Hadi amk yazsana huur cocugu

Daha büyük kötülük istiyordum. Bireysel değil toplumsal düşünüyordum bu sefer. Bunun için biraz daha bilgi edinmem gerekti. Yabancı bi yazılım forumunda dolanırken biriyle tanıştım. Yabancı dilim ortanın üstü denilecek bi durumdaydı. Yaklaşık 1 hafta çok koyu sohbet ettik. Benden daha bilgili ve yaşça daha büyük olduğu belliydi. Sömürülücek maden gibi sömürüyordum bilgilerini.

Bir gün bana bir hack gurubunda olduğunu benimde kendilerine katılmam gerektiğini söyledi. O an gözümün önüne çocukluğum geldi. Mouse a ilk temasım. Nedenini bilmiyorum.

Çok istekli görünmesem de zütümü bile verecek durumdaydım. Sanki ben ikna olmamışımda o beni ikna etmiş bi hava oluşturdum ve kabul ettim. Bende artık maskeliydim.

"Biz ***. Orduyuz. Affetmeyiz. Unutmayız. Bizi bekleyin."

Beni birkaç ufak testten geçirdiler. Başardım. Bilmiyorlardı. Ben onlardan daha kötüydüm.

"Kötüler kendilerine tahammül edildikçe daha çok azarlar" Şeyh Şadi Şirazi

Dünya bana yeterince tahammül göstermişti. insanlar Bana yeterince tahammül göstermişti. Beni azdırmışlardı.

(Hack gurubunun adını sansürlemek adına Maskeliler diyeceğim)

Maskelilerle her hafta küçük operasyonlar yapıyorduk. Başarılarım arttıkça gurup içerisindeki kıdemimde artıyordu. Gün gelicek onlarında maskelerinin üzerine boşalıcaktım.
Kötülerinde kötülük yapılmasına ihtiyaçları vardı. ihtiyaçlarını karşılamak isteyenler bir şekilde beni buluyorlardı.

Rezerve

DevAm hocam iyi forumlar

Size anlatacağım bir kaç yıllık anı kaldı. Sonrasında günümüze yani incide bu yazıyı yazdığım zamana varıcam.

Uzun süreler bu gurupla beraber çok olaya karıştım. Çok fazla deneyim edindim. Çok fazla bilgi kazandım. Gurubun içinde bile önemsiz görünmek istemiyordum. Her taşın altına elimi sokmaya çalışıyodum. Bazı taşların altında yılan vardı.

Zaman böyle geçe dursun YGS yeniden yaklaşmıştı. Artık bu şehirden gibtir olup gitme zamanım gelmişti. Giderken tüm pisliğimi bu şehire armağan edicektim. O kızın videosunuda gittikden sonra yayınlıyacaktım zaten. Ama öğrendiğim bilgiler ışığında bu kız videosu kötülüğü gözümde çok acizce görünmedi değil.

Yeni bilgiler ışığında bir karanlık büyüyordu.

güzel başlamıştı sıçtı attı bırakın okumayı amk.

YGS ye 1 ay kala bu hack gurubundan alabildiğimi aldım ve geriye hiçbir şey bırakmadım. Bu bilgiler değerliydi ve bir pgibopatın elindeydi. Dünyada ki en kötü şey odaklanmış kötülüktür.

Bu işleri askıya alıp son 1 ay YGS kasmaktı. Son 1 ayda hiçbir gib olmaz diyenlere selam olsun.
Odaklanmıştım. Planlarım çerçevesinde bu şehirden kurtulmam gerekiyordu ve en iyi yolu da üniversiteydi. Tama dersleri pek giblemezdim ama yinede derslerim çok taktan değildi. Ortalamanın biraz altıydı işte.

Son 1 ay sadece YGS kastım ve 250 civarı bi puan aldım. Geriye LYS kalmıştı.
LYS konusunda YGS den daha berbattım. Daha fazla çalışmam gerekiyordu. Çalıştım ama yinede berbattı. Sonuç olarak ortalama bir üniversitede ortalama bi bölüme yerleşicek puanı elde etmişti. Yeni bi şehire. Yani üniversiteye gitmeden önce son kez bu şehirde hatırlanacaktım.

LYS den çıkmıştım. Henüz sonuçlarını beklemedim. Aşağı yukarı gelicek sonuç belliydi. Gidecektim.

LYS bittiği gün başladım çalışmalara. Yeterli bilgim vardı. Yeterli azmim vardı. Zamanımda gayet boldu. Her şey beni günahları temizlemem için yola getiriyordu.
insanlara tecavüz ederek kötülük yapmak eskide kalmıştı. Artık direk hayatlarına tecavüz edicetim. Bir insanın hayatına tecavüz etmenin bir kaç yolu vardı. Bunlardan namusu yok etmeyi önceden kullanmıştım. Şimdi paralarını yok edecektim. Yine bana teşekkür edeceklerdi. Beni tanımadan beni düşüneceklerdi. Tanınmayacaktım ama önemli biri olacaktım.

MR.ROBOT is coming

Yok günahları temizlemem gerek, yok pgibopatım, yok hayatlara tecavüz, yok kötülük adamıyım, belkide yolda görsen sadaka verirsin aq. Abartmadan yaz şunu amk.

Bankaların rekabetileri çok çetindir. Bu rekabetin en arka saflarında olan bir bankayı gözüme kestirmiştim. Tüm bankalar arasında güvenlik bakımından en vasatı buydu. En vasat dediğime bakmayın. En vasatı bile çok fazlaydı benim için. Günlerce sadece bilgi topladım. Veri tabanına girip bir kaç müşterinin parasını hortumlamaktı amacım. Cümlenin kısalığı işin zorluğuyla ters orantılıydı. Haftalarca bir açık aradım. Resmen benim beynimle onlarınki vs atıyordu ve her zaman onlar üstün çıkıyordu. Her türlü tedbiri zaten almıştım. Yakalanmamın imkansız olduğuna hayatım pahasına iddaya girerdim. Zaten hayatımı ortaya koyarak bu işe girişmiştim. Yani hayatım pahasına bir iddaya girmiştim.

Günler günler sonra. Paket paket sigaralardan sonra. Bardak bardak kahveden sonra. Bir gün aydınlanma yolumu gösteren o küçük deliği keşfettim. Bir noktayı atlamışlardı. Başarmıştım. Bulmuştum lan işte açıklarını. Ben sizden daha zekiydim huur çocukları. Beni önemseyeceksiniz...

Bu açığı değerlendirmedim. Sabrettim.

Üniversite tercihleri zamanı gelmişti bile. Ortalama ile vasat üniversiteler arasında bi üniversitede bilgisayar mühendisliği yazmıştım. Daha doğrusu 10 a yakın tercih yaptım ve tamamı ya pc müh. yada yazılım müh. ile alakalıydı. Tercihler açıklanana kadar sadece plan yaptım. Bu paraları nasıl harcayacağımı, nasıl yakalanmayacağımı, nasıl önemli biri olacağımı...

Üniversite tercihleri açıklanmıştı. Yaşadığım yerden en az 900 kilometre uzakta başka bir şehir de bilgisayar mühendisliğini kazanmıştım. Benim için herşey son derece kusursuz gidiyordu. Gitmem için gün sayıyordum tabiki yapacağım son kötülük için.

Büyük gün yaklaşmıştı. Yaklaşık 30-35 kişinin banka hesabını boşaltacaktım bugün. Ortalama 70 bin TL civarında bir paraydı bu. Bu parayla yeni üniversite ortamında son derece popüler olabilirdim.

Operasyonun başlayacağı bir önceki gün heyecandan uyuyamamıştım. Bugün ben önemli biri olacaktım. Belki haberlere çıkacaktım. Bu düşünce beni deli ediyordu.

Başlamıştım. Yer tespiti olmaması için hesaplardaki paraları birbirlerine aktarıp farklı stratejilerle para çekiyordum. Kafa karıştırıcı bir sistemdi bu bir anda cebime indirirsem o paraları poliste anında yanımda biterdi. Bir hesaptaki parayı başka hesaba ondakiniden başka hesaba derken benim hesabıma ve bende birazı kaldıkdan sonra paranın çoğunu yine başka hesaba aktarıyordum. Bir döngüydü para her hesapta azalıyordu ama en sonunda paranın çoğu bende kalıyordu.

Başarmıştım. Zengindim. Artık bu şehirden gibtir olabilirdim. Son bir küçük kötülük yapacaktım. O gibiş videosunu bankanın web sayfasına koyacaktım. "Bakın bu kızı gibtiğim gibi hayatınızı gibtim" diyecektim onlara.

Rez okuyoz panpa

Kızın videosunu elimin uzandığı her yerde paylaştım. Bireysel olarak kötülükden büyük bir pay almıştı bu kız. Sanırım en fazlasını hak ediyordu.

Evden ayrılıp yeni şehre yeni bir hayata merhaba demek üzere uçağa bindim. Zengindim lan otobüslemi gidecektim o kadar yolu. Ufak bir ev kiraladım. Abartıya gerek yoktu. Sıradan bir ev dizdim. Ufak birde mobilet aldım. Canavar gibi bi masaüstü aldım. Daha doğrusu toplama yaptım. Nedeni fiyatı uygun olsun diye değil. Sadece kendi topladığım bilgisayarla aramda özel bir bağ oluyordu sanki. Bilgisayar mühendisliği bölümü beni beklesin onuda becermeye geliyordum.

Daha derslerin başlamasına 1 hafta felan vardı. Henüz üniversiteyi gezmemiştim. Atladım mobiletime turlamaya başladım. Sandığımdan daha büyüktü. Ufkum açılmıştı nerdeyse. "Üniversitede kızlar teklif ediyormuş" safsatalarının doğru olmadığını biliyordum elbette. Ama ne fark eder, zengindim ve kızlar için yeterliydi bu. Param olmasa da istediğim kızı gibecek aklım vardı.

Turlama sırasında bunları düşündüm. Eve geri dönüyordum. Evin önünde polis ekipleri vardı. Bilgisayarlarımı sökmüşler bir arabaya yüklüyorlardı. Bir tanede haber spikeri orada yayın yapıyordu. Sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim. Evet çok önemli biri olmuştum artık. Hayatımın zirvesindeydim. Ama şimdi gibi tutmuştum. Evin karşısındaki parkın salıncaklarında polislerin gitmesini bekledim. Yanımda sadece 100 tl ve bir mobilet vardı. Tabi birde cep telefonu (Samsung S6 Edge plus boru değil lan fakir).

eee daha daha anlatıver bakem

Ulan ne ara bu kadar yakın zamana geldin s6 filan almış valla varya sağlam sallıyon helal

Hzılıca bilgisayarları söktüler ve az öteye geçip pustular. Ben sanki onları tanrının izlediği gibi izliyordum. Beni nasıl görmemişlerdi hala anlamadım.

Çok fazla şeyi düşündüm. Nasıl yakalandım? Neyi atladım? Bu sefer hangi ihtimali düşünmedim?

Farkettim ki bu düşüncelerin hiçbir yararı yoktu artık. Daha yararlı şeyler düşünmeliydim.
Napıcaktım? nereye gidecektim? Diyelim bu günü atlattım ya sonra ?

ihtimalleri ve bilgileri yeniden gözden geçirdim. Parkta salıncakta evimi izliyordum. Yaklaşık 300 metre uzaktan. Polisler ise 150 metre uzağımdaydı.
Hepe kalkıp uzaklaştım. iki sokak aşağıdaki pastaneye girdim. Bir yandan atıştırıyor bir yandan düşünüyordum. Tam o sırada kapıdan 2 tane polis geldi. Kendi aralarında bişeyler konuşup gülüyorlardı. işte şimdi gibi tutmuştum. Lisede kızın yanıma oturduğunda felç geçirmiş gibi kasılmam gibi kasılmıştım. Ama polisler beni giblemeyip bişeyler alıp çıktılar.

Bu polisler bu zekayla benim yerimi nasıl bulmuşlardı ? Gerçekten hayret etmiştim

kafama dank etti bi anda. Bu adamlar artık benim hakkımda her şeyi biliyorlardı. Cep telefonumdan yerimi bulabilirlerdi. Hemen pastaneden çıkıp en yakın telefoncuya gittim. Telefonumu (samsung s6 edge plus unutma yani) aldığım fiyattan baya ucuza sattım.

Cebimde yaklaşık bin tl küsur vardı. Evime yakın bir otel vardı. Oraya yerleştim ve tüm gece uyumadan yeni planlar yapmaya başladım. Bu planlar artık kötülük yapmak için değildi. zütümü kurtarmak içindi.

Mobilet ne amk sanayi kalfasisimisin