu manyak biz yeni gelenlere böyle hoşgeldin deriz deyip yatağına geçti ama diğerleri hemen gelip benimle ilgilenmeye başladı. Biraz sohbet ettiler benimle, hepsinin ayrı ayrı hikayeleri vardı. Tek düşündüğüm şey benim burda ne işimin olduğuydu. iki saat sonra öğle yemeği için yemekhaneye geçtik. Bu bana vuran çocuk halil ibrahim isimli çingene, geldi arkama geçti direkt sıradayken. Ben el bebek yetiştirildiğim için böyle şeyleri ilk defa görüyordum. Bu velet de arkadan bana durmada küfrediyordu. Tabldot verdiler elimize sırayla yemekleri alıp oturduk. Bu çocuk geldi karşıma oturdu. ilk başta tabağımdaki tatlıyı alıp tabağına koydu ses etmedim ama daha sonra kalkıp çorbama tükürünce tabldotu tuttuğum gibi bunun kafasına ard arda geçirmeye başladım.

Okuyan var mı yoksa ben liseli kız günlüğü gibi kendi kendime mi yazıyorum amk :D

Herkes seviniyor ama polis babamı dayımı ve yanımdaki iki çocuğu emniyete zütürüyor ifade için. O sırada içeride benim vücudumdaki camları çıkartıyorlar. Fazla derin yaralar yok ama bayağı dağıldığı için 3 yere dikiş de attılar. Birkaç saat sonra tetanozu vurup kaybettiğim kanlar için de bi serum takıp gibtir ettiler eve. Eve geldim yine herkes etrafımda pervane oluyor herkes nasıl olduğunu soruyor falan ama dedem kara kara düşünüyor bir şeyler. Ben ucuz kurtuldum sanarken aslında her şey yeni başlıyormuş amk

Askere giden, ya da yatılı okulda uzunca kalan dostlarım iyi bilirler. Böyle zorbalar her yerde karşınıza çıkar, bu muallaklere ilk şerefsizliklerinde yumruğu patlatmazsanız geçmiş olsun. Sonrasında atacağınız yumrukların önemi olmaz. Neyse ben buna vururken çalışanlardan biri geldo hemen beni itti köşeye yon efendim sen burayı geldiğin sokak köşeleri mi sanıyorsun da burda nizam varmış da. Ne sokağı amcık beni evimden alıp geldiniz yavru kedi sahiplenir gibi diyemedim amk. Ben o kadar birikmişlikle yemekhanenin ortasında sinir krizi geçirmeye başladım. Kendimi yerden yere vurup tokatlamaya başladım suratımı. Ordaki çalışanlar hemen beni alıp odama zütürdü. Elimi yüzümü yıkamakda yardım ettiler. Sonra da bırakıp gittiler.

Bir hafta boyunca ayağımın üstüne basamadım. O bir hafta içerisinde bir defa ailemle telefonla konuştum ve artık bazı şeyleri kabullenmeye başlamıştım. Odadaki çocukların sevgisini de kazandığım için kendimi artık daha güvende hissediyordum. Ama maalesef odam dışındaki çocukların çoğu zaman yalvarış seslerini duyuyordum. Sırf bu nedenle o suskunlar dizisini asla izleyemedim amk. Direkt nefesim kesildi başım döndü ilk bölümde. Gerçi bizim zamanımız da o kadar kötü değildi ama bizden önceki dönemler çok kötüymüş.

Aradan birkaç saat geçti, çocuklar yine içeri geldi. Bu çingene de geldi içeri. Bu bana elini uzattı direkt, ben sana şaka yapmıştım gel artık dost olalım diye. Ben de elimi uzattım bu velede bu konu öyle kapandı sanıyordum. Bu çocuğun babası hapse girmiş, annesi de bunu bırakıp başka bi adamla kaçınca bu öylece ortada kalmış. Daha sonra sokakta 3 5 hırsızlık yapınca devlet babanın kollarına gelmiş. Amk akşama kadar bunların hikayelerini dinledim. Akşam olunca hepsi birden hareketlendi. Nereye dedim televizyon saati dediler. Ben de gidecektim ama önce üstümü değiştirmem lazımdı. Yemekhanedeki olaydan dolayı batmıştı kıyafetlerim. Hepsi gitti ben de dolabı açtım, tam tişörtü çıkartacakken bu çingene velet gelip yaka rozetinin çengeliyle sırtıma tak tak tak 3 5 defa vurup kaçtı amk. Kanattı sırtımı baya, ben hemen koridora koştum ordaki ablaların yanına.

Amk bunları yazmak, yeniden hepsini zihnimde canlandırmak çok kötü yaptı beni.

Bollucadaki çocuklar yaşça bize göre daha büyüktü. Odadaki pgibopat yüzünden travma olmuştu büyük bir çocukla aynı odada kalmak. Ama beklediğimin aksine hepsi bize çok iyi davranmış eşyalarımızı yerleştirmemize yardım etmişti. 1 ay boyunca istanbulun her yerini gezdik. 3 5 küçük olay dışında istanbulda büyük bir olay yaşamadım zaten. Ordaki arkadaşlarımın bazılarıyla hâla görüşürüm bu arada. 1 ayın sonunda izmire geri döndük. izmire döndüğümüzün 2. günü müdür beni odasına çağırdı amk ne oldu dedim hızlıca odasına gittim. Bi baktım bizimkiler odada oturuyor. Beni görünce başladılar bunlar ağlamaya amk. Bunlar ağlıyor ben ağlıyorum.

Amk dükkanın içinde birden sanki yüzlerce çığlık yankılanıyor amk. Dayımın sesini duyunca hafif gözümü araladım, baktım kafamda bağırıyor. Tezgah tuzla buz olmuş. Arkadaşlarım başımda ağlıyor bütün esnaf dükkana doluşmuş. Tişörtüme bi baktım full kan olmuş ben kendimi vurdum sandım ilk, tabi dükkanda yanımdaki iki arkadaşımdan başka kimse olmadığı için dayım dahil herkes öyle düşünüyor. Yan tarafta komşu pastanenin arabasını çektiler hemen dükkanın önüne amk kırmızı bi station kartal hiç unutmam. Hemen kucakladılar beni. Dükkanın önünde gözümü bi araladım ana baba günü bütün herkes toplanmış. Yaşlı kadınlar vah vah yapıyor.

Kahvaltıyı da yemedim zaten. Odaya geçince bizim odadan bi çocuk eşyalarını topluyordu, ne oldu deyince oda değiştireceğini söyledi. Tabi dünkü veledi bizim odadan başka odaya attıkları için hemen merak ettim neden diye. Bu samimi arkadaşlarıyla aynı odada kalmak istiyormuş anlaşmalı şekilde biriyle yer değiştirecekmiş. Normalde izin yokmuş böyle şeylere ama daha oda listeleri tam oluşturulmadığı için gizliden yapacaklarmış.

Hastaneye gittik pastaneci beni kucağına alıp sağa sola koşturuyor, dayım yan tarafta ağlıyor o ağladıkça ben daha çok korkuyorum amk. En sonda herkes toplandı başımıza yatırdılar beni hemen bi yere. Hayal meyal hatırlıyorum bi bayan doktor geldi hemşirelere bir şeyler dedi pastaneci de etrafa silahla kendini vurdu falan diyor. Bu öyle deyince doktorlar da hemen beni alıyorlar amk. Tabi o esnada bütün aile geliyor hastaneye dedem amcalar dayılar falan. Dükkandaki dayı korkuyor kendini belli bir süre göstermiyor onlara.

Ben hâla hiçbir şeyin farkında değilim sadece ağlıyorum amk. Kadınlar da aa sen ne tatlısın falan yapıyor, amk bi dur bi açıklama yap. Neyse bunlar beni aldı pilot sevgi evi olarak kurulan yeni bi çocuk yuvasına. Ben hâla rüyadayım sanıyorum. O sırada bizimkiler gelmiş ama müdür sizi şimdi görmesin yoksa buraya alışamaz diye yollamış amk. içeri bi girdim irili ufaklı onlarca çocuk. Sağa sola koşturuyorlar. içlerinden biri bana bağırdı amk birden herkes durup bana kitlendi. Beni bunların arasından geçirip müdüriyete zütürdüler. Dedem konuşmuş müdürle çok ani gelişti her şey çocuğa bi açıklama yap diye. Bu beni aldı karşısına iki saat sistemi anlattı. Sonra ben de ona olanları anlattım. O da merak etme fazla kalmazsın sen burda deyince rahatladım amk. Ama birden en fazla 3 4 ay deyince nefesim kesildi. Ne 3 4 ayı amk ben ailemden ayrı 1 gece geçirmemiş çocuğum ne yapacam burda diye başladım ağlamaya.